Δήλωση-σοκ υπουργού για την αναδιάρθρωση!

Από τις αρχές του 2010 «εκκρεμεί» αίτημα της κυβέρνησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση για αναδιάρθρωση του χρέους! Αυτό αποκαλύπτει με δήλωσή του στη γερμανική Die Welt μη κατονομαζόμενος υπουργός της κυβέρνησης, εκ των στενών συνεργατών του πρωθυπουργού, όπως αναφέρει η εφημερίδα, την ώρα που η κυβέρνηση πασχίζει να σταματήσει τη συζήτηση για το θέμα και ενώ πηγές του Βερολίνου δίνουν «ραντεβού» για την αναδιάρθρωση πριν το τέλος του καλοκαιριού!

Η δήλωση από το «βαθύ λαρύγγι» της κυβέρνησης, που όπως συνήθως συμβαίνει προδημοσιεύθηκε χθες βράδυ από το πρακτορείο Reuters, ενώ η Welt κυκλοφορεί σήμερα με το επίμαχο ρεπορτάζ, έχει προκαλέσει έντονη σύγχυση και αμηχανία στους κυβερνητικούς κύκλους, που σε πρώτη φάση δήλωναν άγνοια για την ταυτότητα του υπουργού και αμφισβητούσαν αν έχουν καν γίνει οι δηλώσεις που μεταδίδονται από την εφημερίδα.

Ο «ανώνυμος» υπουργός δίνει, πάντως, μια νέα διάσταση στη συζήτηση για το χρέος, καθώς φέρεται να αποκαλύπτει, ότι πριν ακόμη αποφασισθεί το δάνειο των 110 δις. ευρώ, η κυβέρνηση ζητούσε να συνδυασθεί η χρηματοδότηση με αναδιάρθρωση. «Ήταν εξαρχής ξεκάθαρο ότι θα έπρεπε να προχωρήσουμε σε αναδιάρθρωση» φέρεται να δηλώνει το «βαθύ λαρύγγι» της κυβέρνησης, προσθέτοντας ότι το ζήτημα δεν είναι το εάν, αλλά το πότε θα η Αθήνα θα προχωρήσει σε αναδιάρθρωση.

Ο υπουργός, που περιγράφεται ως «έμπιστος του Έλληνα πρωθυπουργού» εξηγεί, όμως, ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ήταν αρνητικές, κρίνοντας πως χρειάζεται χρόνος για να σταθεροποιηθεί συνολικά η κατάσταση στην Ευρωζώνη πριν γίνει λόγος για αναδιάρθρωση. Η στάση των Βρυξελλών ήταν πως, μέχρι να «ανάψει πράσινο» για την αναδιάρθρωση, η Αθήνα θα έπρεπε να αποδείξει πως μπορεί να εφαρμόσει μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης και δομικών μεταρρυθμίσεων.

Σε μια ξαφνική κρίση… ομιλητικότητας για τις παραμέτρους του προβλήματος της αναδιάρθρωσης του χρέους, που επίσημα διαψεύδεται ότι συζητείται καν, άλλος Έλληνας κυβερνητικός αξιωματούχος που επικαλείται η γερμανική εφημερίδα φέρεται να έχει χαρακτηρίσει ως πιθανή μια επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής των δανείων, με μείωση των επιτοκίων. Μια δεύτερη προσέγγιση, σύμφωνα με τον ίδιο, θα ήταν «να πούμε σε όσους αγόρασαν ελληνικά ομόλογα στο 90% της ονομαστικής αξίας τους μετά το ξέσπασμα της κρίσης: "θα πάρετε μόνο το 80%, και μάλιστα αργότερα"». Ο ίδιος αξιωματούχος φέρεται να ανέφερε, πως μέχρι να καθοριστούν αυτά τα σημεία, έχει συμφωνηθεί να μη γίνουν επισήμως σχόλια σχετικά με την αναδιάρθρωση.

Την ώρα που «ανώνυμοι» κυβερνητικοί αξιωματούχοι «λύνουν τη γλώσσα» τους σε γερμανική εφημερίδα, παρότι όλη η χθεσινή ημέρα αναλώθηκε σε επίσημες διαψεύσεις της αναδιάρθρωσης από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο μέχρι το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, άλλος «ανώνυμος» αξιωματούχος, της γερμανικής κυβέρνησης, προσδιόρισε χθες το χρόνο της αναδιάρθρωσης πριν από το τέλος του καλοκαιριού.

Όπως όλα δείχνουν, τρία είναι τα σημεία-κλειδιά για να προχωρήσουν οι αποφάσεις για την αναδιάρθρωση:

1.      Να οριστικοποιηθεί το «πακέτο» διάσωσης της Πορτογαλίας, που από την Κυριακή βρίσκεται σε κίνδυνο να «τορπιλιστεί» από το ανερχόμενο εθνικιστικό κόμμα της Φινλανδίας, το οποίο εξασφαλίζει, όπως όλα δείχνουν, μια θέση στη νέα κυβέρνηση συνασπισμού της χώρας.

2.      Να διασφαλισθεί, ότι η Ισπανία έχει «θωρακισθεί» από πιθανή μετάδοση της κρίσης. Από την άποψη αυτή, το «βραχυκύκλωμα» στη χθεσινή δημοπρασία εντόκων της Ισπανίας, όπου το επιτόκιο δανεισμού εκτινάχθηκε στα ύψη, δεν αποτελεί καλό οιωνό. Εξάλλου, η προειδοποίηση υποβάθμισης των ΗΠΑ από την Standard & Poor’s δημιουργεί συνολικότερα μια έντονη αβεβαιότητα στις αγορές κρατικών ομολόγων και είναι βέβαιο ότι θα λειτουργήσει αποθαρρυντικά για αποφάσεις αναδιάρθρωσης χρέους στην ευρωζώνη στο προσεχές διάστημα.\

3.      Να ολοκληρωθεί το τεστ αντοχής στο ελληνικό χρέος, που θα γίνει από την τρόικα μέσα στον Μάιο και θα συζητηθεί στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου. Αν αυτό το τεστ δείξει ότι δεν είναι βιώσιμο το ελληνικό χρέος, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα υποχρεωθεί να αναζητήσει «άλλες λύσεις», όπως έχει προαναγγείλει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών.

Πάντως, η αναταραχή στις αγορές προκαλεί εκ των πραγμάτων τους αξιωματούχους της ευρωζώνης να πάρουν αποφάσεις γρηγορότερα από όσο θα επιθυμούσαν. Η απόδοση των τριετών ομολόγων ξεπέρασε χθες και το 20%, υποδηλώνοντας βεβαιότητα της αγοράς για κάποιο «πιστωτικό γεγονός» στην Ελλάδα, ενώ μετά το νέο «στήσιμο» αρνητικού κλίματος από την Die Welt και το Reuters, με τις δηλώσεις-σοκ του «ανώνυμου» Έλληνα υπουργού, αναμένεται σήμερα να κορυφωθούν οι πιέσεις στις αποδόσεις και τα spread.

Πηγή

Sofokleous10

Η ΕΛΛΑΔΑ

Όπως έχουμε πολλές φορές αναφέρει, είμαστε σχεδόν πεπεισμένοι σε σχέση με το ότι, η Ελλάδα αντιμετωπίζει τα συγκριτικά μικρότερα οικονομικά προβλήματα, μεταξύ των δυτικών κρατών – όπως επίσης τα πλέον «προσιτά» στην επίλυση τους (υπό την προϋπόθεση βέβαια μίας σωστής διακυβέρνησης). Γνωρίζοντας πως το συνολικό χρέος μας (δημόσιο και ιδιωτικό), είναι από τα χαμηλότερα στις ανεπτυγμένες Οικονομίες, καθώς επίσης ότι η Ελλάδα οδηγήθηκε στην αδυναμία πληρωμών κυρίως από διαχειριστικά σφάλματα των ιθυνόντων της, πιστεύουμε ότι, εάν η (όποια) κυβέρνηση μας κατόρθωνε

(α)  να δημιουργήσει έγκαιρα ένα σταθερό, ορθολογικό «επενδυτικό-λειτουργικό πλαίσιο», για το οποίο δεν χρειάζονται χρήματα, αλλά θέληση για πραγματικές αλλαγές – οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές και, κυρίως, πολιτισμικές (το να ψηφίζονται συνεχώς νέοι νόμοι ή να λαμβάνονται πολύπλοκα μέτρα τα οποία, αφενός μεν δεν εφαρμόζονται στην πράξη, αφετέρου επιβαρύνουν δυσανάλογα τον κρατικό «μηχανισμό», αντί να απλοποιούν τις διαδικασίες και να έχουν πρακτικά αποτελέσματα, είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μία χώρα),    

(β)  να περιορίσει τις ανεξέλεγκτες δημόσιες δαπάνες, αυξάνοντας παράλληλα την παραγωγικότητα των εργαζομένων (ιδίως των κρατικών «λειτουργών»), έτσι ώστε να ισοσκελισθεί ο προϋπολογισμός,

(γ)  να «δαμάσει» το εξωτερικό ισοζύγιο, περιορίζοντας τις εισαγωγές και αυξάνοντας τις εξαγωγές, με τη βοήθεια της σωστής, υπεύθυνης καθοδήγησης των καταναλωτών και επιχειρηματιών της,

(δ)  να απαιτήσει την πληρωμή των οφειλών της Γερμανίας (πολεμικές αποζημιώσεις και κλοπές των ναζί), προβαίνοντας ακόμη και σε συμψηφισμό των απαιτήσεων της,

(ε)  να προβεί άμεσα σε μακροπρόθεσμο διακανονισμό του δημοσίου χρέους της, με χαμηλό επιτόκιο, καθώς επίσης  

(στ)  να ανακτήσει επιτέλους την εμπιστοσύνη των Πολιτών της, «εγκαθιστώντας» ένα ουσιαστικό Κράτος Δικαίου - το οποίο θα της επέτρεπε εναλλακτικά την «εθνικοποίηση» ενός μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους της, με την έκδοση ομολόγων κατά το παράδειγμα της Ιαπωνίας (εσωτερική χρηματοδότηση),αφενός μεν θα λύναμε πολύ γρήγορα τα προβλήματα μας, προφανώς χωρίς καμία «ΔΝΤ-βοήθεια», αφετέρου η Ελλάδα θα γινόταν μία από τις καλύτερες χώρες του κόσμου. Όπως τεκμηριώνεται από τον Πίνακα Ι, οι «αδυναμίες» μας σε σχέση με πολλές άλλες χώρες είναι τεράστιες – γεγονός όμως που σημαίνει ότι, έχουμε πολύ μεγάλες δυνατότητες «αντιστροφής της τάσης». 

 ΠΙΝΑΚΑΣ I: Εργαζόμενοι, ΑΕΠ σε δις $, εξαγωγές και εργαζόμενοι ανά εξαγωγές (παραγωγικότητα) 

Χώρες	Εργαζόμενοι	ΑΕΠ*	Εξαγωγές *	Εξαγωγ/Εργ.
Ολλανδία	7,50 εκ.	644,6 δις	465,30 δις	62.040
Ελλάδα	4,94 εκ.	237,9 δις	25,76 δις	5.215
Σουηδία	4,66 εκ.	394,5 δις	176,50 δις	37.876
Αυστρία	3,56 εκ.	328,4 δις	158,30 δις	44.466
Δανία	2,90 εκ.	268,8 δις	102,10 δις	35.207
Φιλανδία	2,68 εκ.	210,5 δις	92,62 δις	34.560
Νορβηγία	2,50 εκ.	284,0 δις	136,10 δις	54.440

* 2007 σε δις $ , f.o.b.

Πηγή: ip    

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

 Σε σχέση με όλες τις άλλες χώρες που αναφέρονται στον Πίνακα I, υστερούμε εντελώς αδικαιολόγητα τόσο στις εξαγωγές, όσο και στην παραγωγικότητα των εργαζομένων μας. Ακόμη και η Πορτογαλία, με τα ελάχιστα σχετικά μέσα που διαθέτει,  πόσο μάλλον με τη θέση που βρίσκεται, έχει διπλάσιες εξαγωγές από εμάς (περί τα 50 δις $). Οι δυνατότητες της Ελλάδας λοιπόν είναι αναμφίβολες – αρκεί, κατά την άποψη μας, να «αποκατασταθεί» η κοινωνική δικαιοσύνη.    

 Διαφορετικά, εάν δηλαδή δεν λειτουργήσει άμεσα στην Ελλάδα ένα Κράτος Δικαίου, το οποίο θα ξεκινούσε, όπως οφείλει, με την «τιμωρία» όλων αυτών που οδήγησαν την πατρίδα τους στη χρεοκοπία, πως είναι δυνατόν να περιμένει κανείς την ενεργή, «συνειδησιακή» συμμετοχή των Ελλήνων Πολιτών, στην επίλυση των προβλημάτων της χώρας τους;

 ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, οι πιθανότητες μίας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας της χώρας μας αυξάνονται καθημερινά ενώ, εάν δεν συμβεί κάποιο «θαύμα», η Ελλάδα θα οδηγηθεί στην καταστροφή – παρά τα τεράστια διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα που είχε (ίσως έχει ακόμη) στο παρελθόν, τα οποία δυστυχώς «εξανέμισε» η κυβέρνηση μας, επιλέγοντας να «επαιτεί» αντί να απαιτεί, στην Ουάσιγκτον των Η.Π.Α. και ιδίως της Ευρώπης (Βερολίνο).

 Κατά την άποψη μας, με δεδομένο το ότι η ανάπτυξη φαίνεται πια δύσκολη, υπό τις σημερινές παγκόσμιες συνθήκες (υπερχρέωση της δύσης, κοινωνικές αναταραχές στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, πετρέλαιο, αυξήσεις τιμών κλπ), η λύση του προβλήματος της Ελλάδας δεν είναι άλλη, από την «εκδίωξη» του ΔΝΤ και την αποπληρωμή του συνολικού δημοσίου χρέους της σε 40 ισόποσες ετήσιες δόσεις, με επιτόκιο ίσο με αυτό που δανείζονται οι τράπεζες – με το βασικό της ΕΚΤ (1,25%).

 Στην περίπτωση αυτή, οι ετήσιοι τόκοι για το σύνολο των χρεών μας (περί τα 340 δις €, εκ των οποίων τα 100 δις € ανήκουν σε Έλληνες – τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, αμοιβαία, ιδιώτες), θα ήταν περίπου 4,25 δις € το πρώτο έτος (μειούμενοι στη συνέχεια), ενώ τα χρεολύσια 8,5 δις € το χρόνο – συνολικά 12,75 δις €. Εάν από το έλλειμμα του 2011 (20,857 δις €), αφαιρέσουμε τους τόκους (15,92 δις €) και προσθέσουμε τα «νέα τοκοχρεολύσια» (12,75 δις €), το συνολικό ποσόν που θα απέμενε για χρηματοδότηση θα ήταν 17,68 δις € (όσο είναι περίπου σήμερα οι ετήσιοι τόκοι που πληρώνουμε).

 Αυτά τα 17,68 δις € θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν με την έκδοση Εθνικών ομολόγων σε ετήσια βάση (εσωτερικός δανεισμός), έως εκείνο το χρονικό σημείο που θα καλύπτονταν από τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού (σωστή αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, μείωση των περιττών κρατικών δαπανών, φορολόγηση των «εμπορικών» πολυεθνικών επί του τζίρου κλπ) – κάτι που θα μπορούσε να επιτευχθεί, εάν βέβαια επανερχόταν η αισιοδοξία στην Ελλάδα, μέσα από την προοπτική για το μέλλον (εξόφληση του χρέους σε 40 έτη, με 1,25%), καθώς επίσης εάν κέρδιζε η Πολιτεία την εμπιστοσύνη των Πολιτών της.

 Όλα όσα αναφέρονται λοιπόν, σε σχέση με την άρνηση χρέους (απεχθές), με την επιμήκυνση των 110 δις € μετά το 2013, με την επαναγορά χρέους κλπ, είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας - με εξαίρεση ίσως την άμεση διαγραφή 40-50% του χρέους, η οποία όμως θα κατέστρεφε τις ελληνικές τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία, τους ιδιώτες επενδυτές κλπ, ενώ θα προκαλούσε μία μεγάλη, αλυσιδωτή αντίδραση στην Ευρωζώνη, με απρόβλεπτα αποτελέσματα.

 Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα της χώρας μας δεν είναι το τι θα συμβεί μετά το 2013, αλλά το πώς θα εξασφαλισθεί σήμερα ο βραχυπρόθεσμος δανεισμός των 22,54 δις €, ή 1,88 δις € μηνιαία (με αρχή τον Ιανουάριο του 2011), έτσι ώστε να εξοφλούνται οι μηνιαίες υποχρεώσεις του κράτους μας (μισθοί, συντάξεις κλπ) – κάτι που θεωρούμε πολύ δύσκολο μετά το πρώτο εξάμηνο του έτους που διανύουμε (ήδη δανειζόμαστε με τρίμηνη λήξη, γεγονός που σημαίνει ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη βραχυπρόθεσμης ρευστότητας - ενώ ο προϋπολογισμός μας εμφανίζει μεγαλύτερα ελλείμματα των προγραμματισμένων).  

 Κατά την άποψη μας, εάν δεν περιορισθούν οι τόκοι και δεν διακανονισθεί το συνολικό δημόσιο χρέος, οι πιθανότητες επίλυσης του προβλήματος σήμερα είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Εάν η κυβέρνηση μας είχε ενεργοποιηθεί σωστά και έγκαιρα, καθώς επίσης εάν δεν είχαμε υποχρεωθεί στην «υφεσιακή» πολιτική του ΔΝΤ, η Ελλάδα θα είχε μεν δυσκολίες, αλλά δεν θα αντιμετώπιζε αδιέξοδα – πόσο μάλλον την απειλή της χρεοκοπίας.  

 ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΟΚΩΝ

 Περαιτέρω, θεωρούμε σκόπιμη μία μικρή αναφορά μας στο θέμα των τόκων, σε σχέση με την εξέλιξη ενός δανείου. Σε γενικές γραμμές, ένα δάνειο με επιτόκιο 5%, διπλασιάζεται (τόκοι, ανατοκισμός) ανά 15 έτη. Εάν δηλαδή μία χώρα δανείζεται συνεχώς, για την κάλυψη τόσο των υφισταμένων χρεών της, όσο και των τόκων τους, όπως συμβαίνει στο παράδειγμα των 340 δις € δημοσίου χρέους της Ελλάδας, μετά από την πάροδο 15 ετών (2026), το χρέος της διπλασιάζεται (680 δις €). Κατά τον ίδιο τρόπο, το χρέος στα 30 χρόνια τετραπλασιάζεται, στα 45 χρόνια οχταπλασιάζεται, στα 60 χρόνια 16πλασιάζεται κλπ (Πίνακας ΙΙ).

 ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Εξέλιξη χρέους (με ανατοκισμό), επιτοκίου 5% ετησίως

Αρχικό Χρέος	15 έτη	30 έτη	45 έτη	60 έτη
340 δις €	680 δις €	1,36 τρις €	2,72 τρις €	5,44 τρις €

Πηγή: B. Senf

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

 Όπως φαίνεται καθαρά από τον Πίνακα ΙΙ, η εξέλιξη ενός χρέους στην περίπτωση που συνεχώς αναχρηματοδοτούνται τα εκάστοτε λήγοντα τοκοχρεολύσια, είναι καταστροφική - εάν δε το επιτόκιο είναι υψηλότερο του 5%, τότε είναι εμφανές ότι δεν είναι δυνατόν ποτέ να «εξυπηρετηθεί» το δάνειο (ο ακριβής αριθμός για ένα δάνειο ύψους 1 € μετά από 150 έτη είναι 1.507 – δηλαδή, εάν κάποιος δανειζόταν σήμερα ένα «ανατοκιζόμενο» ευρώ, με 5% επιτόκιο, μετά από 150 έτη θα έπρεπε να πληρώσει 1.507 €).      

 Εάν τώρα στο ποσόν αυτό, στο συνολικό δημόσιο χρέος δηλαδή, προσθέσει κανείς τα πιθανολογούμενα πρωτογενή (προ τόκων) ελλείμματα των ετησίων προϋπολογισμών της Ελλάδας, τότε καταλήγει σε δάνεια που είναι αδύνατον ποτέ να της προσφέρουν οι «αγορές». Όταν λοιπόν δεν εκδίδει η ίδια χρήματα για την «πληθωριστική εξόφληση» των εσωτερικών της υποχρεώσεων (μισθοί δημοσίων υπαλλήλων, συντάξεις κλπ), είναι υποχρεωμένη να δηλώσει στάση πληρωμών. 

 Επομένως, όταν ισχυρίζονται διεθνώς οι διάφοροι «ιθύνοντες» της χώρας μας (Πρωθυπουργός, υπουργός οικονομικών, Τράπεζα της Ελλάδας κλπ) ότι, η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη «αναδιάρθρωσης» του δημοσίου χρέους της, καθώς επίσης ότι θα αποπληρώσει όλα όσα οφείλει στους δανειστές της, μάλλον γελοιοποιούν την πατρίδα μας - ενώ δυστυχώς «καλλιεργούν», παράλληλα με τον εσωτερικό αφελληνισμό που πιθανότατα «επιχειρείται» (λαθρομετανάστευση κλπ), έναν έντονο «ανθελληνισμό».          

 Από την άλλη πλευρά, εάν η Ελλάδα επιλέξει «ενδοτικά» την αποκρατικοποίηση των επιχειρήσεων της, με στόχο τη δήθεν μείωση των χρεών της κατά τις «εντολές» των διεθνών κερδοσκόπων, οι οποίοι φυσικά δεν ενδιαφέρονται για τις ζημιογόνες (οπότε τα ελλείμματα παραμένουν στην ιδιοκτησία του κράτους), αλλά για τις πολύ κερδοφόρες εταιρείες (οπότε χάνει το κράτος τα κέρδη του, υποδαυλίζοντας ταυτόχρονα την ανεργία) και ειδικά για τις κοινωφελείς μονοπωλιακές (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κλπ), τότε η εξαθλίωση των Πολιτών της είναι δεδομένη – όπως επίσης η ολοσχερής απώλεια της εθνικής της κυριαρχίας.

 Πόσο μάλλον όταν, ακόμη και αν πουλήσει όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις της, δεν πρόκειται να εισπράξει (υπό τις σημερινές συνθήκες) περισσότερα από 7 δις € - δηλαδή, τους τόκους που πληρώνει για περίπου πέντε μήνες ή τα ελλείμματα του προϋπολογισμού της (ζημίες) για περίπου τρείς μήνες (!).     

 ΕΠΙΛΟΓΟΣ

 Κλείνοντας, εάν το επιτόκιο δανεισμού μίας χώρας είναι υψηλότερο από το ρυθμό ανάπτυξης της (πόσο μάλλον όταν η χώρα ευρίσκεται σε ύφεση), η χρεοκοπία της είναι επίσης αναπόφευκτη. Η ύφεση είναι ουσιαστικά υπέρ των δανειστών (καταθετών κλπ), αφού η αγοραστική αξία των μετρητών χρημάτων αυξάνεται, λόγω της πτώσης των τιμών των προϊόντων (εργατικού κόστους κλπ). Επομένως, είναι απόλυτα καταστροφική για όλους όσους χρωστούν χρήματα.  

 Αντίθετα, ο πληθωρισμός είναι υπέρ των οφειλετών (βλ. Η.Π.Α.), αφού η αγοραστική αξία των χρημάτων μειώνεται, λόγω της αύξησης των τιμών των προϊόντων (μισθών κλπ). Κατ’ επέκταση, ο πληθωρισμός είναι «εξυγιαντικός» για υπερχρεωμένες οικονομίες ενώ, παρά το ότι είναι ένα άδικο μέτρο για τους μισθωτούς κλπ, η «διαχείριση» του είναι πολύ ευκολότερη, από αυτήν της ύφεσης.   

Όταν λοιπόν μία υπερχρεωμένη χώρα πλήττεται ταυτόχρονα από ύφεση (η οποία προκαλεί με τη σειρά της την ανεργία - κοστίζει περί τα 400 εκ. € ετησίως στη χώρα μας, όταν αυξάνεται κατά 1%) όπως σήμερα η Ελλάδα, λόγω της καταστροφικής πολιτικής του ΔΝΤ, τότε η χρεοκοπία της είναι προδιαγεγραμμένη (εάν όχι, ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας, προσχεδιασμένη).               

 Πηγή

Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)

Αθήνα, 20. Απριλίου 2011