Ο εφιάλτης της επιμήκυνσης και οι καταθέτες

Το 2001 η Αργεντινή, πλησιάζοντας στο απόλυτο αδιέξοδο, ύστερα από μια μακρά «φιλοξενία» του ΔΝΤ, προχώρησε σε μια «ήπια» αναδιάρθρωση του χρέους της, όπως αυτή που συζήτησαν την Δευτέρα για την Ελλάδα οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης. Αυτή η «ήπια» αναδιάρθρωση γρήγορα μετατράπηκε σε «προθάλαμο» της δεύτερης, μετά την Lehman, σοβαρότερης χρεοκοπίας της προηγούμενης δεκαετίας...

Ποιος ήταν ο «άγνωστος Χ», που μετέτρεψε σε εφιάλτη αυτή την «αθώα» επιμήκυνση χρέους; Η συμπεριφορά των καταθετών της Αργεντινής. Υπό τον φόβο ότι η επιμήκυνση απλώς ήταν το προοίμιο ενός σοβαρού «κουρέματος» των πιστωτών της χώρας και γνωρίζοντας πόσο εκτεθειμένες ήταν οι τράπεζες σε κρατικά ομόλογα, ή απλώς επειδή φοβήθηκαν ότι στην πορεία κάτι κακό θα συνέβαινε με τις καταθέσεις τους, έσπευσαν να τις αποσύρουν μαζικά. Το τραπεζικό σύστημα δεν άντεξε και λίγους μήνες αργότερα η κυβέρνηση κήρυξε στάση πληρωμών.

Ο Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, μετά την τελευταία δραματική συνεδρίαση του Eurogroup την Δευτέρα, άφησε χθες για πρώτη φορά μισάνοικτο το «παράθυρο» της επιμήκυνσης του ελληνικού χρέους προς τους ιδιώτες. Ο Γερμανός υφυπουργός Οικονομικών εξήγησε ότι, αν χρειασθεί μια επιμήκυνση του χρέους της Ελλάδας προς τους επίσημους πιστωτές, δεν είναι δίκαιο να μείνουν στο απυρόβλητο οι ιδιώτες πιστωτές. Άλλοι υπουργοί Οικονομικών, με επιφανέστερη την Γαλλίδα Κριστίν Λαγκάρντ, δήλωσαν ευθαρσώς ότι ούτε να ακούσουν θέλουν για ενδεχόμενη επιμήκυνση του ελληνικού χρέους προς ιδιώτες. Ο Ντομινίκ Στρος Καν, που σίγουρα θα συντασσόταν με την Λαγκάρντ σε αυτή τη διχογνωμία, ήταν πολύ μακριά και έγκλειστος σε αμερικανικό κελί. Η άποψή του, που θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ισχυρό «αντίβαρο» στις ανοησίες των Γερμανών, δεν ακούσθηκε στη συνεδρίαση του Eurogroup.

Γιατί θα ήταν τραγικό σφάλμα σήμερα μια επιμήκυνση του ελληνικού χρέους προς τους ιδιώτες πιστωτές; Γιατί είναι απολύτως ανόητο από την πλευρά των Γερμανών, αλλά και άλλων κυβερνήσεων του λεγόμενου G-6 της ευρωζώνης, δηλαδή των χωρών με την υψηλότερη πιστοληπτική αξιολόγηση, να προωθούν σε αυτή την φάση την ιδέα της επιμήκυνσης;

Κατ’ αρχάς, σε επίπεδο γενικότερης πολιτικής ανάλυσης, πρόκειται για μια καθαρά «πολιτικάντικη» κίνηση, όπου τα απωθημένα και οι στρεβλές αντιλήψεις των ψηφοφόρων του Βορρά, που εν πολλοίς καλλιεργούνται μεθοδικά από τις ίδιες τις κυβερνήσεις τους, προτάσσονται έναντι του συλλογικού συμφέροντος των Ευρωπαίων πολιτών. Μια επιμήκυνση του χρέους προς τους ιδιώτες πιστωτές, μαζί με την επιμήκυνση του δανείου των 110 δισ. ευρώ από τα κράτη και το ΔΝΤ, θα επέτρεπε στην Μέρκελ να πει στους Γερμανούς ότι δεν έβαλε μόνο το χέρι στη δική τους τσέπη για τη σωτηρία της Ελλάδας, αλλά τιμώρησε δίκαια και τους απερίσκεπτους τραπεζίτες.

Έτσι, θα ικανοποιούσε η γερμανική ηγεσία τη «δίψα» της κοινής γνώμης για σκληρά μέτρα τιμωρίας των «τεμπέληδων» του Νότου και των αδίστακτων κερδοσκόπων που τους δάνεισαν, αλλά θα έθετε σε κίνδυνο όχι μόνο την ευημερία της Ελλάδας, αλλά την ίδια τη σταθερότητα της ευρωζώνης με τελικό κόστος -κατά τραγική ειρωνεία- πολύ υψηλότερο για τους Γερμανούς φορολογούμενους, που αργότερα θα κληθούν να πληρώσουν πάλι το λογαριασμό.

Τι θα σήμαινε μια «αθώα» επιμήκυνση του χρέους προς ιδιώτες;

n  Για την Ελλάδα τίποτα, πλην της παράτασης του μαρτυρίου της χώρας, χωρίς το παραμικρό αντίκρισμα. Η επιμήκυνση θα διατηρούσε σε εξωπραγματικά υψηλά επίπεδα το δημόσιο χρέος και τους τόκους του, αλλά θα μετέθετε αργότερα την αποπληρωμή των χρεολυσίων. Έτσι, μόνο αν η χώρα πετύχαινε ένα αναπτυξιακό θαύμα και μια δημοσιονομική εξυγίανση χωρίς προηγούμενο θα είχε κάτι να κερδίσει από την επιμήκυνση. Όσοι πιστεύουν στα θαύματα, θα έβλεπαν μια λύση στην επιμήκυνση, ιδιαίτερα αν κάνει την εμφάνισή του στην Ελλάδα ο Χάρι Πότερ και μεταμορφώσει με το μαγικό του ραβδί την οικονομία.

n  Χωρίς το παραμικρό κέρδος, που θα είχε η χώρα από ένα «βαθύ κούρεμα» των ιδιωτών πιστωτών, θα κληθούμε να πληρώσουμε ένα δυσβάστακτο τίμημα: οι οίκοι αξιολόγησης, όπως έκαναν και στην περίπτωση της Αργεντινής, θα ρίξουν τη βαθμολογία των ελληνικών ομολόγων στην κατηγορία χρεοκοπίας (SD - SovereignDefault), αδιαφορώντας αν η Μέρκελ βαφτίσει την επιμήκυνση «ήπια» λύση αναδιάρθρωσης. Αυτό σημαίνει πολυετή αποκλεισμό από τις αγορές (η Ουρουγουάη έκανε επτά χρόνια για να επιστρέψουν οι τίτλοι της στην επενδυτική κατηγορία - investment grade), πολυετή εξάρτηση από τα προγράμματα «στήριξης» της ευρωζώνης (ιδού το «κρυφό» κόστος για τον Γερμανό φορολογούμενο) και παρατεταμένη χρηματοδοτική ασφυξία στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, που θα υπονομεύει κάθε προσπάθεια επανόδου σε ισχυρή ανάπτυξη.

n  Ταυτόχρονα, το τραπεζικό σύστημα της χώρας, παρότι δεν θα χάσει κεφάλαια από την επιμήκυνση, θα αντιμετωπίσει αξεπέραστα προβλήματα ρευστότητας: ο αποκλεισμός από τη διατραπεζική θα είναι πλήρης και μόνιμος για πολλά χρόνια, τεράστια ρευστότητα θα χαθεί από την καθυστερημένη εξόφληση ομολόγων (πάνω από 20 δισ. ευρώ τη διετία 2011-2013), αλλά και από την πλήρη απαξίωση των τίτλων που έχουν εκδώσει οι ίδιες οι τράπεζες, λόγω των υποβαθμίσεων από τους οίκους αξιολόγησης. Η κατάρρευση της μίας πλευράς των τραπεζικών ισολογισμών (παθητικό) θα φέρει την υποχρεωτική απότομη μείωση και της άλλης (ενεργητικό), που θα προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου «αφαίμαξη» ρευστότητας από τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας -για το Δημόσιο δεν συζητάμε καν...

Ανοίγοντας το «κουτί της Πανδώρας» οι ανόητοι της γερμανικής πολιτικής ηγεσίας θα εκθέσουν, όμως, και το ίδιο το ευρώ στον πιο θανάσιμο κίνδυνο: τι θα συμβεί, άραγε, αν οι καταθέτες στην Ελλάδα, ακολουθώντας το παράδειγμα των καταθετών στην Αργεντινή, σπεύσουν να πολιορκήσουν τις τράπεζες ζητώντας «τα λεφτά τους πίσω»; Θα τυπώσει χρήμα χωρίς αντίκρισμα η ΕΚΤ, αφού το Δημόσιο δεν θα μπορεί πλέον να προσφέρει την παραμικρή εγγύηση; Ή θα μιλάμε για μια τραπεζική κρίση εκτός ελέγχου; Και πώς θα παρακολουθήσουν, άραγε, αυτές τις εξελίξεις οι καταθέτες άλλων χωρών της ευρωζώνης; Θα μείνουν ψύχραιμοι οι Πορτογάλοι, οι Ιρλανδοί ή ακόμη και οι Ισπανοί καταθέτες, ή θα ζητήσουν και αυτοί τα λεφτά τους πίσω; Και πώς μπορούμε να μιλάμε για νομισματική σταθερότητα και συνέχιση της ίδιας της ύπαρξης του ευρώ, αν απειληθεί και το τελευταίο «οχυρό» κάθε νομίσματος, δηλαδή η εμπιστοσύνη των καταθετών;

Δεν τα αντιλαμβάνονται όλα αυτά, άραγε, οι «σοφοί» στα υπουργεία Οικονομικών της Γερμανίας, της Ολλανδίας ή της Φινλανδίας; Μόνο οι Γάλλοι συνάδελφοί τους διατηρούν την κοινή λογική; Ασφαλώς και τα αντιλαμβάνονται. Γι’ αυτό και μπορούμε να ρισκάρουμε άφοβα μια πρόβλεψη: σε αυτή την φάση της ευρωπαϊκής κρίσης κανείς δεν θα τολμήσει να υποκύψει στην επικίνδυνη ανοησία της επιμήκυνσης του ελληνικού χρέους προς ιδιώτες.

Απλώς εκτοξεύονται απειλές για να συρθεί ευκολότερα η ελληνική κυβέρνηση και η «παγωμένη» κοινή γνώμη στην Ελλάδα στον... τόπο μαρτυρίου του δεύτερου μνημονίου, αλλά και για να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση στους ψηφοφόρους των χωρών του Βορρά, ότι επιτέλους οι κυβερνήσεις τους νοιάζονται για το δημόσιο χρήμα και τιμωρούν δίκαια τραπεζίτες και κερδοσκόπους. Στο τέλος της συζήτησης, η Ευρώπη θα προσφέρει άλλο ένα δάνειο στην Ελλάδα, ξεχνώντας τις μπαρούφες περί επιμήκυνσης, με την ελπίδα ότι η συζήτηση για μια σοβαρή αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα ανοίξει μετά το 2013, κατά προτίμηση μετά τις εκλογές που πιθανότατα θα χάσει τον Σεπτέμβριο του 2013 η Άνγκελα Μέρκελ.

Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται οι πολιτικάντηδες του Βορρά της ευρωζώνης είναι ότι κάθε φορά που σπάνε ένα ταμπού, χωρίς να έχουν στην πραγματικότητα κάποιο σοβαρό σχέδιο για τις επόμενες κινήσεις, τραυματίζουν ακόμη περισσότερο την ήδη «λαβωμένη» αξιοπιστία της ευρωζώνης στις αγορές. Στο τέλος του 2010 Μέρκελ και Σαρκοζί έκαναν το λάθος να μιλήσουν για ελεγχόμενες χρεοκοπίες το 2013, νομίζοντας ότι οι αγορές θα υποταχθούν στους χρόνους των δικών τους πολιτικών σχεδιασμών. Γρήγορα η Ιρλανδία έφθασε στο χείλος της χρεοκοπίας, τα spread των ελληνικών ομολόγων γύρισαν και πάλι στη... στρατόσφαιρα, ενώ και η Πορτογαλία χρειάσθηκε μια ακριβή διάσωση με αμφίβολη κατάληξη. Ας ελπίσουμε ότι το σπάσιμο ενός ακόμη ταμπού δεν θα επιταχύνει ακόμη περισσότερο την ευρωπαϊκή κρίση, επιβεβαιώνοντας το γνωστό ρητό για αυτούς που σπέρνουν ανέμους και θερίζουν θύελλες..

πηγή

Banknews

Δεν πείθει την τρόικα το νέο μνημόνιο!

Παρότι η κυβέρνηση βρίσκεται ήδη κοντά στα όρια εξάντλησης των πολιτικών της ανοχών στα σκληρά μέτρα λιτότητας και το μαζικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων δημιουργεί εκρηκτικό κλίμα στο εσωτερικό της, η τρόικα δεν έχει ακόμη πεισθεί ότι η τελευταία προσπάθεια σύνταξης του νέου μνημονίου για την περίοδο 2011-2015 είναι σοβαρότερη από την προηγούμενη, που κατέληξε στην οδυνηρή απόρριψη του ελληνικού σχεδίου από το Eurogroup.

Προς το παρόν, η Κομισιόν αρκείται να υπογραμμίζει ότι τα μέτρα της περιόδου 2011-2015 δεν έχουν εξειδικευθεί επαρκώς. Ο εκπρόσωπος του Όλι Ρεν δήλωσε χθες ότι είναι ανάγκη να εξειδικεύσουν εντός των ημερών οι ελληνικές αρχές τα μέτρα που προγραμματίζονται για το 2011 και για τα επόμενα έτη. Σε ό,τι αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις, παρότι χθες παρουσιάσθηκε από τον υπουργό Οικονομικών ένα ευρύτατο πρόγραμμα, που περιλαμβάνει τα σημαντικότερα «φιλέτα» της δημόσιας περιουσίας, η τρόικα παραμένει επιφυλακτική για τη δυνατότητα εφαρμογής του και για την επάρκεια των «εγγυήσεων» υλοποίησης που προσφέρει η κυβέρνηση.

Τα «αγκάθια» του νέου μνημονίου είναι πολλά και παραμένουν... σφηνωμένα στα πλευρά της κυβέρνησης, στην τελική ευθεία των διαβουλεύσεων που αρχίζουν με τους πολιτικούς αρχηγούς της αντιπολίτευσης και τους εκπροσώπους της τρόικας:

n  Το δημοσιονομικό σκέλος του προγράμματος είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις της τρόικας, καθώς και αυτή την φορά στηρίζεται υπέρμετρα σε φορολογικά μέτρα, ενώ στο σκέλος της περικοπής δαπανών η προσπάθεια έχει ατονήσει. Σύμφωνα με πληροφορίες του «S10» θα γίνει μια ύστατη προσπάθεια από τα υπουργεία Εσωτερικών και Οικονομικών για την ολοκλήρωση τις επόμενες ημέρες ενός φιλόδοξου σχεδίου μαζικών «λουκέτων» και συγχωνεύσεων φορέων του Δημοσίου, χωρίς να αποκλείεται η μαζική απομάκρυνση προσωπικού ύστερα από αξιολόγηση από το ΑΣΕΠ. Στόχος είναι να αποκατασταθεί η ισορροπία στο μείγμα πολιτικής προς την πλευρά των δαπανών, καθώς το σχέδιο που παρουσιάσθηκε χθες μοιράζει την προσπάθεια περίπου 50-50 μεταξύ εσόδων και δαπανών και είναι βέβαιο ότι θα εγείρει νέες ενστάσεις της τρόικας για ατολμία στη συρρίκνωση του Δημοσίου.

n  Επιπλέον, το πρόγραμμα, όπως παρουσιάσθηκε χθες στο υπουργικό συμβούλιο, παρουσιάζει τεράστια κενά. Από τα 6,4 δισ. ευρώ που ζητούνται με νέα μέτρα μέσα στο 2011 λείπουν 1,6 δισ. ευρώ που δεν έχει προσδιορισθεί πώς θα εξοικονομηθούν, ενώ από τα 22 δισ. ευρώ της περιόδου 2012-2015 εξακολουθούν να αναζητούνται σχεδόν 3 δισ. ευρώ. Συνολικά, δηλαδή, αναζητούνται μέτρα εξοικονόμησης 28,4 δισ. ευρώ, αλλά μέχρι τώρα έχουν χαρτογραφηθεί, χωρίς ιδιαίτερα καθαρότητα, μόνο τα μέτρα για σχεδόν 24 δισ. ευρώ. Ακόμη και αυτά που περιλήφθηκαν, όμως, στο σχέδιο που συζητήθηκε χθες χαρακτηρίζονται από αρκετή ασάφεια και υπερβολικά φιλόδοξες προβλέψεις σε αρκετά σημεία και θεωρείται βέβαιο ότι ως έχουν δεν θα ικανοποιήσουν την τρόικα.

n  Στο σκέλος των ιδιωτικοποιήσεων, παρουσιάσθηκε χθες ένα υπερβολικά φιλόδοξο σχέδιο, που περιλαμβάνει άμεσες κινήσεις για τον ΟΤΕ, το Τ.Τ., τα δύο μεγάλα λιμάνια και πλήθος άλλων πωλήσεων δημόσιας περιουσίας, αλλά ήδη εκδηλώνονται από παντού οξύτατες αντιδράσεις. Οι εργαζόμενοι του Τ.Τ. αρχίζουν καταλήψεις διαμαρτυρίας, ο δήμαρχος του Πειραιά δεσμεύθηκε να δώσει μάχη για να σταματήσει την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ, ο διευθύνων σύμβουλος του ΟΛΘ απείλησε να παραιτηθεί αν προχωρήσει η κυβέρνηση σε ιδιωτικοποίηση, ενώ μαχητικές αντιδράσεις προαναγγέλλουν όλα τα επιμέρους συνδικάτα των μεγάλων ΔΕΚΟ, από την ΔΕΗ και τον ΟΤΕ, μέχρι τον ΟΠΑΠ. Ακόμη και μέσα στο υπουργικό συμβούλιο, παρότι η τοποθέτηση του πρωθυπουργού, που μπορεί να συνοψισθεί στο δίλημμα «ιδιωτικοποιήσεις ή χρεοκοπία» μετρίασε χθες τις αντιδράσεις, στο παρασκήνιο επικρατεί αναβρασμός και πολλά κορυφαία στελέχη αναμένεται να εκδηλώσουν τις επόμενες ημέρες ακόμη και δημόσιες, επιμέρους διαφοροποιήσεις.

n  Το σημαντικότερο, ίσως, για την τρόικα είναι ότι δεν υπάρχουν επαρκείς εγγυήσεις για εφαρμογή του προγράμματος ανεξάρτητα από τις αντιδράσεις. Ο υπουργός Οικονομικών προανήγγειλε την ίδρυση ενός ειδικού οργανισμού που θα επιφορτισθεί με την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά πληροφορίες αναφέρουν ότι η τρόικα θα επιμείνει στην ανάγκη να είναι ο νέος οργανισμός όσο πιο «αποκομμένος» γίνεται από την κυβέρνηση, αλλά και να βρεθεί τρόπος να επιτηρείται συνεχώς η λειτουργία του νέου οργανισμού από την τρόικα. Η κυβέρνηση αντιδρά σθεναρά στην ιδέα Γιούνκερ, που θεωρείται ότι υπαγορεύθηκε από την Γερμανία, για την ίδρυση μιας ανεξάρτητης αρχής ιδιωτικοποιήσεων, στα πρότυπα της αντίστοιχης αρχής που οργάνωσε την εκποίηση της κρατικής περιουσίας της Αν. Γερμανίας, με αποτελέσματα που μέχρι σήμερα παραμένουν αμφισβητούμενα (οι απώλειες θέσεων εργασίας ήταν τεράστιες, ενώ τα έσοδα που συγκεντρώθηκαν ήταν πενιχρά, μπροστά στην αποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων).

Οι ισχυρές αντίρροπες δυνάμεις που ασκούνται στην προσπάθεια της κυβέρνησης να διαμορφώσει το νέο μνημόνιο και να εγκριθεί από τους πιστωτές της χώρας δημιουργούν σοβαρές αμφιβολίες για το αν θα αποφευχθεί τελικά ένα «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» μέσω πρόωρης προσφυγής στις κάλπες. Στο χθεσινό υπουργικό ξεκαθαρίσθηκε ότι δεν θα επιδιωχθεί η υπερψήφιση του μνημονίου από τουλάχιστον 180 βουλευτές, αλλά μόνο η εκδήλωση συναίνεσης της αντιπολίτευσης σε επί μέρους μέτρα κρίσιμης σημασίας, κυρίως σε ό,τι αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις. Δεν μπορεί να αποκλεισθεί όμως το ενδεχόμενο, αν τα προβλήματα στις συνομιλίες που θα ακολουθήσουν τις επόμενες ημέρες στο τρίγωνο κυβέρνησης-αντιπολίτευσης και τρόικας αποδειχθούν αξεπέραστα να υποχρεωθεί ο πρωθυπουργός να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές στα τέλη Ιουνίου.

Πηγή

Sofokleous10

Από τη διεθνή επιτήρηση στην πλήρη υποτέλεια!

Αντιμέτωπη με το χειρότερο σενάριο κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας, που θα μετατρέψει τη διεθνή επιτήρηση της χώρας σε πλήρη υποτέλεια, βρίσκεται πλέον η κυβέρνηση: ισχυρές πρωτεύουσες του ευρωπαϊκού Βορρά, πίσω από τις οποίες «καμουφλάρεται» το Βερολίνο, εμφανίζονται αποφασισμένες να επιβάλλουν τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας από ανεξάρτητο οργανισμό, ο οποίος θα λογοδοτεί μόνο στην τρόικα και τις κυβερνήσεις που θα συνεχίσουν να στηρίζουν με δάνεια την Ελλάδα.

Παρότι η κυβέρνηση παρουσίασε ένα σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων, που από την αντιπολίτευση επικρίνεται σαν πρόγραμμα γενικής εκποίησης της δημόσιας περιουσίας στις τιμές που θα προσφέρουν οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές, παρότι για πρώτη φορά εκτέθηκαν σαφή χρονοδιαγράμματα και μέθοδοι πώλησης και αξιοποίησης συγκεκριμένων περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, οι κυβερνήσεις του ευρωπαϊκού Βορρά δεν φαίνονται διατεθειμένες να κάνουν πίσω στην απαίτησή τους να φύγει εντελώς από τα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων.

Η πρώτη «κανονιά» ήλθε χθες το πρωί από έγκυρη, ολλανδική οικονομική εφημερίδα, πριν ακόμη προλάβει να «χωνέψει» η ελληνική κοινή γνώμη το σχέδιο αποκρατικοποιήσεων που συζητήθηκε στο υπουργικό συμβούλιο της Δευτέρας και ανακοινώθηκε επίσημα την ίδια ημέρα. Ο χορός των πιέσεων, όμως, συνεχίσθηκε με μεγαλύτερη ένταση χθες βράδυ, με ένα ακόμη δημοσίευμα, που αυτή την φορά έγινε πρώτο θέμα στην ηλεκτρονική έκδοση των “Financial Times”:

n  Σύμφωνα με το δημοσίευμα της ολλανδικής“Het Financieele Dagblad”, οι συζητήσεις συνεχίζονται μυστικά για την εθελοντική επιμήκυνση του ελληνικού χρέους προς τους ιδιώτες επενδυτές. Οι εμπλεκόμενες σε αυτές τις συζητήσεις κυβερνήσεις της ευρωζώνης επεξεργάζονται ένα συνολικό πακέτο, το οποίο θα περιλαμβάνει μια μορφή εθελοντικής επιμήκυνσης της διάρκειας των ομολόγων που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους ιδιώτες για τρία χρόνια, αλλά αυτό θα πρέπει να συνδεθεί με τη δημιουργία ανεξάρτητου οργανισμού ιδιωτικοποιήσεων και διαχείρισης της ελληνικής δημόσιας περιουσίας.  «Το rerpofiling του ελληνικού χρέους είναι μια σοβαρή επιλογή», δηλώνει στην εφημερίδα ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών Γιαν Κες ντε Γιάγκερ, «αλλά θα πρέπει να αντιμετωπισθεί μόνο σαν ένα τελευταίο κομμάτι ενός συνολικού πακέτου».

n  Στο ίδιο πνεύμα, οι “Financial Times” ανήρτησαν στην ηλεκτρονική τους έκδοση ως πρώτο θέμα δημοσίευμα με το χαρακτηριστικό τίτλο: «Η ελληνική περιουσία πιθανόν να ανατεθεί σε ταμείο που θα διαχειρίζονται ειδικοί» («Greek assets could go to “fund of experts”»). Ο ανταποκριτής της βρετανικής εφημερίδας στις Βρυξέλλες εξηγεί ότι δεν υπάρχει η παραμικρή εμπιστοσύνη σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες στη δυνατότητα της κυβέρνησης να προωθήσει τις ιδιωτικοποιήσεις, ιδιαίτερα μετά την άρνηση του αρχηγού της Ν.Δ. να στηρίξει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. «Το ελληνικό κράτος δεν λειτουργεί», δηλώνει στην εφημερίδα υψηλή διπλωματική πηγή στις Βρυξέλλες.

n  Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, το θέμα της μεταφοράς της ευθύνης για τις αποκρατικοποιήσεις σε ένα ανεξάρτητο οργανισμό, που θα διοικείται από ειδικούς διορισμένους από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ήταν το βασικό θέμα συζήτησης στην περιβόητη μυστική συνάντηση του Λουξεμβούργου. Ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών, βασικός εισηγητής της ιδέας, πίσω από τον οποίο κρύβεται η γερμανική πλευρά, που δεν θέλει να προκαλέσει αντιδράσεις στην Ελλάδα, εμφανίζεται και στο ρεπορτάζ των “Financial Times” να δηλώνει ότι δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία σε αυτή την φάση οι ευαισθησίες της ελληνικής κυβέρνησης, για ένα σχέδιο που εμφανώς καταλύει την εθνική κυριαρχία. «Έχουμε ξεπεράσει τέτοιες ευαισθησίες. Βρισκόμαστε όλοι σε πολύ δύσκολη θέση και τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά», δηλώνει ο Ολλανδός υπουργός.

Η συζήτηση αυτή άνοιξε επίσημα από τον Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, προεδρεύοντα του Eurogroup,  ο οποίος δήλωσε την Δευτέρα στο “Spiegel” ότι θα ήταν καλή ιδέα ο οργανισμός που θα διαχειρισθεί τις αποκρατικοποιήσεις να λειτουργήσει με βάση τα πρότυπα της ανατολικογερμανικής ανεξάρτητης αρχής ιδιωτικοποιήσεων “Treuhandanstalt”, η οποία από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 λειτούργησε σαν μια «ανεξάρτητη κυβέρνηση», με απόλυτη εξουσία σε θέματα εκποίησης της περιουσίας της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.

Η “Treuhandanstalt” πούλησε μαζικά επιχειρήσεις και ακίνητα της Αν. Γερμανίας, η αξία των οποίων είχε αρχικά υπολογισθεί μεταξύ 200 και 600 δισ. μάρκων, για να συγκεντρωθούν τελικά μόνο 44 δισ. μάρκα. Χιλιάδες επιχειρήσεις «πουλήθηκαν» με συμβολικό τίμημα ενός μάρκου, ενώ τεράστιες εκτάσεις γης άλλαξαν χέρια σε αστείες τιμές. Υπολογίζεται ότι η γη που μεταβιβάσθηκε είχε έκταση όση το σημερινό κρατίδιο της Σαξονίας-Άνχαλτ. Από τα 4 εκατ. υπαλλήλους που απασχολούνταν σε κρατικές επιχειρήσεις της Αν. Γερμανίας απολύθηκαν 2,5 εκατομμύρια. Εκατοντάδες υποθέσεις ιδιωτικοποιήσεων κατέληξαν στη Δικαιοσύνη με κατηγορίες διαφθοράς στελεχών της “Treuhandanstalt”, ενώ ο πρώτος της πρόεδρος δολοφονήθηκε από τρομοκρατική οργάνωση.

Είναι φανερό πλέον ότι οι ισχυρές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν ανάλογα σχέδια για την Ελλάδα: όπως στο όνομα της χρηματοδότησης της επανένωσης των Γερμανιών στήθηκε ένα ατελείωτο «πάρτι» της δυτικογερμανικής επιχειρηματικής ελίτ, έτσι σήμερα στο όνομα της διάσωσης της Ελλάδας από τη χρεοκοπία σχεδιάζουν να μεταφέρουν με συνοπτικές διαδικασίες τα περιουσιακά στοιχεία του Ελληνικού Δημοσίου στα επιχειρηματικά και τραπεζικά συμφέροντα που στοιχίζονται πίσω από τους επίσημους πιστωτές της Ελλάδας.

Οι πιέσεις που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση φθάνουν πλέον σε ένα κρεσέντο, όσο πλησιάζει η Σύνοδος Κορυφής του Ιουνίου και όσο παραμένει άγνωστη η έκβαση του θρίλερ με την εκταμίευση της πέμπτης δόσης του διεθνούς δανείου. Το ερώτημα είναι αν μπορεί μια ελληνική κυβέρνηση να συναινέσει σε τέτοια σχέδια, αλλά και αν η εφαρμογή τους έχει νόημα εδώ που έχει οδηγηθεί η ελληνική κρίση: ουδείς μπορεί σοβαρά να εγγυηθεί ότι αν η Αθήνα αποδεχθεί τελικά αυτό το σχέδιο αποψίλωσης του Δημοσίου από την περιουσία του δεν θα βρεθούμε το 2013 και πάλι αντιμέτωποι με μια «βαριά» αναδιάρθρωση χρέους, έχοντας πλέον χάσει ακόμη και τελευταία «ασημικά»...

πηγή 

sofokleous10