Γερμανική αποικία η περιφέρεια του ευρώ!

Το γερμανικό σχέδιο διατήρησης του ευρώ, με μετατροπή της περιφέρειας της Ευρωζώνης σε μια νέα μορφή γερμανικής αποικίας, κατακτημένης με μέσα νομισματικού και οικονομικού πολέμου, αρχίζει πλέον να γίνεται όλο και πιο σαφές, καθώς ήδη εξετάζεται από το Βερολίνο πρόταση διπλασιασμού των κεφαλαίων του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης, με τις ευλογίες, περιέργως σε πρώτη ανάγνωση, και της Bundesbank.
Η γερμανική εφημερίδα Die Welt αποκάλυψε χθες, ότι η Κομισιόν ήδη εξετάζει την ιδέα διπλασιασμού των κεφαλαίων του European Financial Stability Fund, του γνωστού προσωρινού μηχανισμού στήριξης, αλλά προς το παρόν το Βερολίνο φέρεται να αρνείται την πρόταση, παρότι χθες ο Άξελ Βέμπερ, ο γνωστός για τις «σκληρές» θέσεις του σε θέματα νομισματικής πολιτικής διοικητής της Bundesbank, «άναψε πράσινο» για να αυξηθούν όσο χρειασθεί τα διαθέσιμα κεφάλαια του EFSF, προκαλώντας έκπληξη στους ευρωπαϊκούς κύκλους.
Το EFSF, με αρχικά κεφάλαια 750 δις. ευρώ από τα κράτη της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ, τα οποία είχαν θεωρηθεί επαρκέστατα τον Μάιο για να αντιμετωπισθεί η κρίση στην Ευρωζώνη, άρχισε πλέον να αποκαλείται ειρωνικά σε οικονομικούς κύκλους ως European Financial Stab Fund, δηλαδή σαν Ευρωπαϊκό Ταμείο Οικονομικού Μαχαιρώματος (κρατών).
 Όπως όλα δείχνουν, η γερμανική πολιτική και οικονομική ηγεσία επιχειρεί να μετατρέψει τις διασώσεις κρατών στην Ευρωζώνη, αρχικά με τον προσωρινό και στη συνέχεια με το μόνιμο μηχανισμό στήριξης, όπου θα περιλαμβάνονται και οι ελεγχόμενες χρεοκοπίες, σε μηχανισμό δημιουργίας μιας ζώνης νεόπτωχων κρατών στην περιφέρεια, τα οποία θα παραμένουν μεν στη νομισματική ένωση, αλλά με πλήρη εκχώρηση των δικαιωμάτων τους στην άσκηση εθνικής οικονομικής πολιτικής και σε τέτοιες συνθήκες μόνιμης οικονομικής εξαθλίωσης και εξάρτησης από όλο και περισσότερα δάνεια, που θα καταστούν ιδανικός τόπος επιχειρηματικής προέλασης των ισχυρών γερμανικών τραπεζών και βιομηχανιών.
Αρχικά, όταν η Άνγκελα Μέρκελ αιφνιδίασε με τις προτάσεις της για αλλαγή της Συνθήκης της Λισαβόνας, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για ελεγχόμενες χρεοκοπίες, οι πιο καλόπιστοι παρατηρητές έλεγαν ότι επρόκειτο για μια αδέξια πρωτοβουλία, που οφείλεται στην πολιτική πίεση που δέχεται η γερμανίδα καγκελάριος ενόψει εκλογών σε έξι γερμανικά κρατίδια το 2011 και των εθνικών εκλογών του 2013. Η αναταραχή που προκλήθηκε στις αγορές, που ήδη οδήγησε την Ιρλανδία στο χείλος της χρεοκοπίας και φέρνει μέσα στους επόμενους μήνες την Πορτογαλία και την Ισπανία στην «αγκαλιά» του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης, αποδόθηκε, έτσι, όχι σε σκοπιμότητα του Βερολίνου, αλλά σε μια «γκάφα» της γερμανικής διπλωματίας.
Φαίνεται, όμως, ότι μια πρωτεύουσα που έχει συνηθίσει να χαράσσει στρατηγική σε ορίζοντα δεκαετιών, μετρώντας προσεκτικά όλα τα δεδομένα του χάρτη, δεν πέφτει σε γκάφες, αλλά έχει αρχίσει ήδη να ξεδιπλώνεται με γερμανικό προγραμματισμό το σχέδιο της Γερμανίας για τη νέα αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης, που θα διασφαλίζει πλήρως τα δικά της συμφέροντα και την κυριαρχία της, οικονομική και πολιτική, σε βάρος των ασθενέστερων εταίρων –δεν είναι τυχαίο, ίσως, ότι χθες ο Τσέχος πρόεδρος έγινε ο πρώτος πολιτικός ηγέτης, που είπε «όχι» στην ένταξη της χώρας του στην Ευρωζώνη, παρότι έχει τις προϋποθέσεις ένταξης.
Η ξαφνική «γενναιοδωρία» του Άξελ Βέμπερ σε παροχές κονδυλίων για διάσωση κρατών της Ευρωζώνης, ώστε πάση θυσία να διασωθεί το ευρώ, έστω και αν βυθισθούν στη φτώχεια και την αστάθεια οι οικονομίες της περιφέρειας, αποκαλύπτει ότι τίποτε δεν ήταν τυχαίο:
 

  Μιλώντας για ελεγχόμενες χρεοκοπίες από το 2013 και μετά, αλλά και αφήνοντας να διαρρεύσουν οι προτάσεις του Βερολίνου για ενσωμάτωση ρήτρας χρεοκοπίας σε όλα τα ομόλογα που θα εκδοθούν ήδη από το 2011, η γερμανική ηγεσία επιταχύνει δραματικά το χωρισμό της αγοράς ομολόγων της Ευρωζώνης σε δύο ταχύτητες και εξωθεί στη χρεοκοπία τις ασθενέστερες χώρες, που αποκλείονται με δραματικούς ρυθμούς από τις αγορές. Μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2011, οι περισσότεροι αναλυτές περιμένουν όχι μόνο την Πορτογαλία, αλλά και την Ισπανία στο μηχανισμό στήριξης.

  Μπροστά στον κίνδυνο των χρεοκοπιών, που αν κάνει την εμφάνισή του και στην Ισπανία θα αφήσει χωρίς επαρκή κεφάλαια τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, η «γενναιόδωρη» Γερμανία αφήνει να εννοηθεί ότι θα εξέταζε το ενδεχόμενο διπλασιασμού των κονδυλίων του μηχανισμού, ώστε να μπορεί άνετα να καλυφθεί και η Ισπανία. Όμως, σε αντάλλαγμα για αυτή την παραχώρηση, η Γερμανία θα εκβιάσει ανοικτά τους εταίρους της στην επερχόμενη κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής, όπου θα συζητηθεί η πρότασή της για τις ελεγχόμενες χρεοκοπίες: «είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε, αλλά αυτό θα γίνει μόνο αν δεχθείτε όλους τους όρους μας»!

  Ουσιαστικά, μέσα από τους μηχανισμούς στήριξης Νο 1 και Νο2 (στον δεύτερο θα περιλαμβάνεται και η αναδιάρθρωση χρεών), η Γερμανία σχεδιάζει να υποχρεώσει σε βίαιο αποπληθωρισμό, με εξοντωτικά δημοσιονομικά μέτρα, όλες τις χώρες της περιφέρειας, οι οποίες για χρόνια θα μείνουν παγιδευμένες στην «αγκαλιά» των διαδοχικών «πακέτων» στήριξης, ενώ με τις αναδιαρθρώσεις των χρεών τους θα αποκοπούν από τη χρηματοδότηση των αγορών.

  Με τον τρόπο αυτό, η Γερμανία επιδιώκει να θεμελιώσει σχέσεις εξάρτησης αποικιοκρατικού χαρακτήρα και να μεταφέρει στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο το κέντρο της άσκησης… δικτατορικής οικονομικής πολιτικής. Με τον τρόπο αυτό, σχεδιάζει να αποφύγει τη διάσπαση της Ευρωζώνης και την επαναφορά του μάρκου, που θα εκτοξευόταν στα ύψη και θα «γονάτιζε» την εξαγωγική της βιομηχανία. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι θα μετατρέψει τη νομισματική ένωση, που δημιουργήθηκε για να αναχαιτισθεί η γερμανική οικονομική ισχύς μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών, σε μηχανισμό εδραίωσης της πολιτικής κυριαρχίας της Γερμανίας στην Ευρώπη, διαστρέφοντας πλήρως το όραμα του Μιτεράν, που με αρκετούς δισταγμούς είχε υποχρεωθεί να αποδεχθεί ο Κολ.

  Εκτός από την εξασφάλιση ενός σταθερά «υποτονικού» ευρώ, που θα διευκολύνει τις εξαγωγές της, η Γερμανία επιδιώκει, μέσα από την «βύθιση» των χωρών της περιφέρειας σε πολυετή ύφεση, να δημιουργήσει μια νέα ζώνη φθηνών εργατικών χεριών και αξιών, στην οποία ανεμπόδιστα θα δράσουν, με απεριόριστα κέρδη, οι τράπεζες και οι βιομηχανίες της. Παράλληλα, βέβαια, το ίδιο το γερμανικό κράτος θα αποκομίζει τεράστια ποσά τόκων, δανείζοντας με υψηλό spread (2,7% στην περίπτωση της Ελλάδας τις ασθενέστερες οικονομίες.

Οι ηγεσίες των κρατών της Ευρώπης, ακόμη και το Παρίσι, που αρχικά ακολούθησε πιστά το βηματισμό των Γερμανών, όσον αφορά τις ελεγχόμενες χρεοκοπίες, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τους κινδύνους. Και το «αγγλοσαξονικό στρατόπεδο» (ΗΠΑ-Βρετανία) αρχίζει να ανησυχεί για τον κίνδυνο εξάπλωσης σε όλη την Ευρωζώνη του γερμανικού μοντέλου δημοσιονομικής πειθαρχίας και εξαγωγικής ισχύος, που αν εφαρμοσθεί σε όλες τις χώρες, όπως επιχειρούν οι Γερμανοί, θα δημιουργήσει τεράστια εμπορικά πλεονάσματα στην Ευρώπη, εντείνοντας τις ανισορροπίες στο διεθνές σύστημα (ενδεικτικό των ανησυχιών αυτών είναι χθεσινό άρθρο του οικονομικού αναλυτή των “Financial Times”, Μάρτιν Γουλφ).
Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και αρκετές ακόμη κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, αναμένεται να υποστηρίξουν σθεναρά ένα εναλλακτικό σχέδιο διάσωσης των χωρών της περιφέρειας, με την έκδοση ευρωομολόγων, που θα εξισορροπήσουν τα κόστη δανεισμού για όλες τις χώρες –πρόταση, που η Γερμανία πεισματικά αρνείται, με τον ισχυρισμό ότι αντιβαίνει στη βασική αρχή της νομισματικής ένωσης, να μην πληρώνει ένα κράτος για τα χρέη του διπλανού. Στην πρόταση αυτή, φαίνεται ότι θα συγκλίνουν το ΔΝΤ και, άτυπα, η Ουάσιγκτον, σε μια προσπάθεια ανάσχεσης των γερμανικών επεκτατικών σχεδιασμών. Στην πραγματικότητα, η Σύνοδος Κορυφής του Δεκεμβρίου θα αποτελέσει την κορυφαία «μάχη» του ευρωπαϊκού νομισματικού πολέμου: αν επικρατήσει το Βερολίνο, η αυριανή Ευρώπη σε τίποτα δεν θα θυμίζει το «ρομαντικό», υποτίθεται, όραμα της πολιτικής ενότητας και αλληλεγγύης μεταξύ ισότιμων κρατών…

Πηγή sofokleous 10

Ευρω:Ποιος θα είναι ο επόμενος;

Πρώτα η Ελλάδα. Τώρα η Ιρλανδία βρίσκεται στα πρόθυρα του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης. Οταν θα συμβεί και αυτό, θα ακούσουμε παρήγορα λόγια πως απετράπη η μετάδοση της κρίσης, η Ευρωζώνη πατάει γερά στα πόδια της και το ευρώ σώθηκε.
Μην πιστεύετε λέξη. Το ευρώ έχει μετατραπεί σε μια μηχανή πτωχεύσεων. Μόλις ξεπερδέψουν με την Ιρλανδία, οι αγορές θα στραφούν στην Πορτογαλία και στην Ισπανία και στη συνέχεια στην Ιταλία και στη Γαλλία. Η διαδικασία δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν διαλυθεί το ευρώ. Η κρίση της Ιρλανδίας είναι πολύ πιο σοβαρή από της Ελλάδας. Είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσουν οι τελευταίοι υποστηρικτές του ευρώ γιατί έφτασαν τα πράγματα ώς εκεί. Η Ελλάδα δεν έπρεπε να έχει προσχωρήσει ποτέ στο ευρώ.
Κανείς δεν μπορεί να πει το ίδιο για την Ιρλανδία. Ηταν από τις επιτυχέστερες οικονομίες στον κόσμο επί δύο δεκαετίες. Οταν ξέσπασε η κρίση, δεν κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλό της όπως η Ελλάδα. Ελαβε όσα μέτρα λιτότητας μπορεί να φανταστεί κανείς και προσπάθησε να λύσει τα προβλήματά της μόνη της, χωρίς εξωτερική βοήθεια.
Εν ολίγοις, το πρόβλημα δεν ήταν η Ιρλανδία αλλά το ευρώ. Και αν η γενεσιουργός αιτία της κρίσης είναι το ενιαίο νόμισμα, προφανώς δεν θα σταματήσει. Ποιος θα είναι ο επόμενος; Προφανώς η Πορτογαλία. Το 2009 παρουσίασε έλλειμμα 9,3% του ΑΕΠ της, το υψηλότερο στην Ευρωζώνη μετά την Ιρλανδία, την Ελλάδα και την Ισπανία. Η κυβέρνηση σχεδιάζει..... να το μειώσει στο 7,3% μέσα στο τρέχον έτος, αλλά είναι αμφίβολο αν θα το επιτύχει. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση του Bloomberg, το 38% των επενδυτών δήλωσε πως η Πορτογαλία «μάλλον» θα κηρύξει πτώχευση.
Και μετά; Μήπως νομίζετε πως είναι ασφαλής η Ισπανία; Το δημοσιονομικό της έλλειμμα αναμένεται να φθάσει φέτος στο 9,3% και να καταγράψει το δεύτερο επίπεδο στην Ευρωζώνη. Με την οικονομία της σε στασιμότητα, μάλλον δεν θα μπορέσει να το μειώσει σημαντικά. Τα ίδια ισχύουν και για την Ιταλία. Εχει παραμείνει ώς τώρα στο απυρόβλητο επειδή κατόρθωσε να αποφύγει τα μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα, τουλάχιστον σε σύγκριση με τις άλλες μεσογειακές χώρες. Εχει, όμως, τεράστιο χρέος και η οικονομία της είναι σε κακή κατάσταση από τότε που υιοθέτησε το ευρώ.
Και η Γαλλία; Εχει ισχυρότερη οικονομία από πολλές περιφερειακές οικονομίες της Ευρωζώνης. Οπως, όμως, κατέδειξαν οι αντιδράσεις στη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, παραμένει προσηλωμένη σε ένα παρωχημένο και δαπανηρό σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων. Θα ήταν λάθος να υποθέτει κανείς πως θα βρίσκεται για πάντα στο απυρόβλητο. Σε κάθε χώρα είναι διαφορετικό το εναρκτήριο λάκτισμα που προκαλεί κατάρρευση. Η βαθύτερη αιτία, όμως, είναι η ίδια. Οι οικονομίες είναι πολύ διαφορετικές για να μπορεί να τις χειρίζεται όλες μια κεντρική τράπεζα. Τα επιτόκια είναι διαρκώς λάθος για όλους. Διαφέρει μόνον ο τρόπος που εκφράζεται αυτό το λάθος. Στην Ελλάδα ήταν η δημοσιονομική κρίση. Στην Ιρλανδία η κατάρρευση των τραπεζών. Στην Ισπανία, η φούσκα των κατασκευαστικών. Στη Γερμανία ένα ιλιγγιώδες εμπορικό πλεόνασμα.
Μοναδική μόνιμη λύση είναι ο κατακερματισμός του ευρώ σε νομίσματα που μπορούν να διαχειριστούν οι χώρες. Μέχρις ότου το συνειδητοποιήσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, τα σχέδια διάσωσης απλώς θα μεταφέρουν τις επιθέσεις αλλού.

Πηγή
Sofokleous 10

Ο άγριος Δεκέμβριος της ελληνικής κρίσης

Κρίσιμη αναμέτρηση της Γερμανίας με τις χώρες της περιφέρειας για τη μορφή του μόνιμου μηχανισμού στήριξης μετά το 2013 και το «κούρεμα» πιστωτών – Μέτρα-σοκ 6,13 δις. ευρώ για το 2011 ενόψει της κρίσιμης διαπραγμάτευσης για επιμήκυνση του δανείου και ένταξη της χώρας στο μόνιμο μηχανισμό – Αδιέξοδο ύφεσης και υπερχρέωσης για την Ελλάδα βλέπουν οι αναλυτές, δύο στους τρεις τραπεζίτες περιμένουν κάποιου είδους αθέτηση υποχρεώσεων τα επόμενα χρόνια
Άγριος προβλέπεται ο Δεκέμβριος για την εξέλιξη της ελληνικής κρίσης, αλλά και συνολικότερα της κρίσης υπερχρέωσης που απειλεί το ευρώ. Στη Σύνοδο Κορυφής τον επόμενο μήνα, διαμορφώνονται συνθήκες ισχυρής σύγκρουσης των χωρών της περιφέρειας της Ευρωζώνης, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ με την Γερμανία, καθώς θα συζητηθεί για πρώτη φορά σε λεπτομέρειες η μορφή που θα λάβει ο μόνιμος μηχανισμός στήριξης των «προβληματικών» χωρών της Ευρωζώνης, στη βάση της γαλλογερμανικής πρότασης για συμμετοχή στο κόστος της κρίσης και των ιδιωτών επενδυτών.
Η κυβέρνηση, παρότι προεκλογικά καλλιεργούσε προσδοκίες για μια «χαλάρωση» των «σφιχτών» στόχων του μνημονίου, από την Δευτέρα διαπίστωσε, από τις συζητήσεις που είχε στο Παρίσι με τον Νικολά Σαρκοζί, που ανέλαβε πάλι ρόλο μεσολαβητή με το Βερολίνο, ότι η Γερμανία δεν υπήρχε η παραμικρή περίπτωση να συζητήσει αλλαγές στους στόχους και τα χρονοδιαγράμματα του μνημονίου. Το αίτημα της χώρας για επιμήκυνση του διεθνούς δανείου των 110 δις. ευρώ, ήταν το μήνυμα του κ. Σαρκοζί, μπορεί να συζητηθεί στη Σύνοδο του Δεκεμβρίου και να έχει υποστήριξη από το Παρίσι, αλλά για να γίνει αυτό απαράβατος όρος είναι να δείξει η κυβέρνηση, με τα μέτρα για το 2011, ότι θα κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια να παραμείνει πιστή στους αρχικούς στόχους του μνημονίου, ουσιαστικά δηλαδή να εμφανίσει πρωτογενές πλεόνασμα μέσα στο 2012.
Την ίδια ώρα, το διεθνές περιβάλλον έχει μεταβληθεί με τρόπο που εξασθενεί ακόμη περισσότερο η διαπραγματευτική θέση των περιφερειακών χωρών: η διαφαινόμενη διάσωση της Ιρλανδίας από τον προσωρινό μηχανισμό στήριξης, που αναμένεται να αποφασισθεί τις επόμενες ημέρες, σε συνδυασμό με τον κίνδυνο να μεταφερθεί αμέσως μετά η αναταραχή στην Πορτογαλία, επαναφέρει τον προβληματισμό της γερμανικής κοινής γνώμης για το κόστος διάσωσης των περιφερειακών οικονομιών για το μέσο φορολογούμενο και δημιουργεί συνθήκες ασφυκτικής πίεσης στην κυβέρνηση του Βερολίνου, να δείξει ότι βρίσκει μια φόρμουλα για να πληρώσουν ένα μέρος της κρίσης οι τραπεζίτες και οι κερδοσκόποι που έχουν δανείσει τις ασθενείς οικονομίες.
Προϋπολογισμός-σοκ
Σε αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει κάθε σχέδιο επαναδιαπραγμάτευσης των στόχων του μνημονίου και να ανακοινώσει την Πέμπτη, με την κατάθεση του νέου προϋπολογισμού, μέτρα-σοκ για τη μείωση του ελλείμματος το 2010. Προκειμένου να μειωθεί το έλλειμμα του 2011 περίπου κατά 5 δις. ευρώ, σε ένα περιβάλλον όλο και εντεινόμενης ύφεσης, η κυβέρνηση δεσμεύθηκε (και εξασφάλισε την κατ’ αρχήν «ευλογία» της τρόικας σε αυτή την πολιτική) να προσθέσει στη «συνταγή» του νέου προϋπολογισμού διορθωτικά μέτρα με στόχο εξοικονόμησης άλλων 6,13 δις. ευρώ, στην «πλάτη» των μέτρων για εξοικονόμηση 9,15 δις. ευρώ που είχαν ήδη αποφασισθεί, ή τεθεί σε ισχύ από το 2010.
Τα μέτρα αφορούν κυρίως εξοικονόμηση δαπανών (3,85 δις. ευρώ) και δευτερευόντως πρόσθετα έσοδα (2,28 δις. ευρώ). Η κύρια εξοικονόμηση θα προέλθει, σύμφωνα με την κυβέρνηση, από μαζικές περικοπές κόστους και σπατάλης στις ΔΕΚΟ, τα Ταμεία και τα νοσοκομεία (βλ. πίνακα). Μόνο από τις ΔΕΚΟ, το υπουργείο έχει θέσει εξαιρετικά φιλόδοξο στόχο εξοικονόμησης 800 εκατ. ευρώ, ενώ άλλα 2,1 δις. ευρώ συνολικά θα προέλθουν από «ψαλίδισμα» δαπανών στα Ταμεία και τα νοσοκομεία, υποτίθεται με την εξυγίανση των διαδικασιών προμήθειας υλικών και φαρμάκων.
Όμως, το κύριο πρόβλημα του 2011 είναι η υπερχρέωση της οικονομίας, σε συνδυασμό με την ύφεση, που απειλούν να φέρουν σε αδιέξοδο πρόωρα την εφαρμογή του μνημονίου.  Όπως έγραψαν τρεις γνωστοί οικονομολόγοι, που έχουν συχνά επικρίνει το ΔΝΤ (Άντερς Άσλουντ, Πίτερ Μπουν και ο Σάιμον Τζόνσον, πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του Ταμείου), «το πρόγραμμα Ε.Ε.-ΔΝΤ για την Ελλάδα φορτώνει ακόμη περισσότερο χρέος σε μια χώρα που ήδη είναι αφερέγγυα. Παρά τις τεράστιες δημοσιονομικές περικοπές και τα αρκετά χρόνια ύφεσης, η Ελλάδα, όπως και η Ιρλανδία, θα σωρεύσουν χρέος πάνω από το 150% του ΑΕΠ μέχρι το 2014».
Στην πραγματικότητα, βέβαια, η εξέλιξη ύφεσης και υπερχρέωσης είναι ακόμη πιο ανησυχητική από αυτό: στο  τέλος του δεύτερου χρόνου εφαρμογής του προγράμματος, το 2011, η κυβέρνηση προβλέπει ότι το συνολικό χρέος της κεντρικής κυβέρνησης θα έχει εκτιναχθεί στα 362,230 δις. ευρώ, δηλαδή σε ποσοστό 158,6% του «καχεκτικού» ΑΕΠ. Σε δύο χρόνια εφαρμογής του προγράμματος, δηλαδή, το ΑΕΠ θα έχει μειωθεί κατά 6,6 δις. ευρώ και το χρέος θα έχει εκτοξευθεί κατά 63,7 δις. ευρώ!
 Υπερχρέωση και ύφεση
Όπως ήταν αντιληπτό εξαρχής στους περισσότερους σοβαρούς παρατηρητές (ο Σάιμον Τζόνσον, για παράδειγμα, είχε προβλέψει με μεγάλη ακρίβεια τις πρόσφατες εξελίξεις πριν ακόμη υπογραφεί το μνημόνιο), η συμφωνία με την τρόικα δεν ήταν μια προσπάθεια αποτροπής της ελληνικής χρεοκοπίας, αλλά μια προσπάθεια μετάθεσης του προβλήματος μερικά χρόνια αργότερα, όταν οι πιστωτές της χώρας και γενικότερα το οικονομικό σύστημα θα ήταν πιο έτοιμο να το αντιμετωπίσει.
Όμως, οι αποκλίσεις στην εφαρμογή του προγράμματος, αλλά και η συνεχής αμφισβήτηση των χωρών της περιφέρειας από τις αγορές, στενεύει επικίνδυνα το χρονικό «παράθυρο» για την αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος. Αν, παρ’ ελπίδα, πέσει το «ισπανικό ντόμινο», δηλαδή οι αγορές ανεβάσουν πάνω από το 6,5% (από 4,5% σήμερα) το spread της Ισπανίας, οδηγώντας σε αδιέξοδο τη μεγαλύτερη οικονομία της περιφέρειας, ο προσωρινός μηχανισμός στήριξης δεν θα έχει καν τα απαραίτητα κεφάλαια στη διάθεσή του για να αντιμετωπίσει, έστω και προσωρινά, το πρόβλημα.
Η επιδείνωση της κρίσης πέρα από τις αρχικές προβλέψεις των κυβερνήσεων, που μονίμως βρίσκονται αρκετά βήματα πίσω από τις αγορές, δεν είναι άσχετη με τη γερμανική πρόταση για ελεγχόμενες χρεοκοπίες μετά το 2013, η οποία έχει χωρίσει στα δύο τις αγορές ομολόγων της Ευρωζώνης, οδηγώντας την ασθενική περιφέρεια σε δυσβάστακτα κόστη δανεισμού, δηλαδή πολύ κοντά στο όριο της μη βιώσιμης εξυπηρέτησης των χρεών τους. Επιπλέον, η επιτάχυνση των εξελίξεων φαίνεται να φέρνει πιο κοντά και την αντιπαράθεση περιφέρειας-Γερμανίας (και πλούσιων χωρών του Βορρά) για το πώς θα μοιραστεί τελικά το κόστος της κρίσης.
Η ελληνική κυβέρνηση, όπως τονίζουν στελέχη της στην «Οικονομία», δεν είχε άλλη επιλογή από το να ενισχύσει πρώτα την αξιοπιστία της, λαμβάνοντας όλα τα σκληρά μέτρα μέσα στο 2011, για να μπορέσει στη συνέχεια, με ενισχυμένη διαπραγματευτική θέση, να μετάσχει στη σύγκρουση του Δεκεμβρίου στο μπλοκ των ασθενών χωρών, που φαίνονται να συνασπίζονται κατά των γερμανικών προτάσεων, έχοντας την υποστήριξη και της ΕΚΤ, αλλά και του ΔΝΤ, που φοβούνται αποσταθεροποίηση του συστήματος, αν υπάρξουν ελεγχόμενες χρεοκοπίες οποιασδήποτε μορφής στην Ευρωζώνη.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι ήδη από την Δευτέρα, ο Πρωθυπουργός άλλαξε γραμμή έναντι του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης, που συμφωνήθηκε στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής να μονιμοποιηθεί μετά το 2013 για να υποστηρίζει τις χώρες που θα βρίσκονται σε κίνδυνο χρεοκοπίας. Ενώ αρχικά είχε υποδεχθεί τη συμφωνία, που βασίσθηκε στη γερμανική πρόταση για «κούρεμα» των πιστωτών, με θετικά σχόλια, την Δευτέρα «ξεσπάθωσε» κατά της γερμανικής πολιτικής.
«Ορισμένοι, όπως η γερμανική κυβέρνηση», δήλωσε ο κ. Παπανδρέου από το Παρίσι, μιλώντας περισσότερο με την ιδιότητα του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, παρά με αυτή του Πρωθυπουργού της χρεοκοπημένης Ελλάδας, «έχουν υποστηρίξει ότι οι αγορές και οι τράπεζες που χρηματοδότησαν χώρες με υψηλά χρέη πρέπει να προετοιμασθούν να αναλάβουν το κόστος μιας πιθανής χρεοκοπίας. Αυτό δημιούργησε ένα σπιράλ αύξησης των επιτοκίων δανεισμού αυτών των χωρών, όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. Αυτό μπορεί να γίνει αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Είναι σαν να λες σε κάποιον που έχει δυσκολίες, ότι θα του φορτώσεις μεγαλύτερο βάρος στην πλάτη. Αυτό, όμως, μπορεί να του σπάσει την πλάτη».
Ο Πρωθυπουργός, σύμφωνα με πληροφορίες, θα επιχειρήσει στη Σύνοδο Κορυφής να αποσπάσει στήριξη σε μια εναλλακτική πρόταση για τη συμμετοχή των ιδιωτών στην προσπάθεια επίλυσης της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη. Θα προτείνει, αντί της επιβάρυνσης των πιστωτών ασθενών οικονομιών, που προωθεί η Γερμανία, να καθιερωθεί ένας πανευρωπαϊκός φόρος στις χρηματιστηριακές συναλλαγές με χαμηλό συντελεστή (0,05%), από τον οποίο θα μπορούσαν να συγκεντρώνονται κάθε χρόνο 200 δις. ευρώ, για να ενισχύεται ο μόνιμος μηχανισμός στήριξης των αδύναμων οικονομιών, χωρίς να επιβαρύνονται τα πλούσια κράτη της Ευρωζώνης.
Η πρόταση αυτή αποτελεί μια παραλλαγή του γνωστού φόρου Τόμπιν και της πιο πρόσφατης σχετικής πρότασης του ΔΝΤ και είναι πιθανό να υποστηριχθεί από την ΕΚΤ και το Ταμείο, ώστε μαζί με την πολιτική πίεση των ασθενέστερων χωρών της Ευρωζώνης να σχηματισθεί ένα ισχυρό μέτωπο, που θα υποχρεώσει την Γερμανία σε μια αλλαγή γραμμής. Όμως, παραμένει αμφίβολο αν αυτό θα επιτευχθεί, καθώς η καγκελάριος Μέρκελ έχει να αντιμετωπίσει, εκτός των άλλων, τη μεγάλη πτώση της δημοτικότητας του κυβερνητικού συνασπισμού και τις επικείμενες μέσα στο 2011 εκλογές σε έξι ομόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας.

Πηγή 

Sofokleous 10

Το άγνωστο θρίλερ των Βρυξελλών

Με μια μάλλον κακότεχνη και αμήχανη προσπάθεια συγκάλυψης, κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιχείρησαν να κρατήσουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή για την Ευρωζώνη, το θρίλερ που εκτυλίχθηκε στο Eurogroup των Βρυξελλών, μετά την καλοστημένη γερμανική επίθεση στην Ελλάδα μέσω… Αυστριακών Άλπεων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του “S10”, η μετάθεση τον Ιανουάριο της οριστικής απόφασης για την εκταμίευση της τρίτης δόσης του διεθνούς δανείου δεν είναι ένα «τεχνικού χαρακτήρα», διαδικαστικό ζήτημα, όπως επιχείρησε να το παρουσιάσει η κυβέρνηση, με την υποστήριξη της Κομισιόν:
    Στην πραγματικότητα, τονίζουν έγκυρες πηγές από τις Βρυξέλλες, ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου «έφαγε πόρτα» από το Eurogroup, όχι μόνο για το αίτημα να μοιρασθούν στα επόμενα χρόνια τα επώδυνα μέτρα που θα χρειασθεί να ληφθούν για να καλυφθούν οι υστερήσεις του 2010. Αλλά και για το πολύ σημαντικότερο αίτημά του, να εγκριθεί τώρα από το Eurogroup η εκταμίευση της επόμενης δόσης του δανείου, με την ανάληψη εκ μέρους της κυβέρνησης μιας κατηγορηματικής δέσμευσης, ότι θα λάβει κάθε αναγκαίο μέτρο για να τηρήσει την υποχρέωση που έχει από το μνημόνιο, να διορθώσει με νέα μέτρα μέσα στο 2011 τις αποκλίσεις του προηγούμενου χρόνου.
    Σε αυτό το αίτημα, οι Γερμανοί απάντησαν με μια… αυστριακή «νάρκη»: ο υπουργός Οικονομικών της… μικρής αδελφής χώρας αμφισβήτησε ευθέως την αξιοπιστία της δέσμευσης του Έλληνα υπουργού, τονίζοντας ότι είναι πρόωρο να εγκριθεί η εκταμίευση, όταν παραμένει άγνωστο το πραγματικό ύψος του ελλείμματος για το 2010, άρα και το πραγματικό εύρος των διορθωτικών μέτρων που θα πρέπει να ληφθούν. «Η αλληλεγγύη στην Ελλάδα δεν είναι μονόδρομος», τόνισε με τη σειρά του ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλ, προσθέτοντας στην «τρικλοποδιά» από το «γερμανικό μπλοκ» του Eurogroup μια ευθεία απειλή διακοπής των χρηματοδοτήσεων.
    Μάλιστα, στο κοινό ανακοινωθέν του Ecofin, οι πιο «σκληροί» κριτές της Ελλάδας φρόντισαν να ενσωματωθούν νέοι «αστερίσκοι» αμφισβήτησης των ελληνικών δημοσιονομικών στοιχείων, παρότι τα στοιχεία μέχρι το 2009 έχουν οριστικά επικυρωθεί από την Eurostat. Όπως τονίζεται σε μια προβεβλημένη παράγραφο του δισέλιδου κειμένου, «το Συμβούλιο έχει απευθύνει έκκληση στις ελληνικές αρχές να επιλύσουν τα θεσμικά και μεθοδολογικά ζητήματα (…). Παρά ταύτα, κενά στην δυναμικότητα των ελληνικών αρχών παραμένουν παρόντα (…) Το Σύμβουλιο καλωσορίζει την προσπάθεια των ελληνικών να διορθώσουν τις ανεπάρκειες των διαχειριστικών και επιχειρησιακών λογιστικών συστημάτων, όπως και του στατιστικού συστήματος».
     Όπως εξηγούν τεχνοκρατικά στελέχη της Κομισιόν, οι νέοι «αστερίσκοι» στα ελληνικά στοιχεία αφορούν την αμφισβήτηση των καταγραφών για τα ελλείμματα και τις ανεξόφλητες υποχρεώσεις σειράς οργανισμών της Γενικής Κυβέρνησης (ευρύτερος δημόσιος τομέας), καθώς η Eurostat δεν έχει καταφέρει να επιβεβαιώσει, με επεξεργασία πρωτογενών στοιχείων, την ακρίβεια των στοιχείων για πολλά νοσοκομεία, δήμους και ΔΕΚΟ, που παραμένουν σε κατάσταση λογιστικού χάους. Επιπλέον, υπάρχουν φόβοι στις Βρυξέλλες, ότι με το κλείσιμο του έτους, οι υποχρεώσεις Δημοσίου και φορέων που θα βρίσκονται σε καθυστέρηση 90 ημερών και θα πρέπει, βάσει του μνημονίου, να έχουν εξοφληθεί πριν τελειώσει η χρονιά, είναι πιθανό να αποδειχθούν πολύ υψηλότερες από όσο παρουσιάζονται ως τώρα.

Στη χθεσινή κρίσιμη συνάντηση της υψηλόβαθμης αντιπροσωπείας της τρόικας με τον κ. Παπακωνσταντίνου, όπου ο κ. Λ. Παπαδήμος συμμετείχε με αναβαθμισμένο ρόλο, συμφωνήθηκε μετά από όλα αυτά, ότι η κυβέρνηση θα τηρήσει πάση θυσία τη δέσμευσή της για μείωση του ελλείμματος του 2011 στα 17 δις. ευρώ, όπως ακριβώς προβλεπόταν στο αναθεωρημένο κείμενο του μνημονίου από τον Αύγουστο. Ουσιαστικά, όμως, όπως αναφέρουν έγκυρες πληροφορίες του “S10”, η τρόικα κράτησε επιφύλαξη για το εύρος της προσαρμογής, αφού δεν έχει αποδεχθεί την πρόβλεψη του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών, ότι το έλλειμμα του 2010 θα διαμορφωθεί στα 22 δις. ευρώ (9,4% του ΑΕΠ) και αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να χρειασθούν επιπλέον μέτρα, που θα παρουσιασθούν στην τελική φάση συζήτησης του προϋπολογισμού από την Βουλή τον επόμενο μήνα.
Έτσι, η εκκρεμότητα του Ιανουαρίου είναι στην πραγματικότητα πολύ σοβαρότερη από όσο εμφανίζεται. Στα τέλη Δεκεμβρίου, η Τράπεζα της Ελλάδος θα έχει μια πρώτη εικόνα για το ταμειακό έλλειμμα, που με κάποιες προσαρμογές θα οδηγεί στη διαμόρφωση ακριβέστερης πρόβλεψης για το τελικό δημοσιονομικό έλλειμμα του 2010. Αν το έλλειμμα ξεπεράσει τα 22 δις. ευρώ και διαμορφωθεί πάνω από 23 δις. ευρώ, όπως προβλέπουν οι λιγότερο αισιόδοξοι παρατηρητές της τρόικας, η κυβέρνηση θα είναι υποχρεωμένη να αυξήσει ακόμη περισσότερο το εύρος των διορθωτικών μέτρων που θα ενσωματωθούν στο προϋπολογισμό του 2011.
Σε αυτή την περίπτωση, η κυβέρνηση θα έχει μόνο μία, οδυνηρή επιλογή μπροστά της για να γίνει πειστική έναντι της τρόικας και να δοθεί η έγκριση εκταμίευσης της τρίτης δόσης από το Eurogroup του Ιανουαρίου: να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα απολύσεων πρωτοφανούς έκτασης για τα ελληνικά δεδομένα. Αν δεν το κάνει, ο κ. Σόιμπλ ίσως χρειασθεί να εξηγήσει εμπράκτως τι ακριβώς σημαίνει, ότι η αλληλεγγύη δεν είναι μονόδρομος…

Πηγή

Sofokleous 10

Οι αλλαγές στο Δημόσιο - Αναδιάρθρωση υπηρεσιών και ενιαίο μισθολόγιο !!!

Το 2011, όπως όλα δείχνουν, θα είναι ένας καθοριστικός χρόνος για τη ζωή των 768.000 δημόσιων υπαλλήλων και των οικογενειών τους, καθώς για πρώτη φορά θα βρεθούν μπροστά σε πρωτόγνωρες εξελίξεις -ενδεχομένως και προοπτικές- και μάλιστα μετά από μία δύσκολη περίοδο, που συνοδεύτηκε από τη μείωση των αποδοχών τους.
    Η πρώτη αλλαγή, που θα επέλθει στη ζωή των δημοσίων υπαλλήλων, θα σχετίζεται με την αναδιάρθρωση όλων των δημοσίων υπηρεσιών και στην εκτεταμένη κινητικότητα που θα υπάρξει στο έμψυχο δυναμικό των δημόσιων υπηρεσιών με τις μετακινήσεις και μετατάξεις υπαλλήλων.
    Η δεύτερη αλλαγή θα είναι η περαιτέρω μείωση των αποδοχών τους με το νέο ενιαίο μισθολόγιο, καθώς αναμένεται να περικοπεί μεγάλο μέρος επιδομάτων και ιδίως αυτών, όπως υποστηρίζει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, που δημιουργούν μεγάλες μισθολογικές ανισότητες, ακόμη και στο ίδιο γραφείο ενός υπουργείου.
    Έτσι, υπό την πίεση του μνημονίου και της «τρόικας» για μείωση των δημόσιων δαπανών, αλλά και την ανάγκη για εξορθολογισμό σε υπηρεσίες του Δημοσίου, με ελάχιστη προσφορά στην κρατική μηχανή και στην εξυπηρέτηση του πολίτη, ο υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης συντάσσει νομοσχέδιο, που θα έχει κατατεθεί στη Βουλή μέχρι το πρώτο τετράμηνο του επόμενου έτους, με το οποίο δεκαπέντε υπουργεία θα πρέπει να προχωρήσουν στην αναδιάρθρωση όλων των υπηρεσιών τους.
    Γενικότερος στόχος του υπό σύνταξη νομοσχεδίου αποτελεί, σύμφωνα με πληροφορίες, η ανασύσταση από νέα βάση όλων των υπηρεσιών στα υπουργεία, να περιοριστεί σταδιακά ο αριθμός των δημόσιων υπαλλήλων, με το περαιτέρω πάγωμα των προσλήψεων και την κατάργηση των προσωποπαγών θέσεων, αλλά και με την αποχώρηση συμβασιούχων.
    Βασικό εργαλείο στην επίτευξη αυτού του στόχου, είναι η απογραφή των δημόσιων υπαλλήλων, που είχε πραγματοποιηθεί το καλοκαίρι. Ο κ. Ραγκούσης είχε επισημάνει και τότε ότι «είναι απαραίτητο και επείγον να προχωρήσουμε στην κεντρική διοίκηση αποφασιστικά σε βαθιές τομές» με την κατάργηση και συγχώνευση οργανισμών και την αλλαγή των οργανογραμμάτων στα υπουργεία και τους δημόσιους οργανισμούς.
    Επίσης, είχε διαπιστωθεί ότι σε σύνολο 188 διευθύνσεων υπήρχαν αρκετές χωρίς τμήματα, δεκάδες τμήματα είχαν μόνο έναν υπάλληλο, και άλλα τμήματα είχαν προϊστάμενο αλλά όχι υπαλλήλους κοκ.
    Ταυτόχρονα, ο κ. Ραγκούσης είχε προαναγγείλει ότι το νέο καθεστώς λειτουργίας του Δημοσίου θα περιλαμβάνει επιπλέον σύστημα αξιολόγησης και επιβράβευσης των ικανών δημόσιων υπαλλήλων, αλλά και την μετακίνηση ή και μετάταξη υπαλλήλων για την καλύτερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού.
    Το νομοσχέδιο θα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τον προγραμματισμό των προσλήψεων σε σχέση με τις ανάγκες για προσωπικό, την εκπόνηση περιγραμμάτων θέσεων εργασίας, όπως συμβαίνει σήμερα στις τράπεζες, προκειμένου κάθε υπάλληλος να γνωρίζει το αντικείμενό του και να αποσαφηνιστούν τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα για κάθε θέση στο Δημόσιο.
    Επιπλέον, προβλέπονται ίδιοι μισθοί για τις ίδιες ειδικότητες και τις θέσεις σε ολόκληρο το εύρος του Δημοσίου, ενώ θα επιτρέπεται η κινητικότητα των στελεχών από μία υπηρεσία στην άλλη.
    Πάντως η κυβέρνηση διαψεύδει ότι υπάρχει σχέδιο απολύσεων στο δημόσιο τομέα. Ακόμη και σήμερα Πέμπτη, ο υφυπουργός Εσωτερικών Γιώργος Ντόλιος μιλώντας σε πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ, επανέλαβε ότι δεν θα γίνουν απολύσεις, αλλά μόνο υποχρεωτικές μετατάξεις. Ωστόσο, θεωρείται βέβαιο ότι θα καταργηθούν όλες οι υπηρεσίες που κρίνονται ανενεργές ή απλώς υπάρχουν για να απορροφούν πόρους.
    Επισημαίνεται, δε, ότι μετά την κατάρτιση των νέων οργανογραμμάτων των υπουργείων και τον καθορισμό του αριθμού των εργαζομένων ανά φορέα, θα μελετηθούν και οι ανάγκες σε κτιριακές υποδομές, καθώς η κυβέρνηση θα προχωρήσει στη δημιουργία ενός διοικητικού κέντρου, όπου θα συγκεντρωθούν όλα τα υπουργεία, προκειμένου να επιτευχθεί σημαντική μείωση του λειτουργικού κόστους, ενώ ταυτόχρονα, μετά την απαραίτητη απογραφή των δημόσιων κτιρίων θα είναι δυνατή και η αξιοποίησή τους.

    Ενιαίο μισθολόγιο-περικοπή επιδομάτων
    Εξάλλου, στην κυβέρνηση υπολογίζουν ότι θα επιτευχθεί περαιτέρω μείωση των δημόσιων δαπανών με το νέο ενιαίο μισθολόγιο στον δημόσιο τομέα, που θα εφαρμοστεί σταδιακά από το 2011. Η κατάργηση δεκάδων επιδομάτων, με την ταυτόχρονη ενσωμάτωση άλλων στον βασικό μισθό και τη διατήρηση μόνο δύο βασικών επιδομάτων (αυτών του οικογενειακού επιδόματος και θέσης), αλλά και ο τερματισμός του καθεστώτος προνομιακής μεταχείρισης ορισμένων κατηγοριών υπαλλήλων που λαμβάνουν σχεδόν διπλάσιες αποδοχές συγκριτικά με συναδέλφους τους, λόγω μεγάλων και «υπόγειων» επιδομάτων, θα επιφέρει σημαντική εξοικονόμηση πόρων.
    Όπως διαφάνηκε πάντως από την πρώτη συνάντηση μεταξύ των ηγεσιών των υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομικών με το προεδρείο της ΑΔΕΔΥ, υπάρχει μεγάλη διάσταση απόψεων αλλά και διάθεση από τους συνδικαλιστές για κινητοποιήσεις, με δεδομένο τις περικοπές μισθών που σημειώθηκαν το περασμένο διάστημα, και το ενδεχόμενο νέων περικοπών. Και αυτό διότι, όπως παρατήρησαν προσφάτως οι δυο υπουργοί υπάρχει μεγάλη διάσταση στο μέσο ύψος των αμοιβών μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (40% υψηλότερο κατά το 2008).
    Ωστόσο, η προοπτική μείωσης του μισθολογικού κόστους στο Δημόσιο, θα συμβάλει καθοριστικά, όπως υπολογίζουν κυβερνητικά στελέχη και δηλώνουν κατηγορηματικά άνθρωποι της αγοράς αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, στη περαιτέρω μείωση της κατανάλωσης και το βάθεμα της ύφεσης. Γι’ αυτό και εκτιμάται ότι το πιθανότερο είναι να μην υπάρξουν τόσο δραστικές περικοπές, αλλά ενός ποσοστού που μπορεί να αντέξει έστω και με δυσκολία ένας οικογενειακός προϋπολογισμός και φυσικά θα συμβάλει στην κάλυψη του ελλείμματος του προϋπολογισμού.

Πηγή
Sofokleous 10

Τί αποκαλύπτουν τα κρυφά στατιστικά στοιχεία για το παγκόσμιο χρέος

Η Ελλάδα έχει βρεθεί στο στόχαστρο των διεθνών ΜΜΕ για το δραματικό πρόβλημα του χρέους και των ελλειμμάτων της και τα στατιστικά της στοιχεία περνούν κάθε είδους έλεγχο και αναθεώρησης προκειμένου να αποκαλυφθεί το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος ώστε να ληφθούν τα κατάλληλα (;) μέτρα. Τί θα συνέβαινε, όμως, αν ο ζήλος για την αποκάλυψη της αλήθειας δε σταματούσε στην Ελλάδα και επεκτείνονταν στην προσπάθεια αποκάλυψης των κρυφών χρεών και ελλειμμάτων κρατών όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γερμανία, η Γαλλία, η Κίνα κ.α;
Τα ‘στατιστικά του χρέους’ αποκαλύπτουν έναν κόσμο που βουλιάζει στο χρέος με τα κράτη να κρύβουν υποχρεώσεις τους που σε αρκετές περιπτώσεις ξεπερνούν πολλές φορές το ΑΕΠ τους.
Ξεκινώντας από το γράφημα του χρέους της ομάδας των G7 κρατών ως προς το ποσοστό του ΑΕΠ τους διαπιστώνουμε πως από 35% το 1974 έφτασε στο 80% το 2010 ενώ προβλέπεται να αυξηθεί στο 120% μέσα στα αμέσως επόμενα χρόνια.
Το ακαθάριστο δημόσιο χρέος στην Ιαπωνία είναι στο 227% του ΑΕΠ, στην Ιταλία στο 120%, στις ΗΠΑ στο 93%, στη Γαλλία στο 84% του ΑΕΠ και στη Βρετανία στο 78%. Το διαρθρωτικό κρατικό έλλειμμα στη Βρετανία κυμαίνεται στο 10% του ΑΕΠ, στις ΗΠΑ στο 9% και στην Ιαπωνία στο 7%. Τα παραπάνω στοιχεία που είναι από ανεξάρτητες εκθέσεις του ΔΝΤ και της Τράπεζας των Διεθνών Διακανονισμών είναι μόνη η κορυφή του παγόβουνου.
Πολλές χώρες έχουν κρυφές υποχρεώσεις που δεν εμφανίζονται στα επίσημα στατιστικά τους στοιχεία. Έτσι η Βρετανία έχει υποχρεώσεις στα συνταξιοδοτικά της ταμεία που αντιστοιχούν στο 78% του ΑΕΠ της, με το αντίστοιχο ποσοστό για τις ΗΠΑ συμπεριλαμβανομένων και των υποχρεώσεων στον κλάδο υγείας να φτάνει στο 700% του ΑΕΠ. Συνολικά υπολογίζεται ότι οι ΗΠΑ ‘τρέχουν’ ένα έλλειμμα κρατικά ταμεία της τάξης των 100 τρις δολαρίων. Σύμφωνα με στοιχεία του OECD οι αντίστοιχες κρατικές υποχρεώσεις της Γαλλίας αντιστοιχούν στο 330% του ΑΕΠ, της Γερμανίας στο 190%, της Ιαπωνίας στο 150% και της Ιταλίας στο 130%.
Υπάρχουν, όμως, και οι χρηματοοικονομικές υποχρεώσεις που προέκυψαν από την εγγύηση του κράτους για τα χρέη τραπεζών και εδώ τα στατιστικά στοιχεία είναι ακόμη πιο δύσκολο να αποκαλύψουν την πραγματική εικόνα του προβλήματος η οποία στη Βρετανία φαίνεται να αφορά στο 50% του ΑΕΠ της.
Το πρόβλημα, όμως, εκτείνεται και στις αναδυόμενες οικονομίες όπου τα επίσημα στατιστικά στοιχεία είναι ακόμη πιο αδιαφανή από αυτά των αναπτυγμένων κρατών. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία το χρέος της Κίνας ως ποσοστό του ΑΕΠ της ανέρχεται στο 20%, όμως πρόσφατες ανεξάρτητες έρευνες αποκάλυψαν σωρεία κρυμμένων χρεών που απογειώνουν το πραγματικό χρέος σε ποσοστά της τάξης του 90% του ΑΕΠ. 
Αν ξεχάσουμε τα κρυφά χρέη και μελετήσουμε μόνο αυτά που προκύπτουν από τα επίσημα στοιχεία των κρατών, διαπιστώνουμε πως το 1999 το παγκόσμιο χρέος ανερχόταν στα 19 τρις δολάρια και σήμερα έχει αυξηθεί στα 41 τρις. Αν συμπεριλάβουμε τα κρυφά χρέη το ύψος του παγκόσμιου χρέους σήμερα ξεπερνά κατά πολύ τα 150 τρις δολάρια (αυτό συμπεριλαμβάνει το παγκόσμιο κρατικό και όχι και το ιδιωτικό και το χρηματοοικονομικό χρέος).
Και η αλήθεια είναι ότι αυτό το χρέος δεν πρόκειται να αποπληρωθεί ποτέ. Ένα τμήμα αυτού θα διαγραφεί και ένα άλλο θα αναχρηματοδοτείται αιώνια δημιουργώντας την εξάρτηση δανειστών – δανειοληπτών η οποία κινεί τον κόσμο.

Πάνος Παναγιώτου
χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής
διευθυντής GSTA/EKTA

Eπαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου

Του Στέλιου Κράλογλου--Με νωπά ακόμα τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών και κυρίως, τον πολιτικό αντίκτυπο, η κυβέρνηση θα πρέπει μέσα σε μία ημέρα, να αλλάξει σελίδα και να ξεκινήσει σκληρές διαπραγματεύσεις με την τρόικα που καταφθάνει σήμερα στην Αθήνα με «καυτή» ατζέντα  

Μόλις ανακοινωθεί το αναθεωρημένο έλλειμμα του 2009 και η εκτίμηση για το 2010 θα πρέπει να αποφασιστεί το ύψος των αναγκαίων μέτρων, ίσως και πάνω από 4 δις ευρώ

Με βασικό επιχείρημα το πρόσθετο δημοσιονομικό βάρος που θα φέρει στην οικονομία η αναθεώρηση του ελλείμματος η κυβέρνηση διαπραγματεύεται τον επιμερισμό των πρόσθετων μέτρων ίσως και σε βάθος τριετίας μαζί με την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου των 110 δις ευρώ. Στο μικροσκόπιο μπαίνουν και τα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί στο μνημόνιο ώστε να δοθεί μεγαλύτερη βαρύτητα στις περικοπές δαπανών αντί στα εισπρακτικά μέτρα.

Σε μπαράζ υπουργικών συσκέψεων που πραγματοποιήθηκε λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε ότι δεν θα γίνουν απολύσεις στο δημόσιο, δεν θα μειωθούν μισθοί και συντάξεις και δεν θα επιβληθούν νέοι φόροι, πέραν αυτών που προβλέπονται από το μνημόνιο.

Πάντως ο έλεγχος της ελληνικής οικονομίας που θα ξεκινήσει την δευτέρα από τους σκληρούς της τρόικας και με στόχο να εγκριθεί η εκταμίευση της τρίτης δόσης του δανείου αλλά και ο δεύτερος γύρος των διαπραγματεύσεων που είναι προγραμματισμένος για τον Δεκέμβριο θα γίνου σύμφωνα με όσα προβλέπονται στο υπάρχον μνημόνιο.

Η απόκλιση από τους στόχους του μνημονίου θα καλυφθεί μεταξύ άλλων με την αύξηση του χαμηλού συντελεστή ΦΠΑ από το 11% στο 13%,          με παράλληλη μετάταξη προϊόντων από τον χαμηλό στον υψηλό συντελεστή 23%, ενώ από τον Οκτώβριο αναμένεται και η αύξηση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης. Εξοικονόμηση 1 δισ. ευρώ θα επιχειρηθεί στις ΔΕΚΟ με δραστικές περικοπές στις δευτερεύουσες αποδοχές και μείωση των επιχορηγήσεων.

Στο μέτωπο των δαπανών αναμένεται να συνεχιστεί για μια διετία το πάγωμα των προσλήψεων στο Δημόσιο, ενώ περικοπές επιδομάτων έρχονται και με το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων.

Το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων "ψαλιδίζεται" περαιτέρω, ενώ η τρόικα θα ασκήσει πιέσεις για την επίσπευση των συγχωνεύσεων ή καταργήσεων νομικών προσώπων, οργανισμών και δημοτικών επιχειρήσεων αλλά και για νέες περικοπές δαπανών σε νοσοκομεία και ασφαλιστικά ταμεία.

Η τρόικα θα ασκήσει έντονες πιέσεις στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, καθώς η κυβέρνηση έχει καθυστερήσει τις αποφάσεις για μέτρα όπως το σχέδιο φορολογικής διοίκησης, την αναμόρφωση του συστήματος των συλλογικών διαπραγματεύσεων, την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και των υπηρεσιών.

«Παζάρια» για νέο δάνειο με την τρόικα;

Την πεποίθηση, ότι η Ελλάδα θα υποχρεωθεί (αν δεν το έχει κάνει ήδη στο παρασκήνιο…) να αρχίσει «παζάρια» με την τρόικα για νέο διεθνές δάνειο, το οποίο θα προστεθεί στα 110 δις. ευρώ, αρχίζουν να σχηματίζουν πλέον όλο και περισσότεροι παράγοντες της αγοράς, καθώς όλο και περισσότεροι κυβερνητικοί παράγοντες μιλούν πλέον ακόμη και δημόσια για την ανάγκη διαπραγμάτευσης ενός «ηπιότερου» προγράμματος σταθεροποίησης, που θα μοιράσει τα επώδυνα μέτρα σε μια μεγαλύτερη χρονική περίοδο.
Ο Πρωθυπουργός είχε αφήσει να εννοηθεί, στη διακαναλική συνέντευξή του πριν από τον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, ότι η κυβέρνηση θα επιδιώξει κάποιας μορφής επαναδιαπραγμάτευση με τους επίσημους πιστωτές της χώρας, για να αλλάξουν οι επαχθείς όροι του μνημονίου. Τις τελευταίες ημέρες, υπουργοί αφήνουν σαφώς να εννοηθεί, ότι η επαναδιαπραγμάτευση θα είναι αναγκαία, για να κερδίσει η χώρα χρόνο και να αποφύγει μια δημοσιονομική θεραπεία σοκ πρωτοφανών διαστάσεων, που πέρα από τις οικονομικές και κοινωνικές της συνέπειες θα οδηγούσε το πολιτικό σύστημα πέρα από τα όρια της αντοχής του.

Πηγές από τις Βρυξέλλες τονίζουν στο “S10”, σχολιάζοντας τη δημόσια συζήτηση που έχει αρχίσει στην Ελλάδα, ότι αν χρειασθεί επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, ώστε να μετατεθεί αργότερα στο μέλλον η επίτευξη του στόχου για μείωση του ελλείμματος κάτω από το 3% και για έναρξη της διαδικασίας αποκλιμάκωσης του χρέους, θα πρέπει αναπόφευκτα για την ελληνική κυβέρνηση αυτό να συνδεθεί με την υποβολή ενός νέου αιτήματος για χορήγηση πρόσθετων πιστώσεων από τα κράτη της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ.

Όπως εξηγούν, τα νέα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί στην Ευρωζώνη, μετά την όξυνση σε επικίνδυνο βαθμό της κρίσης στις αγορές ομολόγων της περιφέρειας, που προκλήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τη γερμανική πρωτοβουλία για ελεγχόμενες χρεοκοπίες, σε συνδυασμό με τη διαπίστωση των τεράστιων δυσκολιών στην επίτευξη των στόχων του μνημονίου από την ελληνική κυβέρνηση,
-        Αφενός οδηγούν σε ανατροπή του αρχικού σχεδιασμού για επιστροφή της χώρας στις αγορές το 2012 το αργότερο,
-        Ενώ δημιουργούν μείζον ζήτημα χρηματοδότησης των πρόσθετων ελλειμμάτων της χώρας, δηλαδή των ελλειμμάτων που δεν έχουν προβλεφθεί στο μνημόνιο.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, για να διασφαλισθεί ότι η Ελλάδα θα αποφύγει τη χρεοκοπία δεν θα είναι αρκετό να επιμηκυνθεί απλώς ο χρόνος αποπληρωμής των δανείων των 110 δις. ευρώ, όπως έχει ήδη προτείνει το ΔΝΤ, αλλά πιθανότατα θα χρειασθεί να εγκριθούν πρόσθετες πιστώσεις, με τις οποίες θα δοθεί μια πειστική απάντηση στο σοβαρό πρόβλημα πρόσβασης της Ελλάδας στις αγορές, αλλά και στον «εκτροχιασμό» των ελλειμμάτων.
Η πρόσθετη χρηματοδότηση θα μπορούσε να προέλθει από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, ο οποίος άλλωστε αναμένεται σύντομα να αποκτήσει τους πρώτους… πελάτες του, αφού η Ιρλανδία και η Πορτογαλία βρίσκονται στα πρόθυρα της υποβολής αιτημάτων για στήριξη. Η λύση για την Ελλάδα θα πρέπει να δοθεί εκτός του μηχανισμού στήριξης με ελεγχόμενες χρεοκοπίες, που σχεδιάζει η Γερμανία, καθώς, όπως εκτιμούν όλο και περισσότεροι αναλυτές κύρους, ακόμη και μια συντεταγμένη διαδικασία χρεοκοπίας, με «κούρεμα» των πιστωτών, θα ήταν καταστροφική για χώρες όπως η Ελλάδα, που είναι εξαρτημένες σε απόλυτο βαθμό για τη συνέχιση της λειτουργίας των οικονομιών τους από τις χρηματοδοτήσεις της ΕΚΤ.
Σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του στο “Bloomberg”, ο Ντάνιελ Γκρος, διευθυντής του Centre for European Policy Studies στις Βρυξέλλες, αν σήμερα η οικονομία της Ελλάδας έχει αποφύγει την πλήρη κατάρρευση, αυτό οφείλεται στα περίπου 100 δις. ευρώ που έχει χορηγήσει η ΕΚΤ στο τραπεζικό σύστημα. Χωρίς αυτές τις πιστώσεις, η χώρα θα γνώριζε μια κατάρρευση της οικονομικής δραστηριότητας, όπως αυτές που σημειώθηκαν σε αρκετές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, που τα τραπεζικά τους συστήματα δεν έχουν πρόσβαση στις χρηματοδοτήσεις της ΕΚΤ.
Σε περίπτωση ελεγχόμενης χρεοκοπίας της χώρας, ανεξάρτητα από το σενάριο που τελικά θα επιλεγεί, βέβαιο είναι ότι θα πρέπει να κλείσει η ΕΚΤ τις γραμμές χρηματοδότησης του πιστωτικού συστήματος, κάτι που θα προκαλέσει τεράστιες παρενέργειες στην πραγματική οικονομία. Όπως τονίζει ο Γκρος, «τα πολιτικά συστήματα της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας θα χρειασθεί να δείξουν ην ίδια αποφασιστικότητα που έδειξαν οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες εξακολούθησαν να εξυπηρετούν κανονικά τις υποχρεώσεις τους. Αν χάσουν το μηχανισμό της Ευρωζώνης που τις κρατά στη ζωή της οικονομίες τους, θα έχουν να αντιμετωπίσουν μια τρομακτική αποστολή».
Πάντως, ο δρόμος προς ένα νέο μνημόνιο δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα για την κυβέρνηση. Πριν αρχίσει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση, η Αθήνα θα πρέπει να έχει περάσει εξετάσεις αποφασιστικότητας, για να αποδείξει, με τον προϋπολογισμό του 2011, ότι δεν θα διστάσει να λάβει σκληρά μέτρα για να διορθώσει την οικονομική πορεία της χώρας. Αν δεν εκφρασθεί εμπράκτως αυτή η αποφασιστικότητα, εκτιμούν οι περισσότεροι αναλυτές, η κυβέρνηση του Βερολίνου θα αφήσει την Ελλάδα στην τύχη της. Άλλωστε, όπως επισημαίνει και ο Γκρος στο άρθρο του, ήδη οι γερμανικές τράπεζες που είχαν στα χαρτοφυλάκιά τους κρατικά ομόλογα της Ελλάδας και είχαν πιέσει στο παρελθόν την κυβέρνηση Μέρκελ για τη διάσωση της χώρας μας, έχουν πλέον μεταφέρει αυτά τα «τοξικά» χρεόγραφα στο ειδικό πιστωτικό ίδρυμα που δημιουργήθηκε στην Γερμανία, για να αναλάβει το κράτος τις ζημιές των τραπεζών…

Πηγή

Sofokleous 10

Περαίωση : Οδηγίες προς τις εφορίες και διευκρινίσεις προς τους φορολογούμενους

 Οδηγίες προς τις εφορίες και διευκρινίσεις προς τους φορολογούμενους για την περαίωσης των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων καθώς και για τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων χρεών δίνει το υπουργείο Οικονομικών με εγκύκλιο που απεστάλη προς όλες τις Δ.Ο.Υ.
    Το υπουργείο Οικονομικών για την περαίωση διευκρινίζει ότι:

    " Η υπαγωγή στη ρύθμιση είναι προαιρετική.
    " Εκκαθαριστικά για την υπαγωγή στη ρύθμιση θα λάβουν όλοι οι επιτηδευματίες και οι επιχειρήσεις.
    " Τα εκκαθαριστικά θα εκδοθούν από την Γ.Γ.Π.Σ και θα αφορούν όλες τις ανέλεγκτες χρήσεις από το 2000 έως και το 2009, εξαιρουμένων όσων έχουν προβεί σε αυτοπεραίωση και δεν έχουν ενταχθεί στο δείγμα ελέγχου.
    " Για κάθε χρήση, ανεξαρτήτως ακαθάριστων εσόδων υπάρχει ελάχιστο ποσό καταβολής προκειμένου ο φορολογούμενος να υπαχθεί στη ρύθμιση εάν επιθυμεί και να γίνει κατάργηση της φορολογικής εκκρεμότητας για τις χρήσεις που θα επιλέξει να υπαχθεί.
    " Κάθε φορολογούμενος-αποδέκτης εκκαθαριστικού θα πρέπει να ελέγξει προσεκτικά την ορθότητα των στοιχείων του εκκαθαριστικού του, μόλις το παραλάβει.
    " Εφόσον συμφωνεί, μπορεί να περαιώσει επιλεκτικά όσες χρήσεις αποφασίσει, με την προϋπόθεση ότι θα είναι συνεχόμενες από την παλαιότερη μέχρι την πιo πρόσφατη.
    " Με την καταβολή ποσοστού 20% από το συνολικό ποσό που αφορά στις χρήσεις που επιλέγει να ρυθμίσει ως προκαταβολή, τεκμαίρεται η από μέρους του ανεπιφύλακτη και αμετάκλητη αποδοχή των στοιχείων του εκκαθαριστικού σημειώματος.
    " Η αποδοχή των όρων της ρύθμισης δια της καταβολής σύμφωνα με το μηχανογραφικό δελτίο, της πρώτης δόσης ή του συνολικού ποσού θα πρέπει να πραγματοποιηθεί μέχρι τις 18 Νοεμβρίου 2010 και γίνεται σε οποιαδήποτε τράπεζα.
    " Εφόσον το ποσό που απομένει μετά την προκαταβολή εξοφληθεί μέσα στον χρόνο καταβολής της α' δόσης, παρέχεται έκπτωση 10% επ' αυτού.
    " Η α' δόση καταβάλλεται μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2010, δηλαδή τελευταία ημέρα του επόμενου μήνα από την αποδοχή της ρύθμισης που περιλαμβάνεται στο εκκαθαριστικό.
    " Εάν ο φορολογούμενος δεν συμφωνεί με τα ποσά του εκκαθαριστικού, απευθύνεται στην αρμόδια Δ.Ο.Υ., πριν να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε καταβολή.
    " Εφόσον επέλθουν μεταβολές στο εκκαθαριστικό από την Δ.Ο.Υ. και ο φορολογούμενος συμφωνήσει με τις μεταβολές, η πληρωμή της προκαταβολής πρέπει να γίνει μέχρι τις 29 Νοεμβρίου 2010 και γίνεται στην αρμόδια Δ.Ο.Υ.
    " Εφόσον από την επανεξέταση του εκκαθαριστικού στη Δ.Ο.Υ. δεν προκύψουν τροποποιήσεις, η πληρωμή της προκαταβολής γίνεται μέχρι τις 18 Νοεμβρίου 2010 σε τράπεζα.

    Επιπλέον, το Υπουργείο Οικονομικών διευκρινίζει ότι η αυτοματοποίηση της διαδικασίας περαίωσης μέσω της αποστολής εκκαθαριστικών από τη Γ.Γ.Π.Σ. και την εξόφλησή τους μέσω τραπεζών έχει ως στόχο τη διευκόλυνση των φορολογούμενων και την ελαχιστοποίηση του κόστους, του χρόνου και των πόρων που θα απαιτούνταν για να κλείσουν οριστικά οι εκκρεμότητες παρελθόντων οικονομικών ετών. Για την ολοκλήρωση της διαδικασίας έχουν καταγραφεί σε εκκαθαριστικά σημειώματα στοιχεία για περισσότερες από 4 εκατομμύρια. ανέλεγκτες χρήσεις και για το λόγο αυτό υπάρχει πιθανότητα σφαλμάτων στα εκκαθαριστικά σημειώματα, τα οποία μπορούν να επιβεβαιωθούν και να διορθωθούν στις Δ.Ο.Υ. Ωστόσο, έχουν καταγραφεί ειδικές περιπτώσεις που οφείλονται στην απουσία πληροφορίας από το μηχανογραφικό σύστημα. Για παράδειγμα, εάν δεν έχει δηλωθεί ο θάνατος συγγενούς, το μηχανογραφικό σύστημα δεν εξαιρεί και θα εκδοθεί εκκαθαριστικό στο όνομα του θανόντος. Αν έχει γίνει δήλωση του θανάτου, αλλά δεν έχει γίνει αποποίηση, το μηχανογραφικό σύστημα δεν εξαιρεί και θα εκδοθεί εκκαθαριστικό το οποίο αποστέλλεται στους κληρονόμους. Εάν δεν έχει γίνει διακοπή εργασιών και κλείσιμο βιβλίων στην Δ.Ο.Υ., το μηχανογραφικό σύστημα θα εκδώσει εκκαθαριστικό σημείωμα εφόσον η επιχείρηση θεωρείται ότι εξακολουθεί να είναι φορολογικά ενεργή. Τέλος, εάν έχει γίνει διακοπή εργασιών αλλά οι χρήσεις δεν έχουν ελεγχθεί από την Εφορία, το μηχανογραφικό σύστημα θα εκδώσει εκκαθαριστικό σημείωμα για τις μεσολαβούσες χρήσεις μέχρι το έτος της διακοπής. Σε κάθε περίπτωση, η υπαγωγή στη ρύθμιση αφορά στις ανέλεγκτες χρήσεις για τις οποίες θεωρείται φορολογικά ενεργή μια επιχείρηση.
    Σε σχέση με την εκούσια ρύθμιση υποθέσεων που εκκρεμούν στα δικαστήρια υπενθυμίζεται ότι:

    " Η υπαγωγή στη ρύθμιση είναι προαιρετική.
   " Οι φορολογούμενοι που έχουν βεβαιωμένες διαφορές που εκκρεμούν ενώπιον δικαστηρίων, θα πάρουν ενημερωτικό σημείωμα/πρόσκληση από την αρμόδια για την διαφορά Δ.Ο.Υ.
    " Ο προσδιορισμός των προς καταβολή ποσών στα πλαίσια της περαίωσης των δικαστηριακών υποθέσεων γίνεται με την μετάβαση του ενδιαφερόμενου στην αρμόδια Δ.Ο.Υ.
    " Εφόσον ο φορολογούμενος αποδεχθεί τους όρους υπαγωγής, η πληρωμή της προκαταβολής γίνεται στην Δ.Ο.Υ το αργότερο μέχρι τις 29 Νοεμβρίου 2010 και ισούται με το 20% του προσδιορισθέντος ποσού.
    " Η α΄ δόση καταβάλλεται μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2010, τελευταία ημέρα του επόμενου μήνα από την αποδοχή.

    Σε σχέση με τη ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών το υπουργείο Οικονομικών διευκρινίζει ότι:
    " Τo πρόγραμμα εφάπαξ καταβολής με πλήρη απαλλαγή από προσαυξήσεις, έληξε στις 29 Οκτωβρίου 2010. Ειδικά για τους φορολογούμενους που είχαν υποβάλλει αίτηση υπαγωγής σε αυτό μέχρι την ανωτέρω ημερομηνία, παρέχεται εκ του Νόμου δυνατότητα ολοσχερούς εξόφλησης το αργότερο μέχρι τις 5 Νοεμβρίου 2010.
    " Ωστόσο, τα προγράμματα ρύθμισης ληξιπρόθεσμων οφειλών με δόσεις είναι δυναμικά.
    " Οποιοσδήποτε οφειλέτης δεν εντάχθηκε σε πρόγραμμα ρύθμισης μέχρι τις 29 Οκτωβρίου 2010, έχει δικαίωμα υπαγωγής στο πρόγραμμα ρύθμισης της επιλογής του κατά τον χρόνο που θα επιλέξει. Σε αυτή την περίπτωση η μόνη διαφορά στους όρους ένταξης στη ρύθμιση είναι ότι θα χρειαστεί να καταβάλει όλες τις δόσεις που θα έχουν μεσολαβήσει από την εκ του Νόμου προβλεπόμενη προθεσμία υποβολής της αίτησης (Οκτώβριος 2010) μέχρι την υπαγωγή, καθώς και των επ' αυτών προσαυξήσεων για την μεσολαβούσα περίοδο.
    " Επίσης οποιοσδήποτε έχει υπαχθεί σε πρόγραμμα ρύθμισης με δόσεις μπορεί να επιλέξει την υπαγωγή του σε άλλο πρόγραμμα με περισσότερες δόσεις για το υπόλοιπο προς καταβολή ποσό κατά τον χρόνο υποβολής του αιτήματος, με την προϋπόθεση να έχει καταβάλλει εμπρόθεσμα όλες τις μέχρι τότε δόσεις του και να καλύπτεται από την ελάχιστη ανά πρόγραμμα καταβολή.
    " Κατ' αντιστοιχία οποιοσδήποτε έχει υπαχθεί σε πρόγραμμα ρύθμισης με πολλές δόσεις, έχει το δικαίωμα να επιλέξει νέα ρύθμιση με λιγότερες δόσεις, οπότε στην περίπτωση αυτή δικαιούται απαλλαγής προσαυξήσεων εκπρόθεσμης καταβολής για το υπόλοιπο ποσό που υπάγεται στη νέα ρύθμιση με το οριζόμενο για το νέο πρόγραμμα αυξημένο ποσοστό.
    " Στις ρυθμιζόμενες ληξιπρόθεσμες οφειλές υπάγονται όλες όσες έχουν βεβαιωθεί ταμειακά μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου 2010.
    " Ο οφειλέτης μπορεί επίσης να περιλάβει στη ρύθμιση βεβαιωμένες μη ληξιπρόθεσμες μέχρι 30 Σεπτεμβρίου 2010 οφειλές, καθώς και οφειλές σε αναστολή, διευκόλυνση ή νομοθετική ρύθμιση, αλλά χωρίς επιμήκυνση του χρόνου ρύθμισης.
    " Για τις βεβαιωμένες οφειλές έως 30 Σεπτεμβρίου 2010 δεν μπορεί να γίνει άλλη ρύθμιση πέρα από αυτή που προβλέπεται στον Νόμο.
    " Οφειλέτης χάνει τα δικαιώματα της ρύθμισης στην περίπτωση μη καταβολής των δόσεων, καθώς και στη περίπτωση που ο φορολογούμενος δεν υποβάλλει εμπρόθεσμα τις φορολογικές του δηλώσεις ή δεν είναι ενήμερος στις τρέχουσες υποχρεώσεις του για διάστημα μεγαλύτερο των δύο μηνών.
    " Για τους οφειλέτες που θα υπαχθούν στην ρύθμιση, προβλέπεται η χορήγηση πιστοποιητικού φορολογικής ενημερότητας μηνιαίας διάρκειας, υπό την προϋπόθεση προηγούμενης καταβολής ελάχιστου αριθμού δόσεων εξαρτώμενου από τον αριθμό δόσεων του προγράμματος ρύθμισης της επιλογής τους.

Πηγή

Sofokleous 10

Χαλί σε λιτότητα-σοκ στρώνει το ΔΝΤ!

Την ώρα που το ΔΝΤ έχει ήδη αρχίσει διπλωματική «επίθεση» στην Γερμανία, με στόχο να εγκριθεί μια επιμήκυνση της εξυπηρέτησης του διεθνούς δανείου των 110 δις. ευρώ για άλλα πέντε χρόνια, το Ταμείο «σκιαγραφεί» στην τελευταία τακτική του έκθεση “Fiscal Monitor” το δύσβατο δρόμο λιτότητας άνευ προηγούμενου στα διεθνή χρονικά, που θα πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα, για να θέσει υπό έλεγχο το δημόσιο χρέος.
Το “Fiscal Monitor”, μια επισκόπηση των διεθνών δημοσιονομικών εξελίξεων, που εκδίδεται σε τακτική βάση από το ΔΝΤ, περιλαμβάνει πολλές αναφορές στην Ελλάδα. Όπως ήταν αναμενόμενο, η έκθεση αναβλύζει… αισιοδοξία για τη μεγάλη πρόοδο της ελληνικής οικονομίας χάρη στο μνημόνιο.
Μάλιστα, επαναλαμβάνεται η πρόβλεψη, ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει, όπως περιμένουν πολλοί στις αγορές, ενώ τονίζεται ότι το Ταμείο έχει αναθεωρήσει προς το καλύτερο το στόχο για το χρέος της χώρας το 2011 και τώρα περιμένει ότι θα διαμορφωθεί 5,75% χαμηλότερα από τις αρχικές προβλέψεις –προφανώς, βέβαια, η έκθεση δεν λαμβάνει υπόψη τα αναθεωρημένα στοιχεία για έλλειμμα και χρέος, που θα δημοσιοποιήσει μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές η Eurostat…
Όσοι έχουν απορίες για την πολιτική που θα υποδείξει το ΔΝΤ στις ελληνικές κυβερνήσεις να ακολουθήσουν, αν τελικά η χώρα παραμείνει υπό την εποπτεία της τρόικας μέχρι το 2018, με την υπογραφή ενός ακόμη δεσμευτικού μνημονίου, μπορούν να ανατρέξουν στη σελίδα 128 της έκθεσης. Εκεί, οι αναλυτές του Ταμείου κάνουν μια ενδιαφέρουσα θεωρητική άσκηση, υπολογίζοντας πόσο δρόμο έχουν να διανύσουν ακόμη οι ανεπτυγμένες οικονομίες, μεταξύ των οποίων και η ελληνική, αν θέλουν να πετύχουν μέχρι το 2030 μια μείωση του χρέους τους στο 60% του ΑΕΠ, όσο δηλαδή είναι και το ανώτατο όριο χρέους που ισχύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα συμπεράσματα που βγαίνουν από μια ματιά στον πίνακα δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξα, ούτε αφήνουν να διαφανεί «φως στο βάθος του τούνελ», όπως συνηθίζουν να λένε οι πολιτικοί:
n  Αν η Ελλάδα πετύχει κατά 100% τους φετινούς στόχους του μνημονίου (αυτό αποτελεί τη βασική υπόθεση εργασίας αυτής της άσκησης) θα επιτευχθεί φέτος μια μείωση του κυκλικά προσαρμοσμένου (χωρίς να λαμβάνονται, δηλαδή, υπόψη οι επιπτώσεις της ύφεσης) πρωτογενούς ελλείμματος στο 1,5% του ΑΕΠ, ενώ το χρέος θα έχει διαμορφωθεί στο τέλος του έτους στο 130,2% του ΑΕΠ.
n  Για να μειωθεί το χρέος στο 60% του ΑΕΠ μέχρι το 2030, οι ελληνικές κυβερνήσεις θα πρέπει μέχρι το τέλος του 2020 να έχουν πετύχει κυκλικά προσαρμοσμένο πρωτογενές πλεόνασμα ίσο με 6,4% του ΑΕΠ, δηλαδή να πετύχουν επιπλέον εξοικονομήσεις της τάξεως του 8% του ΑΕΠ. Και, ακολούθως, θα πρέπει να διατηρήσουν αυτό το πλεόνασμα σταθερό μέχρι το 2030!
Πρόκειται, βέβαια, για μια θεωρητική άσκηση, που δείχνει όμως πόσο μακρύ δρόμο έχει η Ελλάδα μέχρι να επιτύχει τη δημοσιονομική εξυγίανση. Ακόμη και μετά τις πρωτοφανείς στα διεθνή δεδομένα εξοικονομήσεις του 2010, η χώρα θα πρέπει να υποβληθεί σε βαθιά λιτότητα καθ’ όλη τη διάρκεια της τρέχουσας δεκαετίας,  για να εμφανίσει τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο σχεδιασμός του Ταμείου για την Ελλάδα, που βρίσκεται βέβαια υπό την αίρεση της έγκρισης από την Γερμανία, την Γαλλία και τις άλλες πιστώτριες χώρες της Ευρωζώνης, προβλέπει ότι στις αρχές του επόμενου χρόνου θα ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση ενός νέου μνημονίου, που θα οδηγήσει τη χώρα μέχρι το 2018, με αντάλλαγμα την επιμήκυνση της διάρκειας του δανείου των 110 δις. ευρώ.
Στη διαπραγμάτευση αυτή, το Ταμείο δεν θα προσέλθει βέβαια με οδηγό το μαξιμαλιστικό στόχο της μείωσης του χρέους στο 60% του ΑΕΠ, αλλά όλα δείχνουν, ότι για να αποφύγει η κυβέρνηση το μηχανισμό ελεγχόμενης χρεοκοπίας… α λα γερμανικά θα υποχρεωθεί να αποδεχθεί ένα πολύ αυστηρό, πολυετές πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής –αυτό, πιθανότατα, εξηγεί και την ξαφνική στροφή του Πρωθυπουργού προς τις πρόωρες εκλογές για την ανανέωση της εντολής της κυβέρνησης. Γι’ αυτό και η θεωρητική άσκηση των αναλυτών του ΔΝΤ στο τελευταίο “Fiscal Monitor” παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον…

Sofokleous 10

Ανοικτός πόλεμος για την ελεγχόμενη χρεοκοπία!

Πριν στεγνώσει το μελάνι των αποφάσεων του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τις ελεγχόμενες χρεοκοπίες στην Ευρωζώνη, οι αγορές «έδειξαν τα δόντια τους» στις πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης, οδηγώντας, εκτός από την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία σε συνθήκες «ασφυξίας» και  πυροδοτώντας ανοικτή πλέον σύγκρουση του γαλλογερμανικού άξονα με την ΕΚΤ και το ΔΝΤ!
Η απόδοση των δεκαετών ιρλανδικών ομολόγων ξεπέρασε το 7% χθες, τιμή ρεκόρ από την εποχή εισόδου της χώρας στην Ευρωζώνη, ενώ των πορτογαλικών ξεπέρασε το 6%. Τα ελληνικά ομόλογα γύρισαν πίσω σε… άνετες διψήφιες αποδόσεις, ενώ τα στοιχήματα στα CDS για επικείμενη χρεοκοπία της χώρας ανέβασαν το κόστος ασφάλισης των ομολόγων πάνω από τις 800 μονάδες βάσης. Και αν για την Ελλάδα ισχύει η παροιμία «ο βρεγμένος δεν φοβάται τη βροχή», για την Ιρλανδία και την Πορτογαλία δημιουργήθηκαν έντονες ανησυχίες, ότι δεν αργήσουν να ζητήσουν τη στήριξη του ευρωπαϊκού μηχανισμού, από τον οποίο θα μπορούν να δανεισθούν με πολύ χαμηλότερο κόστος, συγκριτικά με τα κόστη δανεισμού από την αγορά.

Οι χθεσινές εξελίξεις επιβεβαίωσαν πλήρως την προειδοποίηση Τρισέ στην Άνγκελα Μέρκελ και τον Νικολά Σαρκοζί, ότι αν ανοίξει τώρα η συζήτηση για αναδιαρθρώσεις χρέους στην Ευρωζώνη, οι αγορές θα δημιουργήσουν συνθήκες ασφυξίας στη χρηματοδότηση των κρατών της περιφέρειας. Ο Γκάρι Τζένκινς, αναλυτής της Evolution Securities, σχολίασε με μεγάλη ευστοχία τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται: «είναι ένα πράγμα να παίζει πόκερ με άλλους πολιτικούς σε κλειστές αίθουσες και άλλο να δείχνεις στις αγορές τα χαρτιά σου πρόωρα. Δεν μπορείς να διαφωνήσεις με την πρόθεση των πολιτικών ηγετών, αλλά η χρονική συγκυρία που διάλεξαν είναι παράξενη: καλύτερα θα ήταν να περίμεναν ένα – δυο χρόνια».
Το άνοιγμα της συζήτησης για ελεγχόμενες χρεοκοπίες, την ώρα που το ΔΝΤ καλείται να χειρισθεί στην Ελλάδα το πιο δύσκολο, ίσως, πρόγραμμα σταθεροποίησης που έχει εφαρμόσει στην ιστορία του, προκάλεσε έντονη δυσφορία στην Ουάσιγκτον. Είναι χαρακτηριστικό, ότι σε πείσμα των ηγεσιών Γερμανίας και Γαλλίας, κύκλοι του ΔΝΤ άφησαν χθες να διαρρεύσει η δική τους εναλλακτική πρόταση για την τύχη της Ελλάδας, που κινείται σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από το «κούρεμα» πιστωτών, που εισηγούνται Μέρκελ και Σαρκοζί.
Στελέχη του Ταμείου, αποκλείοντας κάθε συζήτηση για αναδιάρθρωση του χρέους, τάχθηκαν υπέρ της επιμήκυνσης για πέντε χρόνια της διάρκειας των δανείων της τρόικας προς την Ελλάδα, με την επιβολή μιας μικρής αύξησης (όχι πάνω από 1%) στο επιτόκιο δανεισμού.
Στον ανοικτό πόλεμο των κέντρων ισχύος που θα διαμορφώσουν τις τελικές αποφάσεις για την τύχη των ασθενέστερων οικονομιών της Ευρωζώνης μπήκε από χθες και η ΕΚΤ, που εξαρχής ήταν αντίθετη στο άνοιγμα σε αυτή τη συγκυρία της συζήτησης για το μόνιμο μηχανισμό στήριξης και το «κούρεμα» πιστωτών. Ο Λορέντσο Μπίνι Σμάγκι, από τα πιο έμπειρα μέλη του συμβουλίου της ΕΚΤ, «πλαγιοκόπησε» Παρίσι και Βερολίνο, μιλώντας για ανέξοδες αποφάσεις των πολιτικών ηγεσιών, που όμως στην πράξη είναι πολύ δύσκολο να εφαρμοστούν.
«Στις ανεπτυγμένες οικονομίες», τόνισε ο Μπίνι Σμάγκι, «η αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους πρέπει να περιλαμβάνει ένα πολύ μεγάλο αριθμό χρηματοοικονομικών στοιχείων ενεργητικού και παθητικού, περιλαμβανομένων αυτών του εγχώριου τραπεζικού συστήματος έναντι κατοίκων και μη κατοίκων. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς, ότι μια τέτοια διαδικασία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ελεγχόμενη».

Ουσιαστικά, αυτό που φοβάται η ΕΚΤ είναι ότι οι επιπτώσεις μιας αναδιάρθρωσης χρέους δεν θα μείνουν σε ένα στενό κύκλο μεγάλων επενδυτών, αλλά θα επηρεάσουν βαθύτατα το σύνολο του τραπεζικού συστήματος της Ευρωζώνης, τους μικροεπενδυτές και τους καταθέτες. Δηλαδή, το «γερμανικό όνειρο» των ελεγχόμενων χρεοκοπιών, η ΕΚΤ φοβάται ότι μπορεί να μετατραπεί σε εφιάλτη αποσταθεροποίησης των ευρωπαϊκών τραπεζών, με συνέπειες για κάθε πολίτη.
Επιπλέον, ο Μπίνι Σμάγκι έκανε μια εύστοχη παρατήρηση: αν η παροχή στήριξης από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό συνδεθεί άρρηκτα με την αναδιάρθρωση του χρέους, αυτό θα μπορούσε να προσελκύσει επιθέσεις κερδοσκόπων και να επιδεινώσει μια κρίση, ακόμη και για χώρες που δεν έχουν πρόβλημα φερεγγυότητας. Δηλαδή, αν οι κερδοσκόποι γνωρίζουν, ότι μια χώρα που προσφεύγει για στήριξη στον ευρωπαϊκό μηχανισμό θα είναι υποχρεωμένη να προχωρήσει σε διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας, οι κερδοσκόποι των αγορών θα έχουν κάθε λόγο να «ποντάρουν» τα… ρέστα τους στην αποσταθεροποίηση ευάλωτων οικονομιών.

Αυτό που έχει κατά νου ο Σμάγκι, ασφαλώς, είναι η αγορά των CDS: όσο η χρεοκοπία ήταν αδιανόητη στην Ευρωζώνη, τα «πονταρίσματα» σε χρεοκοπίες κρατών μέσω των συμβολαίων ασφάλισης ήταν μια σχετικά περιθωριοποιημένη κερδοσκοπική πρακτική. Όμως, αν οι κερδοσκόποι μπορούν πλέον να «ποντάρουν» σε πραγματικές χρεοκοπίες, που θα προβλέπονται από την Ευρωπαϊκή Συνθήκη, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να ξεφύγει από κάθε όριο η κερδοσκοπία στα CDS, λειτουργώντας αποσταθεροποιητικά ακόμη και για χώρες, που θα μπορούσαν να αποφύγουν τη χρεοκοπία.

 

Πηγή

Sofokleous 10

Η νέα κρίση που έρχεται και κρύβεται επιμελώς

Πριν η Ελλάδα υιοθετήσει το ευρώ τα ελληνικά νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις είχαν μικρή έκθεση στο πιστωτικό ρίσκο, καθώς από τη μία η ‘νοοτροπία’ της υπέρμετρης δανειοδότησης ήταν ξένη προς το μέσο Έλληνα πολίτη και από την άλλη τα επιτόκια ήταν υψηλά και οι τράπεζες είχαν περιορισμούς ως προς το ρίσκο που μπορούσαν αναλάβουν κατά την παροχή δανείων σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
Μετά τη διεθνή ύφεση του 2001, ωστόσο, η Ελλάδα βρέθηκε σε δύσκολο οικονομικό περιβάλλον και προκειμένου να πετύχει οικονομική ανάπτυξη ακολούθησε το αγγλοσαξονικό μοντέλο πιστωτικής επέκτασης με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία έκρηξη στην αύξηση και την επέκταση της πίστωσης, με αποτέλεσμα μέχρι το 2005 τα δάνεια των ελληνικών νοικοκυριών να αντιστοιχούν στο 38,6% του ΑΕΠ, με τον αντίστοιχο ευρωπαϊκό μέσο όρο να είναι 52,6%.
Ελληνικές και διεθνείς τράπεζες είδαν τον Έλληνα ως τον ιδανικό πελάτη και ξεκίνησαν έναν αγώνα δρόμου για το ποια θα αποκτούσε μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά δανείων, χαλαρώνοντας στην πορεία τα ποιοτικά κριτήρια δανειοδότησης και αυξάνοντας τα επίπεδα ρίσκου που ήταν διατεθειμένες να αναλάβουν. Οι πιστωτικές κάρτες έγιναν της μόδας και μοιράστηκαν σε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες οι οποίοι μέχρι τότε δεν τις είχαν χρησιμοποιήσει ποτέ ξανά και μέσα από τη νέα αυτή κατάσταση αλόγιστης πιστωτικής επέκτασης γεννήθηκε το πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων, δηλαδή αυτών που οι δανειστές δε μπορούν να αποπληρώσουν.
Μέχρι το 2005 τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια απογειώθηκαν στο 7,5% του συνόλου των δανείων, προκαλώντας την παρέμβαση τη Τράπεζας της Ελλάδας που απαίτησε από τις τράπεζες να εξυγιάνουν τα χαρτοφυλάκια τους με αποτέλεσμα το ποσοστό αυτό να μειωθεί στο 4,5% μέχρι το 2007. Τότε, όμως, χτύπησε τη διεθνή οικονομία η τραπεζική κρίση και οι ελληνικές τράπεζες στην προσπάθεια τους να προστατευτούν έκλεισαν απότομα τη στρόφιγγα παροχής δανείων με το ρυθμό ανάπτυξης της δανειοδότησης να μειώνεται από 20% ετησίως το 2007 σε 15,9% το 2008 και σε 4,2% το 2009. Η διεθνής οικονομική κρίση που ακολούθησε της τραπεζικής και η παγκόσμια ύφεση επιδείνωσαν δραματικά την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα και αυτό αποτυπώθηκε στη δυνατότητα των Ελλήνων να πληρώσουν τα δάνεια τους με το ποσοστό μη εξυπηρετούμενων δανείων να εκτοξεύεται στο 7,7% το 2009.
Πριν ακόμη η Ελλάδα οδηγηθεί στο ΔΝΤ και την υπογραφή του Μνημονίου και πριν ξεκινήσει το πρόγραμμα περικοπής μισθών και συντάξεων και αύξησης των φόρων που οδήγησε σε δραματική επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης του μέσου Έλληνα πολίτη, το ποσό των επιχειρηματικών δανείων είχε φτάσει να αντιστοιχεί στο 47% του ΑΕΠ (μέσος όρος ΕΕ 52,47%) με το αντίστοιχο ποσοστό για τα στεγαστικά δάνεια να κυμαίνεται στο 34,1% του ΑΕΠ (μέσος όρος ΕΕ 37,8%) και για τα καταναλωτικά δάνεια στο 16,2% (πάνω από τον κοινοτικό μέσο όρο που είναι 15,2%).
Η ‘ελληνική κρίση’ επιδείνωσε την κατάσταση θεαματικά με το συνολικό ποσοστό μη εξυπηρετούμενων δανείων να σκαρφαλώνει στο 9% το 2010, και ειδικά για τα καταναλωτικά δάνεια να ξεπερνά το 15%. Παράλληλα, μέσα στους πρώτους οκτώ μήνες του 2010 οι τραπεζικές καταθέσεις μειώθηκαν κατά 11% επιβαρύνοντας την αρνητική κατάσταση.
Με την ελληνική οικονομία να έχει μία από τις χειρότερες αποδόσεις διεθνώς το 2010 και με τις προβλέψεις για το 2011 να είναι απογοητευτικές, το πιθανότερο σενάριο είναι η αυξητική τάση στα ποσοστά μη εξυπηρετούμενων δανείων να συνεχιστεί προκαλώντας μία σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων που ξεκινούν από την αύξηση του κινδύνου πτώχευσης των τραπεζών και την άσκηση ανοδικής πίεσης στα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων και φτάνουν μέχρι την πιθανότητα δημιουργίας ενός μέγα – κύματος μη ικανών αλλά και μη διατεθειμένων να αποπληρώσουν τα δάνεια τους δανειοληπτών, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνικές διαταραχές και κοινωνική αστάθεια όταν οι τράπεζες επιδιώξουν να διεκδικήσουν νομικά την αποπληρωμή αυτών των δανείων.
Η κατάσταση αυτή είναι γνωστή στην πολιτική ελίτ και οι σχετικές νομοθεσίες που ψηφίστηκαν έχουν ως στόχο να απαλύνουν τις συνέπειες της νέας αυτής κρίσης. Η κατάσταση είναι γνωστή πολύ περισσότερο στην ελίτ του τραπεζικού κλάδου και σύμφωνα με τραπεζίτες είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι τράπεζες θα προβούν σε τιτλοποίηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων με την Εθνική και την Alpha να συνεργάζονται ήδη προς αυτόν τον τομέα. Τα τιτλοποιημένα δάνεια θα πουληθούν με μεγάλη έκπτωση σε επενδυτές οι οποίοι θα έχουν, πλέον, τη δυνατότητα να κινηθούν οι ίδιοι νομικά εναντίον των Ελλήνων πολιτών.
Η τιτλοποίηση δανείων είναι νέα στην Ελλάδα με το σχετικό νόμο που την επέτρεψε να έχει ψηφιστεί το 2003. Οι τράπεζες θα περιμένουν την Εθνική και την ALPHA να κάνουν την αρχή και στη συνέχεια θα ακολουθήσουν στα βήματα τους προσπαθώντας να ξεφορτωθούν όσο το δυνατό μεγαλύτερο ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων υψηλού ρίσκου, δηλαδή αυτών που θα θεωρούν πολύ δύσκολο να αποπληρωθούν.
Όσο αυτή η διαδικασία θα εξελίσσεται θα αυξάνεται το ποσοστό της ελληνική ιδιωτικής περιουσίας που θα επιβαρύνεται με εμπράγματες ασφάλειες υπέρ ξένων επενδυτών και δανειστών, επιβαρύνοντας μία τάση που τροφοδοτείται ήδη μέσω της έκδοσης καλυμμένων ομολόγων, στην οποία πρωτοστατεί και πάλι η Εθνική,
Η νέα αυτή κρίση που πλησιάζει αναμένεται να προκαλέσει νέο πλήγμα στον ελληνικό τραπεζικό κλάδο. Με τις ελληνικές τράπεζες να είναι απόλυτα εξαρτημένες από την ΕΚΤ για την άντληση ρευστότητας και με την πόρτα των αγορών να είναι κλειστή γι’ αυτές, στην περίπτωση που η αυξητική τάση των μη εξυπηρετούμενων δανείων ξεπεράσει ένα σημείο αντοχής των τραπεζών μετρίου μεγέθους μπορεί να αποτελέσει τη χαριστική βολή που θα απειλήσει να οδηγήσει κάποιες από αυτές στην πτώχευση.
Το κυριότερο, όμως, είναι πως η νέα κρίση αναμένεται να χτυπήσει χιλιάδες νοικοκυριά επιδεινώνοντας μία κατάσταση που είναι ήδη δραματική.
Πηγή
Sofokleous 10
Πάνος Παναγιώτου
χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής
Διευθυντής GSTA/EKTA

Φήμες για έλλειμμα-σοκ στο 16% του ΑΕΠ!

Σε ζοφερό σκηνικό διαπραγματεύονται πλέον τα ελληνικά ομόλογα, οδεύοντας ολοταχώς σε spread 1.000 μονάδων πριν το τέλος του έτους, καθώς μάλιστα «σέρνεται» στα τραπεζικά dealing room έντονη φημολογία, ότι τελικά η αναθεώρηση των δημοσιονομικών στοιχείων από την Eurostat θα αποκαλύψει έλλειμμα της τάξεως του 16% του ΑΕΠ!
Σύμφωνα με τις φήμες, η αναθεώρηση πρόκειται να πιστοποιήσει ότι το μνημόνιο δανεισμού στηρίχθηκε σε εντελώς εσφαλμένες δημοσιονομικές παραδοχές, καθώς το «ξεσκόνισμα» των διαβόητων Greek statistics, που θα πρέπει να σημειωθεί βέβαια ότι έγινε με ριζική αλλαγή στη μεθοδολογία, αποκαλύπτει ότι όχι μόνο το έλλειμμα του 2009 έφθασε αισίως το 16% του ΑΕΠ, αλλά και ότι η δυναμική του χρέους έχει προ πολλού ξεπεράσει τις παραδοχές του μνημονίου.
Ειδικότερα, όπως αναφέρουν τραπεζικά στελέχη, δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο να βρεθεί ήδη από το 2009 στα επίπεδα του 130% του ΑΕΠ το εθνικό χρέος, εξέλιξη που οδηγεί τον κρισιμότερο για τις αγορές δείκτη σε επίπεδα άνω του 140% ήδη από το 2010 (ορισμένοι μιλούν ακόμη και για 145% του ΑΕΠ!).
Σημειώνεται, ότι ο υπουργός Οικονομικών μέχρι πρόσφατα μιλούσε δημόσια για μια μικρού εύρους αναθεώρηση, αλλά πριν από λίγες ημέρες παραδέχθηκε ότι το έλλειμμα του 2009 θα διαμορφωθεί κοντά στο 15% του ΑΕΠ. Χθες ο Πρωθυπουργός ανέφερε σε ομιλία του, ανεβάζοντας ελαφρώς τον πήχη, ότι το έλλειμμα του 2009 θα είναι 15% ή και μεγαλύτερο. Φαίνεται, όμως, ότι το ποσοστό που τελικά θα ανακοινωθεί μετά τις εκλογές θα είναι ακόμη υψηλότερο, προσεγγίζοντας, αν όχι ξεπερνώντας, το 16% του ΑΕΠ.
«Μετά τις εκλογές, η αγορά περιμένει να πιστοποιηθεί ο… θάνατος του μνημονίου και να αναζητηθεί μια ευρεία αναδιαπραγμάτευση με την τρόικα», τονίζουν τραπεζικά στελέχη, που εκτιμούν ότι αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος της αναβολής των ανακοινώσεων της Eurostat, οι οποίες αρχικά αναμένονταν στις 22 Οκτωβρίου. Στο διάστημα που μεσολάβησε, ελεγκτές μετέβησαν επί τόπου σε μεγάλα νοσοκομεία και δήμους, για να διαπιστώσουν από πρώτο χέρι την ποιότητα των στατιστικών στοιχείων, αλλά οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι οι επισκέψεις αυτές ανέδειξαν μόνο δυσάρεστες εκπλήξεις και νέες αμφισβητήσεις.
Την ώρα που οι αγορές προετοιμάζονται στο παρασκήνιο για νέα σοκ από την Ελλάδα, το κλίμα στις περιφερειακές αγορές ομολόγων της Ευρωζώνης επιδεινώνεται σε τέτοιο βαθμό, που χθες ο Στιβ Μπάροου, κορυφαίος αναλυτής της Standard Bank ρίσκαρε στο “Bloomberg” την πρόβλεψη, ότι μέχρι το τέλος του χρόνου το spread των ελληνικών ομολόγων θα έχει εκτιναχθεί στις 1.000 μονάδες (10%), ενώ των ιρλανδικών θα έχει εκτοξευθεί στις 500.
Ήδη χθες τα ιρλανδικά ομόλογα δέχθηκαν τις πιέσεις ενός γενικευμένου ξεπουλήματος, με τους αγοραστές να έχουν αποσυρθεί στο περιθώριο και την ΕΚΤ να υποχρεώνεται σε παρέμβαση, σε ρόλο έσχατου αγοραστή, προχωρώντας σε αγορές ομολόγων λήξεως του 2019 και του 2025, προκειμένου να διασώσει τα ιρλανδικά ομόλογα από την άβυσσο. Παρά ταύτα, το spread εκτινάχθηκε στις 477 μονάδες, δηλαδή σε επίπεδο υψηλότερο της αντίστοιχης διαφοράς απόδοσης των ελληνικών από τα γερμανικά ομόλογα λίγο πριν η χώρα συνομολογήσει το μνημόνιο, τον περασμένο Απρίλιο.
Την κατάσταση επιδείνωσαν δραματικά οι εξαιρετικά επιθετικές χθεσινές δηλώσεις της Άνγκελα Μέρκελ και του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγανγκ Σόιμπλ, που πήραν διαστάσεις «ψυχρολουσίας» όσων επενδυτών θα εξέταζαν το ενδεχόμενο τοποθέτησης κεφαλαίων σε ομόλογα της περιφέρειας.
Σε κείμενο ομιλίας του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, που διανεμήθηκε χθες, τονίζεται μεταξύ άλλων, ότι «η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα είναι ένα κεντρικό στοιχείο του μηχανισμού (σ.σ.: στήριξης των αδύναμων χωρών της Ευρωζώνης). Θα ήθελα να υπενθυμίσω σε όσους εξακολουθούν να έχουν πρόβλημα με ένα τέτοιο μηχανισμό επίλυσης κρίσεων, ότι η νομισματική ένωση ποτέ δεν σχεδιάσθηκε ως ένα μοντέλο πλουτισμού των κερδοσκόπων της αγοράς».
Ουσιαστικά, όπως τονίζουν αναλυτές, η διαφαινόμενη εκτίναξη του χρέους της Ελλάδας ήδη από το 2010 σε ποσοστό του ΑΕΠ, που σύμφωνα με το μνημόνιο αναμενόταν να εμφανισθεί πολύ αργότερα, αλλά και η ενίσχυση των συνθηκών αποκλεισμού της χώρας από τις αγορές, λόγω της εμμονής της Γερμανίας σε «κούρεμα» πιστωτών, οδηγεί σε οριστικό «ξήλωμα» του μνημονίου του περασμένου Απριλίου και η χώρα μέσα στο 2011 θα υποχρεωθεί να αναζητήσει μια συμφωνία ένταξης στο νέο μηχανισμό στήριξης...

Sofokleous 10