Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

ΑΝΑΠΤΥΞΗ Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ???

Εάν το ΔΝΤ δεν εγκαταλείψει τη χώρα μας, το αργότερο εντός του πρώτου εξαμήνου του 2011, δεν πρόκειται να υπάρξει μέλλον - ενώ η κατάσταση θα γίνει εκρηκτική, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για ολόκληρη την Ευρωζώνη
Αυτό που χωρίς καμία αμφιβολία χρειάζεται η Ελλάδα, έτσι ώστε να καταφέρει να επωφεληθεί και όχι απλά να «αποδράσει» από τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση της Ιστορίας της (δυστυχώς, η έξοδος της από την πολιτισμική, την πολιτική και την κοινωνική κρίση, δεν είναι τόσο απλή), είναι μία ομόφωνη, ξεκάθαρη, συνεπής και συλλογική πολιτική κατεύθυνση.
Ανεξάρτητα λοιπόν από όλα όσα «δεινά» συζητούνται και θα μπορούσαν δυστυχώς να συμβούν (χρεοκοπία, έξοδος από τη ζώνη του ευρώ, επιστροφή στη δραχμή, διάλυση της Ευρωζώνης, κατάρρευση της αγοράς ακινήτων σε συνδυασμό με ανεπάντεχα τραπεζικά προβλήματα, δυσμενή επακόλουθα στις καταθέσεις κλπ), αυτό που απαιτείται είναι μία ρεαλιστική λύση, η οποία να μην αποκλείει και να μην προϋποθέτει τίποτα, από όλα όσα θα αποφασισθούν ή θα συμβούν στο μέλλον - στην  Ευρωζώνη, στις Η.Π.Α. και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Κατά την άποψη μας, η λύση αυτή επικεντρώνεται σήμερα,

(α)  στην αιτιολογημένη, «έννομη» διαγραφή μέρους του «επαχθούς» δημοσίου χρέους της Ελλάδας (40-50%) - αυτού δηλαδή του ποσοστού του χρέους (περί τα 160 δις €) που δεν προσέθεσε πλούτο στη χώρα και στους Πολίτες της, αλλά στους διαφθορείς ξένους ή στους διεφθαρμένους Έλληνες,

(β)  στην αναδιάρθρωση του υπολοίπου (διακανονισμός με εφικτές δόσεις και μη τοκογλυφικά επιτόκια, περί το 1%), καθώς επίσης

(γ)  στην αντίστοιχη αντιμετώπιση του προβληματικού ιδιωτικού χρέους – αυτού δηλαδή κάποιων μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των φτωχών νοικοκυριών (όχι βέβαια την ανάληψη των επισφαλειών των τραπεζών από τους Πολίτες, όπως δυστυχώς συνέβη στην Ιρλανδία). Στην προκειμένη περίπτωση, αφενός μεν το κράτος θα έπρεπε να διαγράψει μέρος των οφειλών των αδύναμων νοικοκυριών-επιχειρήσεων απέναντι του, αφετέρου δε οι τράπεζες θα έπρεπε να προβούν σε ανάλογες ενέργειες. Άλλωστε το «μέτρο» αυτό (διαγραφή μέρους του χρέους των νοικοκυριών), ήδη εφαρμόζεται και στη χώρα μας, από κάποια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (Cittibank – διαγραφή του 40% των οφειλών ορισμένων Ελλήνων πελατών της). 

Μόνο έτσι θα μπορούσαν να δημιουργηθούν πλέον στην Ελλάδα (αλλά και στις ελλειμματικές «δυτικές» οικονομίες) εκείνες οι συνθήκες ανάπτυξης, οι οποίες αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για την επίλυση των υπολοίπων σημαντικών προβλημάτων της οικονομίας της - όπως τα τεράστια ετήσια ελλείμματα του προϋπολογισμού, οι αδυναμίες του Δημοσίου, η ελλιπής ανταγωνιστικότητα, η γραφειοκρατία, η ορθολογική λειτουργία των κοινωφελών κρατικών επιχειρήσεων, οι οποίες φυσικά πρέπει να παραμείνουν στην ιδιοκτησία του δημοσίου  κλπ.
Με την κυβέρνηση μας όμως να υποτάσσεται στις καταστροφικές συνταγές του ΔΝΤ (το οποίο φυσικά εξυπηρετεί μόνο τους δικούς του σκοπούς, σε συνδυασμό με αυτούς των διεθνών δανειστών μας), με την αξιωματική αντιπολίτευση να μην αντιτάσσεται στο «Ταμείο», αλλά αποκλειστικά και μόνο στα διάφορα μνημόνια «συνεργασίας» μαζί του (παραπλανώντας μάλλον τους ψηφοφόρους της, με την επίκληση άλλου «μίγματος» μέτρων - τα οποία όμως θα συνέχιζαν να εξυπηρετούν τους σκοπούς του ΔΝΤ), καθώς επίσης με την κεντρική ηγεσία της Ευρωζώνης σε πλήρη αδυναμία συνεννόησης, οι δυνατότητες είναι αρκετά περιορισμένες.
Εν τούτοις, γνωρίζοντας ότι καμία άλλη λύση δεν είναι ρεαλιστική , ενώ δεν πρέπει να επιτρέπουμε τις μεταξύ μας «αντιπαλότητες» (εμφυλίους πολέμους),  οφείλουμε να απαιτήσουμε από την πολιτική ηγεσία της χώρας μας, να συμφωνήσει σε μία τέτοιου είδους «κοινή» αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων που προκάλεσαν στην Ελλάδα, τόσο οι κυβερνήσεις των τελευταίων τριάντα ετών (διαπλοκή, διαφθορά κα), όσο και οι διεθνείς «συγκυρίες» (ευρωπαϊκές ανισορροπίες, ασύμμετρη παγκοσμιοποίηση κλπ) – χωρίς φυσικά να αποποιούμαστε τις δικές μας ευθύνες, αφού αρκετοί Έλληνες Πολίτες τάχθηκαν «ιδιοτελώς» υπέρ των συγκεκριμένων πολιτικών παρατάξεων.

Πηγή
Sofokleous 10

«Στήνουν» χρεοκοπία με «πριόνισμα» τραπεζών!

ην ώρα που οι οίκοι αξιολόγησης πλησιάζουν απειλητικά το Ελληνικό Δημόσιο και το τραπεζικό σύστημα της χώρας, προκαλώντας σοβαρή «αιμορραγία» ρευστότητας στις τράπεζες, τραπεζικά στελέχη επισημαίνουν τον κίνδυνο να συρθεί η χώρα σε μια χαοτική κατάσταση χρεοκοπίας, μέσα από ένα διαρκές «πριόνισμα» του τραπεζικού συστήματος και της εμπιστοσύνης των καταθετών.
Η Fitch έθεσε χθες και επίσημα πέντε τράπεζες σε αντίστροφη μέτρηση υποβάθμισης (Εθνική, Alpha Bank, Πειραιώς, Eurobank, ATEbank), ενώ πριν από λίγες ημέρες η Moodys είχε προειδοποιήσει για την υποβάθμιση καλυμμένων ομολογιών τεσσάρων τραπεζών(Alpha, Eurobank, Eθνική, Μarfin Egnatia). Η S&P και η Moodys έχουν προειδοποιήσει για υποβάθμιση των κρατικών ομολόγων κάτω και από το «junk», ενώ η Fitch άρχισε τη διαδικασία υποβάθμισης σε αυτή την κατηγορία, καθώς ως τώρα ήταν ο μόνος οίκος που έβλεπε τα ελληνικά ομόλογα ως… κάτι καλύτερο από «σκουπίδια».
Παράλληλα με τους οίκους αξιολόγησης κινούνται απειλητικά κορυφαία στελέχη και χρηματοοικονομικοί οργανισμοί του αγγλοσαξονικού κόσμου, διαμορφώνοντας κλίμα επαναφοράς των σεναρίων χρεοκοπίας της χώρας, ή/και επιστροφής στη δραχμή. Ο νέος επικεφαλής της Barclays, Μπομπ Ντάιμοντ, ένας από τους επιθετικότερους επενδυτικούς τραπεζίτες διεθνώς, «φωτογράφισε» σε δηλώσεις του χθες τη χρεοκοπία της Ελλάδας και την έξοδό της από την ευρωζώνη μέσα στο 2011.
Ανάλογο περιεχόμενο είχε και η πρόσφατη δημοσκόπηση της Barclays, με απαντήσεις 2.000 θεσμικών επενδυτών (κερδοσκόπων), οι οποίοι κατά το ένα τρίτο δήλωναν, ότι είναι πιθανή μέσα στο 2011 η πρώτη χρεοκοπία στην ευρωζώνη (νέα «φωτογραφία» της Ελλάδας). Για  χρεοκοπίες στην ευρωζώνη μίλησε και ο επικεφαλής οικονομολόγος της Citi, αν δεν κάνουν κάτι άμεσα οι πολιτικοί ηγέτες για να σταματήσουν την εξέλιξη της κρίσης χρέους.
Τραπεζικά στελέχη στην Αθήνα επισημαίνουν, ότι ίσως όλες αυτές οι κινήσεις, παράλληλα με τη διοχέτευση σεναρίων περί επιστροφής της χώρας στη δραχμή, επίσης από κύκλους του Σίτι του Λονδίνου, θα πρέπει να «διαβάζονται» και κάτω από ένα ευρύτερο πρίσμα ανάλυσης της αντιπαράθεσης (αγγλοσαξονικών) δυνάμεων της αγοράς και πολιτικών ηγεσιών της ευρωζώνης, με μόνιμο επίδικο σημείο το ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό της κρίσης χρέους.
Οι τραπεζικοί και επενδυτικοί οργανισμοί του Σίτι είναι γνωστό ότι εδώ και αρκετά χρόνια αντλούσαν εύκολα κέρδη «ποντάροντας» σε ομόλογα της ευρωζώνης, «κεντρικά» ή «περιφερειακά» και βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό πίσω από τις υπερβολές της «χρυσής εποχής» για το δανεισμό των ευρωπαϊκών κρατών, που οδήγησαν στη σημερινή κρίση. Σήμερα, οι εκπρόσωποι αυτών των κεφαλαίων απαιτούν να αναλάβει η Γερμανία και οι άλλες ισχυρές χώρες του Βορρά το κόστος διάσωσης των περιφερειακών οικονομιών, ενώ η Γερμανία επιμένει ότι θα πρέπει ένα μέρος του τιμήματος να πληρώσουν οι κερδοσκόποι, «φωτογραφίζοντας» τα κεφάλαια του Σίτι.
Με τα σημερινά δεδομένα, ο πιο σύντομος δρόμος, ίσως, για να συρθεί η Γερμανία σε μια λύση «φιλική» προς τις επιδιώξεις των παραγόντων του Σίτι δεν είναι να δημιουργηθούν διαδοχικές κρίσεις σε περισσότερες χώρες, μετά την Ελλάδα και την Ιρλανδία, αλλά να δημιουργηθεί το κατάλληλο σκηνικό για την πρώτη ανεξέλεγκτη κατάρρευση τραπεζικού συστήματος της ευρωζώνης και, ακολούθως, την πρώτη εξίσου ανεξέλεγκτη χρεοκοπία κράτους.
Πώς μπορεί να στηθεί ένα τέτοιο σκηνικό στην Ελλάδα; Γιατί η Ελλάδα είναι ο καταλληλότερος στόχος ενός τέτοιου σχεδίου; Τραπεζικά στελέχη τονίζουν, ότι:
n  Σε δημοσιονομικό επίπεδο, η Ελλάδα είναι προς το παρόν σχετικά ασφαλής, αφού καλύπτει τις ανάγκες της με το δάνειο των 110 δις. ευρώ. Άρα, δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να ασκείται περαιτέρω πίεση στη χώρα μέσω των spread αυτή την περίοδο.
n  Αυτό που θα είχε νόημα, όμως, θα ήταν να δημιουργηθούν οι συνθήκες σοβαρού κλονισμού της εμπιστοσύνης των καταθετών. Σε αυτή την περίπτωση, αν δηλαδή οι ελληνικές τράπεζες αντιμετωπίσουν ένα ξαφνικό κύμα μαζικής φυγή καταθετών, το εξασθενημένο Ελληνικό Δημόσιο θα ήταν αδύνατο να καλύψει τις ανάγκες τους για ρευστότητα με νέες εγγυήσεις και η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος θα έφερνε τη χώρα μπροστά σε βέβαιη χρεοκοπία.
n  Άλλωστε, όπως τονίζουν τραπεζικά στελέχη, εξαρχής η αχίλλειος πτέρνα του μνημονίου ήταν εν δυνάμει το τραπεζικό σύστημα: όσο καλά και αν εξελιχθεί το δημοσιονομικό πρόγραμμα εξυγίανσης, αν χαθεί η εμπιστοσύνη των καταθετών στις τράπεζες, το Δημόσιο θα καταρρεύσει υπό το βάρος των εγγυήσεων που έχει προσφέρει στις καταθέσεις, αλλά και στο δανεισμό των τραπεζών από την ΕΚΤ.
n  Μπροστά σε αυτή την απειλή και προκειμένου να μην επεκταθεί μια κρίση εμπιστοσύνης όχι πια στα κράτη, αλλά στη σταθερότητα των τραπεζικών συστημάτων της Ευρωζώνης, πιθανότατα η Μέρκελ θα συρόταν σε μια λύση ευνοϊκή για τα συμφέροντα των μεγάλων οίκων του Σίτι, δηλαδή σε κάποια μορφή εγγύησης του περιφερειακού χρέους από τις χώρες του πυρήνα της ευρωζώνης (ακόμη και με ευρωομόλογα), χωρίς να θιγούν οι ιδιώτες κάτοχοι ομολόγων.
n  Τραπεζικά στελέχη τονίζουν, ότι κάπως έτσι επιταχύνθηκε και η κρίση στην Ιρλανδία, που οδήγησε σε ένα ακόμη σοβαρό επεισόδιο αμφισβήτησης της ευρωζώνης. Επισημαίνουν, ειδικότερα, ότι η κατάρρευση του «κέλτικου τίγρη» επιταχύνθηκε ραγδαία από τις εκροές καταθέσεων στο ιρλανδικό τραπεζικό σύστημα, οι οποίες προήλθαν από την απόσυρση κυρίως βρετανικών και αμερικανικών κεφαλαίων κατά τους μήνες του φθινοπώρου.
Στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν θα ήταν  εύκολο να γίνει κάτι αντίστοιχο, αφού βασίζεται κυρίως σε καταθέσεις κατοίκων εσωτερικού. Όμως, αν αυτοί χάσουν την εμπιστοσύνη τους, μέσα από τον καθημερινό «βομβαρδισμό» αρνητικών ειδήσεων (υποβαθμίσεις από οίκους αξιολόγησης, συνεχείς αναφορές ξένων οίκων σε σενάρια χρεοκοπίας και επιστροφής στη δραχμή), το Ελληνικό Δημόσιο γρήγορα θα βρεθεί εκτός ορίων αντοχής στην παροχή εγγυήσεων δανεισμού (ήδη το ποσό αυτό έχει φθάσει τα 55 δις. ευρώ) και θα χρειασθεί κάποιου είδους εξωτερική επέμβαση (νέο διεθνές δάνειο;) για να σωθεί το τραπεζικό σύστημα, αλλά και η οικονομία από την κατάρρευση.
Με άλλα λόγια, είναι πιθανό η νέα όξυνση της ελληνικής κρίσης να συνδέεται με ευρύτερους σχεδιασμούς των ίδιων κύκλων του Σίτι, που πρώτοι επιτέθηκαν με σφοδρότητα στην Ελλάδα, στοχεύοντας στην πραγματικότητα το ίδιο το οικοδόμημα του ευρώ. Τους επόμενους μήνες θα φανεί αν τα νεύρα των καταθετών θα αντέξουν αυτό το συνεχές «πριόνισμα» της εμπιστοσύνης στο τραπεζικό σύστημα, ή αν η Ευρώπη θα περάσει, μετά τις πρώτες κρίσεις χρέους των κρατών, την πρώτη κρίση ανεξέλεγκτης αποσταθεροποίησης ενός από τα επιμέρους τραπεζικά της συστήματα…
Πηγή
Bank's News

Στήνεται σκηνικό για νέο δάνειο στην Ελλάδα!

Ένα μείζον ζήτημα για την Ελλάδα, που δεν έχει τεθεί επισήμως ως τώρα στις πολιτικές συζητήσεις στην Ευρώπη, άρχισαν να θέτουν επίσημα οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης, που πυκνώνουν εσχάτως τις επιθέσεις τους στις ασθενείς περιφερειακές οικονομίες της ευρωζώνης: θα πάρει η Ελλάδα νέο δάνειο από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης και το ΔΝΤ, εάν αποδειχθεί ότι είναι αδύνατη η επιστροφή της χώρας στις αγορές το 2012;
Στην τελευταία της ανακοίνωση-προειδοποίηση για επερχόμενη πιθανή υποβάθμιση της Ελλάδας ακόμη και κατά πολλές βαθμίδες (“multi notch downgrade”), η οποία εκδόθηκε στις 16 Δεκεμβρίου, η Moody’s περιλαμβάνει μια αναφορά που δεν σχολιάσθηκε στην Ελλάδα, αλλά έχει μεγάλη αξία για την εξέλιξη του ελληνικού δράματος, όπως τονίζουν παράγοντες της τραπεζικής αγοράς στο “S10”.
Αναφέροντας συνοπτικά τους τρεις λόγους, για τους οποίους η Ελλάδα τέθηκε εκ νέου από τον οίκο σε «επιτήρηση» για πιθανή υποβάθμιση, η Moody’s απαριθμεί την αύξηση του χρέους και την υστέρηση των εσόδων, πριν φθάσει στον τρίτο και ιδιαίτερα σοβαρό λόγο, που είναι, όπως αναφέρει, «το επίπεδο και οι όροι συνέχισης της σημερινής στήριξης που θα ήταν διαθέσιμη στην Ελλάδα, σε περίπτωση που η πρόσβασή της στις αγορές παραμείνει κομμένη».
Όπως εξηγεί διεξοδικότερα στην ίδια ανακοίνωση η επικεφαλής των αναλυτών του οίκου για την Ελλάδα, Σάρα Κάρλσον, αυτή η «αβεβαιότητα για τη στήριξη της Ελλάδας» αναλύεται ως εξής:

1.      Το επίπεδο και οι όροι της στήριξης που προσφέρεται στην Ελλάδα είναι πλέον αβέβαιοι. Το ΔΝΤ και οι ευρωπαϊκές αρχές έχουν εκδηλώσει πολύ ισχυρή στήριξη της Ελλάδας, όσο η χώρα ακολουθεί με συνέπεια το οικονομικό της πρόγραμμα.

2.      Όμως, η προθυμία και η δυνατότητα των αρχών (σ.σ.: ΔΝΤ και κράτη της ευρωζώνης) να προσφέρουν στην Ελλάδα πρόσθετη βοήθεια δεν είναι διασφαλισμένες και, ειδικότερα, εξαρτώνται από την εφαρμογή του προγράμματος.

3.      Επιπλέον, η ακριβής φύση και οι όροι της υποστήριξης που θα παρασχεθεί μετά το 2013, αλλά και οι συνέπειες που αυτή θα έχει στους κατόχους ομολόγων, δεν έχουν ξεκαθαριστεί.

Με άλλα λόγια, η Moody’s θεωρεί πολύ πιθανό, ότι θα διαψευσθεί η επίσημη αισιοδοξία κυβέρνησης και τρόικας για επιστροφή της χώρας στις αγορές από το 2012. Και εκτιμά, ότι η Ελλάδα θα χρειασθεί νέο δάνειο, το οποίο μετά το 2013 θα πρέπει να προσφερθεί από τον μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, ο οποίος έχει συνδυασθεί με το «κούρεμα» πιστωτών, σε περίπτωση που μια χώρα που θα λάβει βοήθεια κριθεί ότι δεν είναι σε θέση να εξυπηρετήσει με βιώσιμο τρόπο το χρέος της.
Δεν είναι, δηλαδή, σαφές ούτε αν η Ελλάδα θα συνεχίσει να υποστηρίζεται με πρόσθετα δάνεια, εφόσον παραμείνει αποκλεισμένη από τις αγορές, ούτε αν αυτό θα συνδυασθεί με κάποιο «κούρεμα» πιστωτών. Πολύ περισσότερο, δεν είναι σαφές σε ποιο βαθμό μπορεί να μεταφερθεί στους ιδιώτες πιστωτές ο «λογαριασμός» της ελληνικής κρίσης χρέους.
Ουσιαστικά, με τον τρόπο αυτό ο διεθνής οίκος απευθύνει στη γερμανική ηγεσία της ευρωζώνης μια σαφή πρόκληση: ξεκαθαρίστε το συντομότερο αν η Ελλάδα θα συνεχίσει να λαμβάνει στήριξη όσο θα χρειασθεί, εάν παραμείνει για χρόνια αποκλεισμένη από τις αγορές και ενημερώστε με σαφήνεια πόσα μπορεί να χάσουν οι ιδιώτες πιστωτές από τη διαδικασία παροχής νέας βοήθειας. Ξεκαθαρίστε, επίσης, είναι το μήνυμα της Moody’s, αν και πώς θα δώσετε νέα βοήθεια στην Ελλάδα, σε περίπτωση που αποδειχθεί αδύναμη στην εφαρμογή του τριετούς οικονομικού προγράμματος.
Επτά μήνες μετά την υπογραφή του μνημονίου για τη διάσωση της χώρας, φαίνεται λοιπόν ότι το πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής που συμφωνήθηκε δεν έχει πείσει τους παράγοντες των αγορών, ότι μπορεί να εφαρμοσθεί με συνέπεια και στη λήξη του η χώρα να επανέλθει στον «παράδεισο» των αγορών και να τελειώσει αισίως αυτή η περιπέτεια. Αντίθετα, μετά το πρώτο μνημόνιο και το πρώτο δάνειο, οι παράγοντες του διεθνούς οικονομικού συστήματος προεξοφλούν ήδη, ότι θα απαιτηθεί ένα νέο δάνειο και ζητούν να πληροφορηθούν το συντομότερο αν και πώς θα παραμείνει η χώρα σε καθεστώς «μηχανικής υποστήριξης». Ανάλογα με την απάντηση που θα δώσει τελικά το Βερολίνο μέσα στο 2011 σε αυτό το ερώτημα, θα αρχίσει να εξελίσσεται η επόμενη φάση στη μακρά, όπως φαίνεται, περιπέτεια της χώρας με τους διεθνείς μηχανισμούς στήριξης και οικονομικής/πολιτικής κηδεμονίας. 

Πηγή 
Sofokleous 10


Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Πιο κοντά στην πτώχευση σπρώχνει η Μέρκελ την Ελλάδα

Σε τελικό στάδιο βρίσκεται το σχέδιο της Μέρκελ για συμμετοχή των δανειστών στις απώλειες που θα προκύπτουν από την περίπτωση που ένα κράτος της ΕΕ αντιμετωπίσει πρόβλημα αποπληρωμής του κρατικού του χρέους. Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα είναι, όπως ορίζει το σχετικό σχέδιο,  ο προνομιούχος πιστωτής και αυτός που αποπληρώνεται πρώτος. Έτσι, πρώτα θα εξασφαλίζουν τα χρήματοα τους  το ΔΝΤ και οι χώρες που συνεισφέρουν στο μηχανισμό και μετά οι ιδιώτες επενδυτές.
Η χρονική συγκυρία που πρωθείται αυτό το σχέδιο σπρώχνει την Ελλάδα πιο κοντά στην πτώχευση καθώς από τη μία πλευρά εξασφαλίζεται ότι τα επιτόκια του κόστους κρατικού δανεισμού θα παραμείνουν σε πολύ υψηλα επίπεδα εμποδίζοντας την επιστροφή στις αγορές ενώ από την άλλη πλευρά απομακρύνεται το ενδεχόμενο έκδοσης ευρωομόλογου ή άυξησης των κεφαλαίων του σημερινού μηχανισμού στήριξης αλλά και επιβεβαιώνεται ότι η Γερμανία δε σκοπεύει να ξοδέψει περισσότερα χρήματα για τη διάσωση της Ελλάδας.
 Mυστικές συζητήσεις για το ευρώ του… Βορρά!
Το καλοκαιρινό meeting που είχαν τον περασμένο Αύγουστο η Γερμανίδα καγκελάριος κυρία Ανγκελα Μέρκελ και ο Τσέχος πρωθυπουργός κ. Πετρ Νέκας., πήρε μία ιδιαίτερη και… μυστική μέχρι χθες, τροπή - όπως αποκαλύπτει σε σημερινό της άρθρο η Wall Street Journal, το οποίο επικαλείται δημοσίευμα του πρακτορείου Dow Jones Newswires - όταν οι δύο ηγέτες άρχισαν να συζητούν για το πώς μπορεί να σωθεί το ευρώ από την κρίση χρέους που έχει εξαπλωθεί στην Ευρωζώνη. Το συμπέρασμα του meeting ήταν άκρως ενδιαφέρον και αποκαλυπτικό: τέθηκε στο τραπέζι η φράση «Ευρωζώνη και ευρώ του Βορρά»!
 Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης συζήτησης, η οποία ήταν ανεπίσημη και πολύ ιδιωτκή, η κυρία Μέρκελ ζήτησε από τον κ. Νέκας να ενταχθεί η Τσεχία στην Ευρωζώνη, παρά την επιθυμία που είχει εκφράσει η χώρα να μείνει εκτός της υπερχρεωμενης νομισματικής ένωσης, όπως αποκαλύπτουν οι πηγές του πρακτορείου.
 Ο σκοπός της Μέρκελ ήταν πως οι δημοσιονομικά υγιείς Τσεέχοι θα βοηθούσαν τη Γερμανία να αυξήσει το «βάρος» στην Ευρωζώνη, των χωρών που ήταν δημοσιονομικέ υπεύθυνες καθώς έβλεπε πως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία με τα μεγάλα δημοσιονομικά τους προβλήματα, άρχιζαν να «σημαδεύουν» ολόκληρη την περιοχή.
 Οπως αναφέρεται, η Τσεχία είναι μέλος της ΕΕ από το 2004 και θα πρέπει κάποια στιγμή να υιοθετήσει το ευρώ, αν βέβαια πληροί τα κριτήρια. Αυτή τη στιγμή, εμφανίζει χρέος στο 40% του ΑΕΠ, ωστόσο δεν πληροί το κριτήριο του ελλείμματος, με την τσεχική κυβέρνηση να έχει, πάντως, δεσμευτεί να το μειώσει κάτω από το 3% έως το 2013, από 5% περίπου το 2010.
Σύμφωνα με πρόσωπο που γνωρίζει το περιεχόμενο της συγκεκριμένης ιδιωτικής συζήτησης, η απάντηση του Τσέχου Πρωθυπουργού ήταν πως η χώρα του θα εντασσόταν στη ζώνη του ευρώ, ακόμη και την επόμενη ημέρα, εάν υπήρξε μία… Ευρωζώνη του Βορρά.
 Οπως αναφέρεται, οι δύο ηγέτες είχαν μία πάρα πολύ φιλική συζήτηση και το κλίμα ήταν πολύ καλό. Πάντως, σύμφωνα με την εκπρόσωπο της κυρίας Μέρκελ κυρία Ελκε Ράμλοου, η Γερμανία θα καλωσόριζε οποιαδήποτε χώρα που θέλει να ενταχθεί στην Ευρωζώνη αρκεί να πληροί τα κριτήρια, διαψέυδοντας κατηγορηματικά το ότι οι Γερμανοί… ψάχνουν δημοσιονομικά υγιείς χώρες για να… συμμαχίσουν, ετσι ώστε να συμμορφώσουν τους δημοσιονομικα απείθαρχους. Οπως δήλωσε, η Γερμανία δεν πρόκειται ποτέ να πιέσει καμία χώρα να επιταχύνει την διαδικασία ένταξης στο ευρώ, απαντώντας έτσι στα δημοσιεύματα που πλημμύρισαν τον τσέχικ τύπο το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε.
 Οπως επισημαίνει η WSJ, η διαρροή των απόψεων και σκέψεων για μία Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων από το καλοκαιρινό meeting Γερμανίας-Τσεχίας, μοιάζουν εξαιρετικά με την ιδέα περί ενός «ευρωπαϊκού πυρήνα», που είχε προτείνει το 1994 ο τότε βουλευτής και σημερινός υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, κ. Βόλφανγκ Σόϊμπλε. Η ιδέα αυτή είχε ως κεντρικό κομμάτι, τη δημιουργία ενός οικονομικά και στρατηγικά σταθερού πυρήνα στην Ευρώπη, που θα «αφορούσε» τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ολλανδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο. Αυτό το «γκρουπ» χωρών, θα υιοθετούσε το δικό του ξεχωριστό νόμισμα, το οποίο θα ήταν προστατευμένο από τις όποιες επιπτώσεις είχε η δημοσιονομική απειθαρχία των κυβερνήσεων του Νότου.
 Οπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει η εφημερίδα, την Κυριακή που μας πέρασε, οι ενώσεις των οικογενειακών επιχειρήσεων και των νέων επιχειρηματιών της Γερμανίας, έστειλαν επιστολή στην κυρία Μέρκελ, ζητώντας της να εξετάσει το ενδεχόμενο δημιουργίας μιας νέας νομισματικής ένωσης που θα είχε ως μέλη της αποκλειστικά και μόνο, τα οικονομικά ισχυρά και δημοσιονομικά υπεύθυνα, κράτη.
Πηγή
Sofokleous 10

ΔΝΤ: Πουλήστε τώρα το Τ.Τ., συρρικνώστε την ΑΤΕ!

Ισχυρές πιέσεις στην κυβέρνηση να βγάλει το συντομότερο «στο σφυρί» το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ασκεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενώ τάσσεται υπέρ της ακόμη δραστικότερης συρρίκνωσης του ισολογισμού της ΑΤΕ, σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι η τράπεζα έχει μεγαλύτερες κεφαλαιακές ανάγκες από αυτές που ανέδειξαν τα θερινά τεστ αντοχής των ευρωπαϊκών αρχών.
Το Ταμείο εντυπωσιάζει στην τελευταία έκθεση αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας με την εμμονή του όχι απλώς στην εγκατάλειψη της κυβερνητικής στρατηγικής για ισχυρό δημόσιο πυλώνα στο τραπεζικό σύστημα, αλλά στην αποκρατικοποίηση με συνοπτικές διαδικασίες ακόμη και του θεωρούμενου ως «φιλέτου» των τραπεζικών συμμετοχών του Δημοσίου, δηλαδή του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, έστω και αν η πώληση στις αντίξοες συνθήκες που θα διατηρηθούν στις αγορές και το 2011 οδηγεί σε πενιχρό τίμημα για το Δημόσιο.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι το υπουργείο Οικονομικών ήδη έχει εγκαταλείψει την πολιτική του δημόσιου πυλώνα, μέσω των δεσμεύσεων που ανέλαβε με την τελευταία αναθεώρηση του μνημονίου, αλλά προς το παρόν κρατά το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο εκτός του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων του 2011, το οποίο θα ανακοινωθεί μέχρι το τέλος του μήνα, ακριβώς επειδή αντιλαμβάνεται, ότι οι συνθήκες που θα επικρατήσουν στις αγορές θα οδηγήσουν σε εκποίηση με αδιανόητα χαμηλό τίμημα.
Παρά ταύτα, το Ταμείο τονίζει στην έκθεση αξιολόγησης, ότι:
n  «Το βασικό διαρθρωτικό ζήτημα που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές αρχές στον τραπεζικό τομέα σε αυτή την φάση είναι η αναδιάρθρωση του τομέα του τραπεζικού συστήματος, που παραμένει υπό κρατικό έλεγχο.
n  Από αυτή την άποψη, το προσωπικό του Ταμείου ενθαρρύνει ζωηρά τις αρχές να προχωρήσουν γρήγορα στην ιδιωτικοποίηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και της Τράπεζας Αττικής».
Το Ταμείο δεν εξηγεί γιατί είναι τόσο επείγον να πουληθεί το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο μέσα στη χειρότερη περίοδο κρίσης των αγορών. Είναι προφανές, όμως, ότι οι συστάσεις του εξυπηρετούν μόνο τις επιδιώξεις των μεγάλων ιδιωτικών τραπεζών της χώρας, που περιμένουν να επωφεληθούν από τη διαδικασία εκποίησης της πιο ελκυστικής συμμετοχής του Δημοσίου στο τραπεζικό σύστημα.
Για την Αγροτική Τράπεζα, το Ταμείο είναι σαφές ότι «στρώνει δρόμο» προκειμένου να τεθεί ουσιαστικά εκτός ανταγωνισμού, καταδικαζόμενη σε μια συρρίκνωση των δραστηριοτήτων της με πολύ γρήγορες κινήσεις. Όπως τονίζεται στην έκθεση, «αν οι κεφαλαιακές ανάγκες της ΑΤΕ ξεπεράσουν το ποσό που υποδείχθηκε από τα τεστ αντοχής του Ιουλίου, η κυβέρνηση θα πρέπει να αποδυθεί σε μια πολύ πιο επιθετική συρρίκνωση των δραστηριοτήτων της τράπεζας».
Όπως έχει ήδη αποκαλυφθεί, η ΑΤΕ θα είναι η μόνη τράπεζα που θα υποστεί μια διαδικασία εξαντλητικού ελέγχου του χαρτοφυλακίου των δανείων της από ορκωτούς ελεγκτές, η οποία θα έχει ολοκληρωθεί μέσα στον Ιανουάριο.
Η διαδικασία αυτή οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα στην αποκάλυψη ακόμη μεγαλύτερης «τρύπας» στον ισολογισμό της ΑΤΕ και η «συνταγή» του Ταμείου για τη διευθέτηση του προβλήματος δεν είναι η αντίστοιχη αύξηση του ποσού που θα διαθέσει το Δημόσιο στην επικείμενη αύξηση κεφαλαίου, αλλά η ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση του ισολογισμού, με την οποία η τράπεζα θα περάσει στο περιθώριο της οικονομικής ζωής.
Προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση, πάντως, ότι το ΔΝΤ στην έκθεσή του μοιάζει να αδιαφορεί για την «αναιμική» ροή πιστώσεων από τις τράπεζες στην πραγματική οικονομία, παρότι αναγνωρίζει την ύπαρξη του προβλήματος. Αναφέρει, μάλιστα, ότι από τον επιχειρηματικό τομέα και, κυρίως, από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, υπάρχει αυξημένη ζήτηση για δάνεια, προκειμένου να αναδιαρθρώσουν τις υποχρεώσεις τους, αλλά το τραπεζικό σύστημα «απαντά» σε αυτή τη ζήτηση με ακόμη πιο «σφιχτά» κριτήρια χρηματοδότησης –αντίθετα, τα κριτήρια χρηματοδότησης έχουν χαλαρώσει για τα νοικοκυριά, τα οποία όμως έχουν μειώσει σημαντικά τη ζήτηση νέων πιστώσεων!
Γι’ αυτό το σοβαρό για την οικονομία πρόβλημα, που συνδέεται άμεσα με τη διολίσθηση σε όλο και βαρύτερη ύφεση, το ΔΝΤ δεν έχει να διατυπώσει κάποιες προτάσεις πρόσθετων μέτρων στην κυβέρνηση, πέραν των γνωστών μέτρων που ήδη έχουν αποφασισθεί –ενίσχυση με νέες κρατικές εγγυήσεις 25 δις. ευρώ, κ.α. Διαβάζοντας κανείς την έκθεση, μένει με την εντύπωση ότι το σοβαρότερο πρόβλημα του ελληνικού τραπεζικού τομέα δεν είναι η πλήρης αδυναμία του να ανταποκριθεί στη βασική αποστολή του, κατανέμοντας πιστώσεις σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά, αλλά το πώς θα εξαφανισθεί το συντομότερο η παρουσία του Δημοσίου στο τραπεζικό σύστημα…
Πηγή
banks' News

Διπλωματικό μίνι φιάσκο με την επιμήκυνση!

Το χαμηλό συνολικό χρέος της Ελλάδας, η διαχείριση του, η δύσκολη θέση της Γερμανίας, η Ελληνική πραγματικότητα και ο θεμιτός περιορισμός των οφειλών μας
 Μία από τις σημαντικότερες πρόσφατες ειδήσεις ήταν αναμφίβολα η «δήλωση» της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS) σχετικά με το ότι, η Ελλάδα έχει ένα από τα μικρότερα συνολικά χρέη (δημόσιο και ιδιωτικό), συγκριτικά με την πλειοψηφία των «δυτικών» χωρών – κάτι που έχουμε αναφέρει πολλές φορές στο παρελθόν (άρθρα μας: Ο τυφλός γίγαντας, Οι μνηστήρες της Ευρώπης κλπ). Εκτός αυτού η ίδια τράπεζα συμπλήρωσε ότι, η κρίση δανεισμού της Ελλάδας, είναι απόλυτα «διαχειρίσιμη» - ακριβώς λόγω των χαμηλών συνολικών χρεών της (Πίνακας Ι).
 ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Συνολικό χρέος 2008 επιλεγμένων κρατών, σε σχέση (%) με το ΑΕΠ
Χώρα
Συν.Χρέος
Τράπεζες
Επιχειρήσεις
Νοικοκυριά
Δημόσιο






Βρετανία
469
202
114
101
52
Ιαπωνία
459
108
96
67
188
Ισπανία
342
75
136
85
47
Ν. Κορέα
331
108
115
80
37
Ελβετία
313
84
75
118
37
Γαλλία
308
81
110
44
73
Ιταλία
298
77
81
40
101
290
56
78
96
60
Γερμανία
274
76
66
62
69
Καναδάς
245
47
54
84
60
Ελλάδα*
230



108
* 2007
Πηγή: McKinsey Global Institute   
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Σημείωση 1: Τα μεγέθη έχουν διαφοροποιηθεί το 2009, όπως έχουμε αναφέρει σε πίνακες προηγουμένων άρθρων μας
Σημείωση 2: Το ιδιωτικό χρέος είναι το σύνολο του χρέους των τραπεζών, των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, εκτός του δημοσίου.
 Εν τούτοις, η συγκεκριμένη είδηση δεν προβλήθηκε – παρά την τεράστια σημασία της, με βάση την οποία εντελώς αδικαιολόγητα οδηγηθήκαμε στην «κατοχή» του ΔΝΤ. Αντίθετα, τα ΜΜΕ εστίασαν την προσοχή τους σε μία άλλη τοποθέτηση της κεντρικής τράπεζας των κεντρικών τραπεζών, η οποία ισχυρίσθηκε ότι, για την άνοδο των επιτοκίων (spreads) των δημοσίων ομολόγων των χωρών της ΕΕ, ευθύνονται από κοινού η Γερμανία και η Γαλλία – επειδή προκλήθηκε από την «επιμονή» τους να συμμετέχουν οι «αγορές», σε ενδεχόμενη «μερική» διαγραφή απαιτήσεων (haircut) από κάποιες υπερχρεωμένες χώρες (κατά την άποψη μας μία εντελώς άδικη κατηγορία, αφού τα επιτόκια έχουν ακολουθήσει από πολύ καιρό πριν ανοδική πορεία).   
 Φυσικά, από την πλευρά της BIS, είναι εύλογη η «ενοχοποίηση» κάποιων κρατών, για την αύξηση των επιτοκίων των κρατικών ομολόγων (σε επίπεδα που ξεπερνούν εγκληματικά το ρυθμό ανάπτυξης). Όμως, γιατί αλήθεια «συστοιχίζονται» τα ΜΜΕ με τη θέση της, παρά την εύλογη «απαίτηση» των Γερμανών και των Γάλλων, να συμμετέχουν οι δανειστές σε μία ενδεχόμενη διαγραφή χρεών;
 Τόσο οι Γάλλοι, όσο και (ιδιαίτερα) οι Γερμανοί, λειτουργούν με υπερβολική ιδιοτέλεια, αναπτυσσόμενοι εις βάρος των Ευρωπαίων-εταίρων τους. Εν τούτοις όμως, δεν είναι λογικό να «καταδικάζονται» εκ των προτέρων όλες οι ενέργειες τους, χωρίς προηγουμένως να αναλύονται διεξοδικά. Σε μία τέτοια περίπτωση, όταν δηλαδή δεν κρίνονται αντικειμενικά, αλλά με προκατάληψη, απλά ενισχύεται ο εμφύλιο πόλεμος, στον οποίο αναμφίβολα στοχεύουν οι εχθροί της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης.         
 Εκτός αυτού, γιατί αλήθεια «υποβαθμίζονται» τα πλεονεκτήματα της χώρας μας, σε σχέση με τους λοιπούς «εταίρους» της, οι οποίοι είναι πολύ περισσότερο χρεωμένοι; Μήπως επειδή εξυπηρετούνται κάποιοι άλλοι σκοποί, οι οποίοι ταιριάζουν, ταυτίζονται καλύτερα, με τους αντίστοιχους των επιδόξων κατακτητών της, όπως αυτοί εκπροσωπούνται από τους συνδίκους του διαβόλου; Ή μήπως απλά προγραμματίζεται η έξοδος της από την Ευρωζώνη η οποία, συνοδευόμενη με μία μεγάλη υποτίμηση του νέου νομίσματος της (30-50%), θα εκτίνασσε σε δυσθεώρητα επίπεδα τόσο το δημόσιο, όσο και το ιδιωτικό χρέος της;
 Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
 Η σκιώδης διακυβέρνηση μας προφανώς γνωρίζει την «καθαρή θέση» της χώρας μας, όπως εύκολα συμπεραίνεται από τη βιασύνη της να «εκκαθαρίσει» τις ΔΕΚΟ από οφειλές και δαπάνες (ύψος αμοιβών και αριθμός των εργαζομένων, διαγραφή των χρεών τους προς το Ελληνικό Δημόσιο κλπ) - πριν ακόμη «δρομολογήσει» τη λεηλασία τους, δια μέσου της εξαγοράς τους από τις πολυεθνικές-εντολοδόχους της (κατ’ ευφημισμό, ονομάζονται «αποκρατικοποιήσεις»).
 Μήπως λοιπόν για τον ίδιο αυτό λόγο αυξάνει παραδόξως και τις τιμές πώλησης των κοινωφελών, κερδοφόρων εταιρειών του δημοσίου, οι οποίες λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ενώ είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο; (όπως για παράδειγμα της ΔΕΗ;). Όλοι φυσικά συμφωνούμε με τον περιορισμό της σπατάλης στις ΔΕΚΟ, ακόμη και με την αύξηση της κερδοφορίας τους - αρκεί όμως τα «έσοδα» τους να μην καταλήξουν στα ταμεία των πολυεθνικών, των τοκογλύφων και των συνδίκων τους. 
 Συνεχίζοντας, η Ελλάδα είναι μία από τις ελάχιστες «δυτικές» χώρες, οι οποίες διαθέτουν ακόμη μεγάλη δημόσια περιουσία (περί τα 300 δις €), ανεκμετάλλευτο, ενδεχομένως πλούσιο υπέδαφος, ελάχιστο συνολικό χρέος (252% του ΑΕΠ, όταν στη Μ. Βρετανία ξεπερνάει σήμερα το 500%), καθώς επίσης πολύ κερδοφόρες κοινωφελείς εταιρείες, στην ιδιοκτησία του κράτους (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΗ κλπ). Επίσης, σημαντικούς τομείς στην Οικονομία της (τουρισμός, ναυτιλία, ποιοτικά γεωργικά προϊόντα), οι οποίοι δεν έχουν ουσιαστικά το φόβο του μισθολογικού ανταγωνισμού, εκ μέρους των αναπτυσσομένων χωρών (Κίνα, Ινδία, Ρωσία κλπ) – όπως συμβαίνει με τις γερμανικές και άλλες βιομηχανίες. 
 Επομένως είναι σε θέση, όπως πολύ σωστά αναφέρει η BIS στην τριμηνιαία της έκθεση (13.12.10), να διαχειρισθεί το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα του προϋπολογισμού της - αρκεί βέβαια να στηριχθεί στην ανάπτυξη, η οποία αποτελεί το μοναδικό δρόμο μείωσης των δημοσίων χρεών, με την ταυτόχρονη αύξηση των ιδιωτικών (το κράτος έχει μεγαλύτερα φορολογικά έσοδα, λόγω αύξησης του ΑΕΠ, ενώ οι επιχειρήσεις επενδύουν δανειζόμενες, λόγω των ευοίωνων προοπτικών κερδοφορίας τους). Γιατί λοιπόν επιλέγεται από την κυβέρνηση μας ο εντελώς αντίθετος δρόμος - ο οποίος οδηγεί, μέσα από μία ύφεση άνευ προηγουμένου, στην ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας μας;
 Περαιτέρω, τι εμποδίζει αλήθεια την Ελλάδα να αγωνισθεί για τη διαγραφή μέρους των χρεών της (30-40%) όταν, αφενός μεν οι νέοι κάτοχοι των ομολόγων της τα έχουν αποκτήσει ήδη με έκπτωση (discount), ύψους έως και 30%, αφετέρου δε προέρχονται από τα τοκογλυφικά επιτόκια των προστατευομένων της BIS - καθώς επίσης από την εκτεταμένη διαφθορά, η οποία «συμβαδίζει» με την υπερβολική κερδοφορία (κερδοσκοπία) των πολυεθνικών θηρίων (Siemens κλπ); Πόσο μάλλον αφού «συνηγορούν», υπέρ της συμμετοχής των δανειστών σε ενδεχόμενες διαγραφές χρεών, οι ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ,  η Γερμανία και η Γαλλία, ενώ τυχόν χρεοκοπία της χώρας μας θα «πυροδοτούσε» μία ασφαλιστική βόμβα μεγατόνων;
 Τέλος, ο Πίνακας ΙΙ καταγράφει τις απαιτήσεις των γερμανικών τραπεζών οι οποίες, υποστηριζόμενες από το «Βατικανό του Κεφαλαίου», όπως αποκαλείται συχνά η  BIS, προσπαθούν να αποφύγουν τη συμμετοχή τους στα ρίσκα που οι ίδιες ανέλαβαν, έναντι υψηλών (τοκογλυφικών) προοπτικών κερδοφορίας.
 ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Εξωτερικές απαιτήσεις (δάνεια) των γερμανικών τραπεζών σε δις €, με ημερομηνία καταγραφής τέλη Αυγούστου 2010
Χώρες
Συνολικά
Τράπεζες
Επιχειρήσεις
Δημόσιο





Μ. Βρετανία
379.579
145.194
228.513
5.872
Γαλλία
167.092
92.403
61.209
13.480
Ισπανία
146.755
62.963
63.439
20.353
Ιταλία
133.296
48.138
45.664
39.494
Λουξεμβούργο
124.503
38.035
84.143
2.325
Ολλανδία
123.527
38.147
79.918
5.462
114.707
43.025
69.318
2.364
Αυστρία
69.098
46.738
9.271
13.089
Πολωνία
44.094
7.512
24.688
11.894
Πορτογαλία
28.685
13.130
9.862
5.693
Ελλάδα
27.990
2.451
7.614
17.925





Ευρώπη
1.524.366



Λοιπός κόσμος
928.625



Γενικό σύνολο
2.452.991



Πηγή: Bundesbank
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
 Όπως διαπιστώνουμε από τον Πίνακα ΙΙ, τα συνολικά δάνεια των γερμανικών τραπεζών είναι σχεδόν ανάλογα με το ΑΕΠ της χώρας τους (2.491,40 δις € το 2008) - γεγονός που τεκμηριώνει την «επικινδυνότητα» της Γερμανίας, τη δύσκολη θέση δηλαδή που θα βρεθεί (αύξηση των επιτοκίων δανεισμού της κλπ), εάν τυχόν υπάρξουν σοβαρές «συστημικές αναταράξεις». Ίσως λοιπόν για το λόγο αυτό η Γερμανία συνηγορεί υπέρ της «ελεγχόμενης» διαγραφής μέρους των απαιτήσεων των τραπεζών της, απέναντι σε κάποιες υπερχρεωμένες χώρες. Γιατί λοιπόν εμείς να μην στηρίξουμε την προσπάθεια της;
 Κλείνοντας, αυτή θα είναι η βασική αιτία (εκτός από τις μεγάλες ενδοευρωπαϊκές εξαγωγές), για την οποία πιθανότατα η γερμανική κυβέρνηση θα υποστηρίξει τελικά το Ευρώ - παρά την αντίθεση μεγάλου μέρους των Πολιτών της (47%), οι οποίοι θα προτιμούσαν (από άγνοια βέβαια των οικονομικών συνθηκών της χώρας τους, αλλά και των διεθνών συσχετισμών) την επιστροφή στο Μάρκο.    
 ΕΠΙΛΟΓΟΣ
 Ολοκληρώνοντας, με τη διαφθορά να κυμαίνεται «στατιστικά» στα επίπεδα του 8% του ΑΕΠ (άρθρο μας), τα τελευταία δέκα χρόνια «σπαταλήθηκαν» από τις Ελληνικές κυβερνήσεις περί τα 160 δις € (το 50% του σημερινού δημοσίου χρέους μας), προς όφελος τοκογλύφων και πολυεθνικών, για τη «σπατάλη» των οποίων προφανώς δεν είναι υπεύθυνοι οι Έλληνες Πολίτες – όπως δεν είναι επίσης υπεύθυνοι οι Ιρλανδοί, οι Ισπανοί, οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί Πολίτες, για τις κερδοσκοπικές ζημίες των τραπεζών τους, τις οποίες όμως τελικά κλήθηκαν οι ίδιοι να πληρώσουν.
 Μία ενδεχόμενη λοιπόν διαγραφή δημοσίων χρεών της τάξης του 30-40% δεν είναι μόνο απαραίτητη, αλλά και απολύτως «θεμιτή» – τουλάχιστον όσον αφορά το σύνολο των Ελλήνων Πολιτών, οι οποίοι δεν συμμετείχαν καθόλου στα «πάρτι της διαφθοράς», τα οποία οργάνωναν μεθοδικά οι πολυεθνικοί-διαφθορείς, με «καλεσμένους» τις κυβερνήσεις, τις τελευταίες δεκαετίες (ας μην προσθέσουμε τα πολεμικά χρέη της Γερμανίας απέναντι μας, όπως επίσης το κόστος του εξοπλισμού και της λαθρομετανάστευσης, στα οποία δεν συμμετέχει η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως όφειλε).    
 Διαφορετικά η χώρα μας κινδυνεύει, είτε από την «καταναγκαστική» μεταφορά πόρων, από τον ιδιωτικό στο δημόσιο τομέα (δια μέσου της υπερβολικής φορολόγησης-λεηλασίας, σύμφωνα με τη μέθοδο του ΔΝΤ), είτε από την ελεγχόμενη χρεοκοπία - αφού δεν είναι νομοθετικά κατοχυρωμένη, εξ όσων τουλάχιστον γνωρίζουμε, η απαγόρευση πτώχευσης του δημοσίου.
 Αντίθετα, σύμφωνα με τη γερμανική νομοθεσία (παράγραφος 12 του πτωχευτικού Δικαίου), τα περιουσιακά στοιχεία ενός κράτους δεν μπορούν να ρευστοποιηθούν ή να χρησιμοποιηθούν σαν εγγύηση απέναντι στους διεθνείς δανειστές, όπως συμβαίνει με τα μηχανήματα ή με τα ακίνητα μίας ιδιωτικής επιχείρησης. Το ανώτατο νομοθετικό όργανο δε της Γερμανίας (Bundesverfassungsgericht) έχει αποφανθεί, με αμετάκλητη απόφαση του από το 1962 ότι, «Μία χώρα δεν επιτρέπεται να χρεοκοπήσει».
 Επομένως, δεν είναι δυνατόν να ζητάει η ίδια η Γερμανία την καθιέρωση της ελεγχόμενης χρεοκοπίας για κάποια κράτη-μέλη της Ευρωζώνης. Πόσο μάλλον όταν κάτι τέτοιο δεν έγινε ούτε από το «Κλαμπ του Παρισιού» (υπεύθυνο για τον διακανονισμό των κρατικών χρεών – με 419 «αναδιαρθρώσεις» 88 χωρών στο «ενεργητικό» του), ούτε από το «Κλαμπ του Λονδίνου» (υπεύθυνο για τη χρεοκοπία/διακανονισμό των χρεών ιδιωτικών τραπεζών απέναντι σε κράτη), στο οποίο (Λονδίνο), όλως παραδόξως, «υπήχθη» το, μάλλον εγκληματικό και ανεύθυνα υπογεγραμμένο,  Ελληνικό μνημόνιο.  
 Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)